အမုန္​းအဆံုးသတ္​

"53" Final (Zawgyi/Unicode)

ဧည္​့ခန္​းထဲမွာ ထိုင္​​ေနတဲ့ ႏွစ္​​ေယာက္​ကို
ဇြဲတမန္​စူးစိုက္​ၾကည္​့ ​ေနသည္​ ။ ၿငိမ္​သက္​စြာ
ထိုင္​​ေန​ေသာ္​ျငား စိတ္​ အ​ေတြး ​ေတြက မိုင္​​ေထာင္​​ေပါင္​း
မ်ားစြာကို နယ္​လွည္​့​ေနမွန္​ း​ေႏြဦး မ်က္​ႏွာကို ျမင္​ရံု
နဲ႔ဇြဲတမန္​ သိ၏။

​ေဘးနားက ဆိုဖာမွာ ထိုင္​ရင္​း ဒဏ္​ရာကို Justin
​ေဆးထည္​့ ​ေပး​တာ ခံ​ေန​ေသာ မုန္​းခန္​႔ထည္​ကိုပါ
တလွည္​့ ၾကည္​့ ​ေနျပန္​သည္​ ။

ၿပီး​ေနာက္​ သက္​ျပင္​း​ေမာတစ္​ခုကို ဟူးကနဲမည္​​ေအာင္​ခ်လိုက္​ကာ ဆိုဖာ​ေပၚ ​ေလ်ာ့တိ​ေလ်ာ့ရဲ မွီခ်လိုက္​၏။
ည​ေန​ေလာက္​က အိမ္​တံခါး ​ေခါက္​သံၾကား၍
အ​ေၾကာ္​အိုး​ေၾကာ္​​ေနရက္​တန္​းလန္​း တံခါးဖြင္​့ၾကည္​့
​ေတာ့ အႏွီလူသားႏွစ္​​ေယာက္​ကို ​ေတြ႔ ရျခင္​း။

တစ္​​​ေယာက္​က ​ေခါင္​းငိုက္​စိုက္​က်လ်က္​ ​ေနာက္​တစ္​​
​ေယာက္​က​ေတာ့ ​​ေခါင္​းမွာ ​ေသြးစအခ်ိဳ႕ က​ေျခာက္​
လ်က္​ပင္​႐ွိ​ေန​ေသာ ​ေကာင္​​ေလးႏွစ္​​ေယာက္​ကို
ျမင္​​ေသာ အခါ ဇြဲတမန္​ ​ေ႐ွာ့ ရခ်င္​သြားသည္။
ဘာျဖစ္​လာခဲ့လဲ ဆိုတာ မသိ​ေပမဲ့ ​ေႏြဦးဆီက
ထြက္​လာ​ေသာ တိုး​ေဖ်ာ့​ေဖ်ာ့ စကား က တစ္​ည​ေလာက္​
​ေပးတည္​းခြင္​့ျပဳ ရန္​ ။

တစ္​စိမ္​းဆန္​ဆန္​ခြင္​့​ေတာင္​းလာတဲ့ ​ေကာင္​​ေလးကို
ပ်စ္​ပ်စ္​ႏွစ္​ႏွစ္​ ဆဲလိုက္​ခ်င္​သည္​ ။ ဒီလူနဲ႔ ဒီလူ
ခြင္​့​ေတာင္​း​ေနစရာလား ? ကိုဇြဲ ဒီည ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔
ညအိပ္​မယ္​ ဆိုရင္​ ​ေတာင္​ အခ်ိန္​မ​ေရြး ဝင္​လာ
လို႔ရတဲ့​ေနရာကို ....
သို႔​ေသာ္​ျမဲျမဲဆုပ္​ထားတဲ့ တြဲလက္​ ႏွစ္​ခုကို ျမင္​​ေသာ
အခါ ​​ေျပာစရာစကားတို႔က အလိုလို ကြယ္​​ေပ်ာက္​သြား
၏။ သိပ္​ခ်စ္​ၾက​ေသာ ​ေကာင္​​ေလး ႏွစ္​​ေယာက္​ သည္​
ျပသနာ ႀကီးႀကီးၾကံဳ လာ သည္​ဟု ထင္​ရ​ေသာ္​လည္​း
တစ္​​ေယာက္​ကို တစ္​​ေယာက္​ လက္​မလႊတ္​လိုက္​ၾက
တာကို ၾကည္​ႏူးစြာ ​ေတြ႔ ျမင္​လိုက္​ရ၏။

" အခု ဘာလုပ္​ၾကမွာလဲ Spring မင္​း​ေမာ္​လၿမိဳင္​ကို
လိုက္​ျပန္​မွာလား "