အမုန္​းအဆံုးသတ္​

"21"

ခုခ်ိန္​ထိအဖ်ားမက်​ေသး​ေသာ
​ေႏြဦးကိုမုန္းစိတ္​ပူလွၿပီ ။
ကိုယ္​တိုင္​က​ေဆး​ေက်ာင္​းတက္​​ေန​ေပမဲ့
ပစၥည္​းကိရိယာမပါ​ေတာ့ ကုလို႔ အဆင္​မ​ေျပ
ဒီအနီးအနားမွာ ​ေဆး​ေပးခန္​း​ေတြဘယ္​​ေနရာ
႐ွိႏိုင္​မလဲ ။
အ​ေတြးထက္​စိတ္​က​ေစာစြာ
မုန္​း ဘန္​ဂလိုအျပင္​ဘက္​ကို ​ေျပးထြက္​ခဲ့သည္​ ။
​ေဆးခန္​းလိုက္​႐ွာရမည္​ ။
​ေႏြဦးက အဖ်ား႐ွိန္​နဲ႔ မွိနး္​​ေနတာျဖစ္​လို႔
ႏိႈးလို႔မရ
အဲ့​ေတာ့ဆရာဝန္​ကို ပင္​့ရမည္​ ။

ဟို​ေမးဒီစမ္​းနဲ႔ ​ေဆးခန္​း​ေလးတစ္​ခုကို
​ကံ​ေကာင္​း​ေထာက္​မစြာ ႐ွာ​ေတြ ့ခဲ့သည္​ ။

​ေဆးခန္​းမွာလူနာသိပ္​မမ်ား​ေန
တစ္​​ေယာက္​ႏွစ္​​ေယာက္​သာ႐ွိ သည္​ ။

​ေႏြဦးတစ္​​ေယာက္​ထဲက်န္​ခဲ့တာမို႔
စိုးရိမ္​စိတ္​​ေတြမ်ားကာ
​ေကာင္​တာက စာ​ေရးမ​ေလးကို
​ဆရာဝန္​ဆီျမန္​ျမန္​ ​ေျပာ​ေပးရန္​
​ေလ​ာ​ေဆာ္​မိသည္​ အထိ ။

​​အ​ေ႐ွ႕ ကလူနာ​ေတြကုန္​သြား​ေတာ့
ဆရာဝန္​ကထြက္​​ေတြ႔ တာကိုမ​ေစာင္​့ႏိုင္​​ေတာ့ဘဲ
လူနာခန္​းထဲ​ေျပးဝင္​ၿပီး ဆရာဝန္​ကို
ကယ္​ပါဦးဆရာ တစ္​ခြန္​းသာ ​ေျပာၿပီး
​ လက္​ဆြဲ​ေခၚခဲ့ရသည္​ ။

လမ္း​ေလ်ွာက္​မသြား​ေတာ့ဘဲ ဆိုင္​ကယ္​
တကၠစီ သာ ​ေခၚစီးၿပီး
လမ္​းမွာပင္​ဆရာဝန္​ကို အက်ိဳးအ​ေၾကာင္​း
​ေျပာျပရသည္​ ။
ၠ
အခန္​းျပန္​​ေရာက္​​ေတာ့
​ေႏြဦးတစ္​​ေယာက္​ ​ေစာင္​ျခံဳၿပီး
​ေကြး​ေနသည္​မွာ ဒူး​ေခါင္​းနဲ႔ နဖူးထိ
​​ေလာက္​သည္​အထိ
ခ်မ္​း​ေနတယ္​ ထင္​ တယ္​

အနားကပ္​ၿပီး နဖူးစမ္​းၾကည္​့​ေတာ့
ပူျခစ္​​ေန၏ ။ ဆရာဝန္​ဘက္​ကိုအျမန္​လွည္​့ကာ
​ေတာင္​းဆိုရ​ေတာ့သည္​ ။

" ဆရာ ကူညီပါဦး ဗ်ာ
အဖ်ားကမက်သြားဘူး "

" အင္​း ​ေလာ​ေလာဆယ္​ အဖ်ားတိုင္​း လိုက္​မယ္​ "

ဆရာဝန္​က လုပ္​စရာ႐ွိတာ လုပ္​​ေနစဥ္​
​ေဘးက မုန္​းက​ေတာ့ ​ေနစရာမ႐ွိ
ဟို​ေခ်ာင္​း ဒီ​ေခ်ာင္​းျဖင္​့ ကဏွာ မၿငိမ္​​ေန