အမုန္​းအဆံုးသတ္​

"41"

​ေအးစက္​စက္​ ​ေလထု​ေတြ လႊမ္​းျခံဳ ​ေနတဲ့
အိမ္​ထဲမွာ အလြန္​တရာ မုန္​းလွပါသည္​ ဆိုတဲ့
လူတစ္​​ေယာက္​နဲ႔ ခါးသီးတဲ့ အထီးက်န္​ ျခင္​း
ကို ခံစားစြာ ​ေန​ေန ရရင္​ လူ​ေတြ ဘယ္​လို တံု႔ျပန္​
တတ္​ၾကသလဲ ကြၽန္​​ေတာ္​မသိ ​ပါ။

ကြၽန္​​ေတာ္​က​ေတာ့ ႐ူးခါ ​ေလာက္​​ေအာင္​
​ေသခ်င္​စိတ္​​ေပၚ​ေနတယ္​။ ​ေမာင္​းထုတ္​လည္​း မသြား။
​ေအာ္​ဟစ္​ ႐ိုက္​ပုတ္​လည္းမနာတတ္​တဲ့ ဒီႏိုင္​ငံႀကီးသားက
ဗုဒၶဘာသာဝင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​့ထက္​ ခႏၵီ ပါရမီ မ်ားနဲ႔ ျပည္​့
စံု ​ေန သလား မ​ေတြးတတ္​​ေအာင္​ ပင္​
ကပ္​တြယ္​​ေနသည္​က ​ေမ်ာ့ ထက္​ဆိုးသည္​။

နာက်င္​တကာ့အနာက်င္​ဆံုးစကားလံုးမ်ား​ေရြး
​ေျပာ လည္း သူ႔ဘာသာစကားမဟုတ္​လို႔
မနာပါဘူး ဆိုသည္​့ထံုးႏွလံုးမူထား ​ေလသလား ။
ခံႏိုင္​ရည္​သိပ္​သည္​းဆက ျမင္​့မားလြန္​း​ေနတာ
ဘာသားနဲ႔ထုထား တာ လဲ။

ကိုယ္​က မ်က္​ႏွာ ခ်င္​းမဆိုင္​ခ်င္​၍ ဆိုင္​မွာ သြား
အိပ္​​ေသာ္​ ဆိုင္​က အလုပ္​သမား​ေလးမ်ားက
က်ီးၾကည္​့​ေတာင္​ၾကည္​့ ၾကည္​့ၾကသည္​။
အလုပ္​တြဲလုပ္​တဲ့ ပါတနာမ်ားက တဲ့တိုး​ေမးၾကသည္​။
မန္​​ေနဂ်ာကပါ သိခ်င္​သလို စကားထဲ ထည္​့​ေျပာလာ​
​ေတာ့ မခံႏိုင္​​ေတာ့တဲ့အဆံုး မူရင္း ​ေနရာ တိုက္​ခန္​း
​ေပၚျပန္​​ေရာက္​လာျပန္​သည္​။

ကိုယ္​့မွာ ကိုယ္​့အိမ္​ကိုယ္​့ရာ ​ေရာက္​ တာ​ေတာင္​မွ
​ေျပာင္​းလဲသြားတဲ့ အိမ္​အ​ေျခ အ​ေနကို ၾကည္​့ၿပီး
မွင္သက္​ ​ေန ရ ျပန္​တယ္​။ အစဥ္​ အျမဲ ​ေရးလက္​စ
စာရြက္​စုတ္​​ေတြ ဝတ္​ထားတဲ့အဝတ္​ပံု​ေတြ
ျပန္​႔က်ဲ ​ေနတတ္​တဲ့ အိမ္​ ​ေ႐ွ႕
ဧည္​့ခန္​းႀကီး က ​ေတာက္​​ေျပာင္​ ​ေနတာမ်ား
အသစ္​တစ္​ခု လဲထည္​့ထားတဲ့အတိုင္​း ။

ဧည္​့ခန္​းထဲ ဝင္​ တာ နဲ႔ ပန္​းအိုးသံုး​ေလးအိုး
ကို ​ေနရာတက် ​ေတြ႔ ရ​ေသးသည္​။ အရင္​က​ေတာ့
ထို​ေနရာမွာ ပန္​းအိုး​ေတြအစား ​စားပြဲဝိုင္​းတစ္​ခု နဲ႔
စားလက္​စ ပန္​းကန္​ ျပား အခ်ိဳ႕သာ ႐ွိ​ေနတတ္​ ရာ
ထို လူ႔အသန္​႔ ​ေရာက္​လာမွ ဧည္​့ခန္​းတည္​းဟူ​ေသာ
ဂုဏ္​ပုဒ္​နဲ႔ ညီသြားရသည္​။