Creepypastas στα Ελληνικά

Jeff ο Δολοφόνος 2015 (Jeff the Killer 2015) - 1ο Μέρος

13/09/2018

"Jeff the Killer 2015" by K. Banning Kellum

Published in: December 6th, 2015

* Η παρακάτω ιστορία δεν είναι το original "Jeff the Killer", αλλά μια επανέκδοση της από διαφορετικό συγγραφέα. Αποτελείται από 8 μικρά κεφάλαια τα οποία θα δημοσιεύσω ξεχωριστά. Επίσης σας δίνω το λινκ ενός τραγουδιού που έχει εμπνευστεί από την ιστορία του Jeff για να ακούτε παράλληλα με το διάβασμα. Καλή ανάγνωση!

~~~~~~~~~~~~~

Μέρος 1ο

Mandeville

Τη μέρα που ο Jeffrey Woods και η οικογένειά του έφτασαν στο νέο τους σπίτι, ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος και ο καιρός αποπνικτικός. Ο γκρίζος ουρανός φαινόταν να τονίζει τη διάθεσή του. Ο Jeff δεν τρελαινόταν που βρισκόταν εκεί. Το νέο τους σπίτι ήταν όμορφο όμως, ένα αληθινό παράδειγμα της νέας επιτυχίας του πατέρα του, αλλά και πάλι, δεν ήταν το σπίτι που ήξερε.

Μία εβδομάδα αφότου εγκαταστάθηκαν, ο Jeff και ο Liu ξύπνησαν νωρίς. Ο ουρανός είχε ένα ζωηρό και ωραίο μπλε χρώμα, και παρόλο που η ζέστη της Louisiana ξεγελούσε, τα αδέρφια αποφάσισαν ότι μια πρωινή βόλτα με τα ποδήλατα στην περιοχή θα ήταν κατάλληλη για να καταπολεμήσουν τη νοσταλγία που ένιωθαν την περασμένη εβδομάδα.

"Μου λείπει το σπίτι," ξεστόμισε ο Liu, ενώ ο Jeff άπλωνε σάλτσα σε ένα ζεσταμένο μπουρίτο που θα έτρωγε για πρωινό.

"Και μένα Liu, αλλά αυτό είναι το σπίτι μας τώρα, οπότε πρέπει να το ζήσουμε όσο μπορούμε."

"Το ξέρω, αλλά όλοι οι φίλοι μας και τα πράγματά μας είναι πίσω στη Νέα Ορλεάνη. Θυμάσαι εκείνο το κτίριο που μπαίναμε συνέχεια κρυφά και βλέπαμε τα φώτα της πόλης να ανάβουν, μου λείπει αυτό," ανταποκρίθηκε ο Liu χαμηλόφωνα.

"Ναι, και το ZM Video, ο ιδιοκτήτης μας ήξερε και πάντα μας άφηνε να νοικιάζουμε ταινίες άνω των 18 χωρίς τους γονείς μας, και πάντα μας άφηνε να νοικιάζουμε τζάμπα βιντεοπαιχνίδια αν παίρναμε μερικές ταινίες... ναι, και μένα μου λείπει αυτό, αλλά Liu, πρέπει να..."

Ο Liu διέκοψε, "το ξέρω, πρέπει να το απολαύσουμε όσο μπορούμε, αλλά και πάλι, αυτό το μέρος φαίνεται τόσο ψεύτικο, και η μαμά και ο μπαμπάς μας φέρονται σαν να μην είμαστε καν εδώ."