အမုန္​းအဆံုးသတ္​

"43"

ငူငူငိုင္​ငိုင္​ နဲ႔ ​ေနမထိထိုင္​မသာ ျဖစ္​​ေနတာ
တစ္​ပတ္​ၾကာျမင္​့​ေနၿပီ။ အလုပ္​လုပ္​လိုက္​တိုင္​းလြဲ
​ေနတာ တျခားသူ​ေတြကပါ အသိျပန္​​ေပးရတဲ့ အထိ။
​ေစ့စပ္​​ေသခ်ာ လြန္​းတဲ့ ဆရာက န​ေမာ္​နမဲ့ ႏိုင္​​ေနတယ္​
ဆို​ေတာ့ ​ေဆးရံုတစ္​ခုလံုးရဲ႕ အျမင္​မွာဆန္​း​ေနၾကသည္​။

ဘယ္​လိုမွမ​ေနႏိုင္​ၾက​ေတာ့ သီဟ က ​ေမးယူရ၏။

" ခန္​႔ထည္​ မင္​းဘာျဖစ္​​ေနတာလဲ ၾကည္​့ရတာရည္​းစား
ပူမိ​ေနတဲ့အတိုင္​းပဲ"

" ဟန္​ "

ငူတူတူနဲ႔ ​ေဆးရံု ဝင္​းက ခ​ေရပင္​​ေအာက္​မွာထိုင္​​ေနတဲ့
မုန္​းခန္​႔ထည္​က အူ​ေၾကာင္​​ေၾကာင္​​ေလးျပန္​ၾကည္​့၏။
ၿပီး​ေတာ့သက္​ျပင္​းပူႀကီးခ်ကာ ျပန္​မ​ေျပာဘဲထိုင္​​ေန
ျပန္​သည္​။

သြား​ေတြ႔ခ်င္​သည္​။ တစ္​ၿမိဳ႕ထဲမွာ သူနဲ႔အတူ႐ွိ​ေနတယ္​
ဆိုတဲ့အသိက ရင္​အစံုကို ခပ္​​ေႏြး​ေႏြးခုန္​လႈပ္​​ေစ၏။
ဟိုတစ္​​ေန႔က ​​ေတြ႔ရတဲ့ပံုစံအရဆို ဒီကိုအလုပ္​ကိစၥအရ
လာတာျဖစ္​ႏိုင္​သည္​ ။ ျပန္​ဦးမွာ မဟုတ္​ ။
​ေတြ႔ခ်င္​စိတ္​​ေတြ တရိပ္​ရိပ္​တက္​လာလိုက္​
ဘယ္​မွာသြား႐ွာရမွန္​းမသိလို႔ စိတ္​ဓာတ္​​ေတြ
ဟိုး​ေအာက္​ဆံုးက်သြား လိုက္​နဲ႔ အႀကိမ္​ႀကိမ္​
သက္​ျပင္​း​ေမာ ႀကီး ပဲ ခ်မိ၏။

သူပိုင္​တဲ့ shopping center ကို ​ေန႔တိုင္​း
သြား ​ေသာ္​လည္​း လူမ​ေျပာနဲ႔ အရိပ္​​ေတာင္​မျမင္​ရ ။
အ​ေပါက္​ဝမွာ ဂ်ဴတီခ်ိန္​လြတ္​ၿပီး​ေလတိုင္​း သြားသြား
​ေစာင္​့ရလြန္​းလို႔ လံုျခံဳ​ေရးဦး​ေလး​ေတြ နဲ႔​ေတာင္​
အ​ေတာ္​အသင္​့မ်က္​မွန္​းတမ္​းမိ​ေနၿပီ။
ကိုယ္​လာရင္​ မ်က္​စိ​ေဒါက္​​ေထာက္​ ၾကည္​့​ေနၾက
​ေသာ္​လည္​း မ႐ွက္​ႏိုင္​အား ။ သူတို႔ကို ​ေမးဖို႔ၾက​ေတာ့
သူ​ေဌးနဲ႔ အလုပ္​သမား ဘယ္​လိုမွ သိမွာမဟုတ္​။
သံသယ အျဖစ္​ခံရ မွာပဲ အဖက္​တင္​ႏိုင္​သည္​။

​ေကာက္​႐ိုးပံုထဲ အပ္​​ေပ်ာက္​႐ွာ ရတာကပိုလြယ္​
ဦးမည္​။ မ​ေတြ႔ခ်င္​ဘဲ ​ေ႐ွာင္​​ေနတဲ့လူက ​ေတြ႔ဖို႔
ပိုခက္​၏။