*Η ιστορία αυτή είναι το δεύτερο μέρος της σειράς "Ώρα για Ύπνο" (Bedtime). Αν δεν έχετε διαβάσει το πρώτο μέρος, η μετάφρασή του βρίσκεται στο κεφάλαιο 1. Θα ακολουθήσουν σταδιακά και οι μεταφράσεις των επόμενων part. Καλή ανάγνωση!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Αφού διηγήθηκα τη φρικιαστική εμπειρία που είχαν σαν παιδί οκτώ χρονών, πολλοί με έχουν ενθαρρύνει να μιλήσω για τα επακόλουθα. Ήμουν διστακτικός να το κάνω διότι έχω νιώσει άστατος από τότε που έσπασα τη σιωπή μου. Ο ύπνος δεν μου έρχεται εύκολα τις τελευταίες νύχτες. Ο σκεπτικισμός μου όμως, παραμένει ανθεκτικός και γι αυτό θα πω για το τι έζησα στο άλλο δωμάτιο.
Αυτό δεν θα είναι το ίδιο μεγάλο, αφού όσα συνέβησαν έλαβαν χώρα μέσα σε μερικές μέρες αλλά ήταν παραπάνω από αρκετό για μένα.
Αν θυμάστε, αφού ο ανεπιθύμητος νυχτερινός επισκέπτης με άφησε, μεταφέρθηκα σε άλλο υπνοδωμάτιο ένα χρόνο αργότερα. Αυτό το δωμάτιο ήταν αρκετά μεγαλύτερο από το προηγούμενο και είχε μια ζεστή και φιλόξενη ατμόσφαιρα. Κάποια μέρη έχουν κακή αίσθηση. Το δωμάτιο πριν ένιωθε λάθος, αλλά αυτό όχι.
Ευτυχώς μου δόθηκε κανονικό κρεβάτι, το προηγούμενο αποσυναρμολογήθηκε και πετάχτηκε (ένα ευχάριστο θέαμα να προσθέσω). Μου άρεσε το καινούργιο μου δωμάτιο, απολάμβανα το χώρο για όλα μου τα παιχνίδια, ήμουν χαρούμενος που εκείνο το μέρος ήταν αρκετά μεγάλο για να έρχονται οι φίλοι μου, αλλά πάνω απ' όλα ήμουν ανακουφισμένος που ήμουν έξω από εκείνο το άβολο, δυσοίωνο μέρος του σπιτιού.
Την πρώτη νύχτα κοιμήθηκα πιο ήρεμα μετά από πολύ, πολύ καιρό. Φυσικά ακόμη μετακινούσα το κρεβάτι αρκετά μακριά από τον τοίχο. Είπα στη μητέρα μου ότι σε μένα και στους φίλους μου άρεσε να χρησιμοποιούμε το κενό ανάμεσα στο κρεβάτι και τον τοίχο σαν κρυψώνα όταν παίζαμε.
