အမုန္​းအဆံုးသတ္​

" 38 "

" Baby အရမ္​းပိန္​သြားတယ္​ "

ဇြဲ တမန္​ သူ႔ပါးအား ကိုင္​ထားတဲ့ လက္​ ကို
ပုတ္​ခ်လိုက္​၏။

သူက ဘာလာလုပ္​တာလဲ ?

အခုခ်ိန္​မွ ဘာလာျပန္​လုပ္​တာလဲ ?

တံခါး ကို ​ေဆာင္​့ ပိတ္​ ဖို႔ ျပင္​လိုက္​​ေပမဲ့ ထိုလူက
ကိုယ္​တစ္​ပိုင္​း ကို အလ်င္​အျမန္​ ဝင္​လိုက္​ကာ
သူ႔ကိုယ္​နဲ႔ ခံထား ​ေလ၏။သန္​မာ ​ေတာင္​့တင္​းလွတဲ့
ကိုယ္​ကို တြန္​းဖယ္​ ဖို႔ မျဖစ္​ႏိုင္​​ေလ ​ေတာ့

" ထြက္​သြား "

​ေဒါ သတႀကီး ​ေအာ္​ ထုတ္​ ​ေနတဲ့ ဇြဲတမန္​ကို
အ​ေရးမစိုက္​ ။အ​ေ႐ွ႕ကိုသာ ပိုတိုး လာ တာ မို႔
ဇြဲတမန္​ သူ႔ကို ​ေဆာင္​့တြန္​း ​လိုက္​၏။

သူက အခုခ်ိန္​မွ အားလံုး တည္​ၿငိမ္​ သြားတဲ့ အခ်ိန္​မွ
ဘာလို႔ ​ေရာက္​လာတာလဲ ?

" ခင္​ဗ်ား ထြက္​ သြား "

္​့ အိမ္​ျပင္​ကို တြန္​းထုတ္​ ​ေနတဲ့
ဇြဲတမန္​ကို ထိုလူက ဖမ္​းဆြဲလိုက္​ၿပီး လက္​​ေတြကို
ဆြဲခ်ဳပ္​ လိုက္​၏။

" Baby calm down !I' ll explain you "

" ငါ့ကို babyလို႔ မ​ေခၚနဲ႔ "

" ok ok ကိုယ္​႐ွင္​းျပတာ နား​ေထာင္​ ​ေပးပါ please "

ျမန္​မာလို ​ေျပာ ​ေန​ေသာ အသံ သည္​ ဝဲ ​ေနၿပီး
မပီတပီျဖစ္​ ​ေန​ေသး၏။ အာ လုပ္​သံ  အမ်ားစု ပါ
​ေန​ေပမဲ့ ျမန္​မာ လို​ေတာ့ ​ေရ​ေရလည္​လည္​ ​ေျပာ ႏိုင္​
​ေန​ေသာ ထိုသူ သည္​ ဇြဲတမန္ရဲ႕ လက္​ႏွစ္​ဖက္​ ကို
ခ်ဳပ္​ထား ​ေနရာ မွ မလႊတ္​​ေပး​ေသးဘဲ
ျမန္​မာ စကား ကို တစ္​လံုးခ်င္​းစီ ​ေျပာ ျပ ​ေန၏။

" ကိုယ္​ျပန္​လာ​ေတာ့ မင္​းကို လာ႐ွာ ​ေသးတယ္​
​ေလ မွတ္​မိလား ညမိုးခ်ဳပ္​
မင္​းဆိုင္​မွာ မင္​း ကို မန္​​ေနဂ်ာ က တစ္​ဆင္​့
​ေခါ ္ခိုင္​းခဲ့တာ but မင္​း​ေရာက္​မလာခဲ့ဘူး
ကိုယ္​မင္​းဆိုင္​မွာ ​ေသာင္​းက်န္​းခဲ့​ေသးတယ္​
အဲ့ဒါ မင္​း ကို ​ေတြ ့ခ်င္​ လို႔ မင္​း အဲ့ဒီညက ​ေရာက္​
မလာဘူး.​ေနာက္​​ေန႔ထိ ကိုယ္​​ေစာင္​့တယ္​ ​ေနာက္​တစ္​​ေန႔
​ေတြ​ေရာပဲ မင္​း မ႐ွိ ဘူး ကိုယ္​မင္​းကို အရမ္​း ​ေတြ ့
ခ်င္​​ေနခဲ့တာပါ "