30/09/2018
"My Haunting Past" by Jack
Published in: December 7, 2012
-------------
Πάντα δυσκολευόμουν να κοιμηθώ τη νύχτα. Θόρυβοι με ενοχλούσαν όλη μου τη ζωή. Ανακάλυψα πριν χρόνια ότι έχω υπερευαίσθητη ακοή και μπορώ να πιάνω διάφορα είδη ήχων. Δεν μπορούσαν να το διορθώσουν· πρότειναν μόνο τις προφανείς τεχνικές για να καλύψω το πρόβλημα. Όχι ότι δεν τις είχα ήδη δοκιμάσει. Ωτοασπίδες, να ακούω μουσική, ακόμη και διαλογισμό. Κανένα από αυτά δεν δούλεψε. Για την ακρίβεια φάνηκαν να το κάνουν χειρότερο. Την έκανε πιο απεγνωσμένη.
Την ακούω τις περισσότερες νύχτες. Κανείς άλλος δεν μπορεί. Γιατί έρχεται μόνο σ' εμένα; Υπάρχει πάντα ο τρόμος όταν ξαπλώνω εκεί κάθε νύχτα στο σκοτάδι, στη σιωπή, περιμένοντας πότε θα έρθει, και πότε θα την ακούσω ξανά. Συνήθως της αρέσει να περιμένει μέχρι να αποκοιμηθώ, ώστε να πηδήξω από το φόβο μου όταν την ακούσω εκεί.
Τις περισσότερες φορές ξεκινάει με ένα αχνό κλάμα. Μου λέει ότι "θέλει να το κάνει να τελειώσει." Ξέρω ότι πλησιάζει ολοένα στο να με πιάσει και κάποιες νύχτες μπορώ να νιώσω την παγωμένη ανάσα της στο αυτί μου. Μπορώ να το νιώσω όταν είναι ξαπλωμένη κοντά μου στο σκοτάδι και με κοιτάει, και μερικές φορές ψιθυρίζει πράγματα όπως "Εγώ είμαι μόνο," μέσα στο αυτί μου. Παίζει μαζί μου, όπως κάνει μια γάτα σε ένα αβοήθητο έντομο πριν το σκοτώσει. Το θέμα είναι, ότι δεν μπορούσα ποτέ να τη δω, αλλά σιγά σιγά την ένιωθα να γίνεται πιο αληθινή.
Ο γιατρός αργότερα με ενημέρωσε ότι πάσχω από σχιζοφρένεια. Έπαιρνα φάρμακα για πολύ καιρό αλλά δεν με βοηθούσαν ιδιαίτερα. Απλά με έκαναν να νιώθω πιο αβοήθητη. Ήταν δύσκολο για μια κοπέλα όσο νέα όσο εγώ να αντιμετωπίζει κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον τώρα μπορούσα να αποδεχθώ ότι δεν ήταν αληθινή. Ήταν όλα μέσα στο κεφάλι μου και δεν υπήρχε τίποτα αληθινό να φοβάμαι. Όλα αυτά μέχρι χθες το βράδυ...
Χθες το βράδυ η παρουσία της ήταν πιο αληθινή από ποτέ. Την άκουγα να ψιθυρίζει, ένιωθα τον αέρα στο σβέρκο μου και μύριζα ακόμη την ανάσα της, ήταν όλα πολύ ρεαλιστικά για να τα χειριστώ. Φοβήθηκα τόσο πολύ που κύλισα στην παλιά μου συνήθεια του να τρέχω μέσα στο σκοτάδι του σπιτιού ως το κρεβάτι της μητέρας μου για να κοιμηθώ δίπλα της όπου ένιωθα ασφαλής. Τώρα που ήμουν μεγαλύτερη, ήξερα ότι ήλπιζε πως θα είχα ξεπεράσει αυτή τη φάση, παρόλο που το είχα σταματήσει μόνο επειδή τη στεναχωρούσε, και δεν ήθελα να είναι άλλο απογοητευμένη μαζί μου. Εκείνη ήταν όλα όσα είχα. Αν είχα την επιλογή θα ήμουν εκεί δίπλα της κάθε βράδυ.
Ήξερα ότι η μητέρα μου είχε ξυπνήσει εξαιτίας μου, μάλλον πιο στεναχωρημένη που είχα κυλίσει πίσω στις παλιές μου συνήθειες όταν νόμισε ότι τα φάρμακα με βοηθούσαν. Αλλά δεν βοηθούσαν· έλεγα ψέματα όλον αυτό τον καιρό για να την κάνω χαρούμενη και να την αφήσω να κοιμηθεί ήσυχα. Κουλουριάστηκα στο κρεβάτι δίπλα της και άρχισα να κλαίω σιγανά. Η μαμά μου φαινόταν να νιώθει άβολα από το θόρυβο που είχα κάνει, και άρχισε να στριφογυρίζει κάτω από τα σεντόνια οπότε της ψιθύρισα στο αυτί... "Εγώ είμαι μόνο." Ανακάθισε απότομα, δείχνοντας αναστατωμένη. Μέσα στο σκοτάδι την είδα να παίρνει το κινητό της και να πληκτρολογεί ένα αριθμό. Πρόσεξα στην οθόνη ότι καλούσε το γιατρό.
"Οι φωνές που άκουγα κάποτε," είπε. "Επέστρεψαν..."
---
Η αρχική ιστορία εδώ: https://www.creepypasta.com/my-haunting-past/
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Creepypastas στα Ελληνικά
HorrorCreepypastas μεταφρασμένα στα ελληνικά από εμένα. Κατά καιρούς θα μεταφράζω ιστορίες και τελετουργικά από το Reddit και άλλες πηγές.
