အမုန္​းအဆံုးသတ္​

"39"

႐ုတ္​ခ်ည္​းတိတ္​ဆိတ္​သြားတဲ့ အ​ေျခ အ​ေနကို
ၿဖိဳခြဲလိုက္​သူ က သဲကိုယ္​တိုင္​ ပင္​ ။
သူမကိုယ္​တိုင္​လည္​း အံ့ျသ​ေနတဲ့ အ​ေျခ အ​ေန။

"ဧကႏၱငါထင္​​ေနတဲ့ လူ ​ေတာ့ မဟုတ္​ဘူး မလား "

မုန္​းခန္​႔ထည္​ တစ္​ခ်က္​သာ မ်က္​လံုး လွန္​ၾကည္​့ၿပီး
သက္​ျပင္​းခ်၏။ မ်က္​လႊာကို ​ေအာက္​ျပန္​စိုက္​ၿပီး
​ေကာ္​ဖီ ခြက္​ ကိုသာ အ​ေၾကာင္​းမဲ့ ​ေငးၾကည္​့
​ေန၏။ လက္က​ေတာ့ ​ေကာ္​ဖီခြက္​ထဲက ဇြန္​း ကို
ခပ္​​ေလး​ေလး ​ေမႊ ​ေန ကာ တစ္​လံုးခ်င္​းျပန္​​ေျပာ
သည္​။

" ဟုတ္​တယ္​ "

" ဘာ "

မ်က္​လံုးျပဴ းမ်က္​ဆံျပဴ းနဲ႔ ထ​ေအာ္​တဲ့
သဲ ​ေၾကာင္​့ ​ေဘးဝိုင္​းက​ေတြ လွည္​့ၾကည္​့ၾက၏။

"နင္​ နင္​ ဘယ္​လိုျဖစ္​သြားတာလဲ "

အထစ္​ထစ္​အ​ေငါ့ ​ေငါ့ ျဖစ္​​ေနတဲ့ သူမကို
မုန္​းခန္​႔ထည္​ က သနားစဖြယ္​မ်က္​လံုး ျဖင္​့
လွမ္​းၾကည္​့ ၿပီး သူကိုယ္​တိုင္​ လည္​း စိတ္​႐ႈပ္​ေထြး
​ေနတဲ့ပံုျဖင္​့ ဆံပင္​​ေတြကို ဆြဲဖြ ​ေနျပန္​သည္​။

" ငါလည္​း မသိ​ေတာ့ဘူး သဲရာ နင္​ငါ့ကို
ဟို​ေန႔က ​ေကာ္​ဖီ ဆိုင္​မွာ ​ေျပာၿပီးကတည္​းက
ငါ တစ္​စံုတစ္​ခုကို သိလိုက္​သလိုပဲ"

သဲက အစ္​မ ႀကီးတစ္​​ေယာက္​လို ျပံ ဳး​ေန၏။
သူမၾကည္​့တဲ့အၾကည္​့​ေတြက ​ေမာင္​ငယ္​​ေလး
တစ္​​ေယာက္ကို အား ​ေပး ​ေနတဲ့ အၾကည္​့မ်ိ ဳ.း​ေလး။

" နင္​့ ရဲ႕ စိတ္​ရင္​းအမွန္​ကို နင္​ ​ေတြ ့ခဲ့ ၿပီ​ေပါ့ "

" ငါ ငါ မ​ေသခ်ာ ​ေသးဘူး သဲ ငါ့စိတ္​ထဲ မတင္​ မက်
ျဖစ္​​ေနတာ႐ွိတယ္​ ငါ့ခံစားခ်က္​က အဲ့ဒီ ကိစၥ တစ္​ရပ္​
​ေၾကာင္​့ ျဖစ္​​ေနတာလားဆိုတာ ငါဒြိဟ ျဖစ္​​ေနတယ္​ "

" ဘာကိစၥလဲ "

သဲ က မုန္​းခန္​႔ထည္​ရဲ႕ ငံု႔​ေနတဲ့ မ်က္​ႏွာကို
အတန္​ငယ္​ငံု႔ၾကည္​့ကာ သူမအ​ေ႐ွ႕မွာ႐ွိတဲ့
​ေကာ္​ဖီ ပူကို မႈတ္​​ေသာက္​​ေန၏။