Τον Ιούνιο του 1972, μια γυναίκα εμφανίστηκε στο νοσοκομείο Σένταρ Σενάι φορώντας τίποτα πέρα από ένα λευκό, ματωμένο νυχτικό.
Τώρα αυτό, από μόνο του, δεν θα έπρεπε να αποτελεί μεγάλη έκπληξη εφόσον άνθρωποι είχαν συχνά ατυχήματα εκεί κοντά και έρχονταν στο κοντινότερο νοσοκομείο για ιατρική φροντίδα, αλλά υπήρχαν δύο πράγματα που έκαναν τους ανθρώπους που την είδαν να κάνουν εμετό και να υποχωρήσουν από τον τρόμο.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Το πρώτο πράγμα ήταν ότι εκείνη δεν ήταν ακριβώς άνθρωπος. Έμοιαζε με κάτι σαν μανεκέν, αλλά είχε την επιδεξιότητα και τη ρευστότητα ενός φυσιολογικού ανθρώπου. Το πρόσωπό της ήταν αψεγάδιαστο σαν μιας μανεκέν, κενό από φρύδια και μουτζουρωμένο με μέικαπ.
Ένα γατάκι ήταν γαντζωμένο στα σαγόνια της τόσο αφύσικα που δεν φαίνονταν τα δόντια, και το αίμα χυνόταν ακόμα πάνα στο νυχτικό της και το πάτωμα. Τότε το τράβηξε από το στόμα της, το πέταξε στην άκρη και κατέρρευσε.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Από τη στιγμή που πέρασε την είσοδο μέχρι τότε που μεταφέρθηκε σε ένα δωμάτιο και την καθάρισαν πριν την προετοιμάσουν για νάρκωση, εκείνη ήταν εντελώς ήρεμη, ανέκφραστη και ακίνητη. Οι γιατροί θεώρησαν καλύτερο να τη δέσουν μέχρι να φτάσουν οι αρχές και εκείνη δεν διαμαρτυρήθηκε. Δεν μπορούσαν να πάρουν καμία αντίδραση από αυτή και τα περισσότερα μέλη του προσωπικού ένιωθαν άβολα να την κοιτούν κατάματα για παραπάνω από μερικά δευτερόλεπτα.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Αλλά τη στιγμή που το προσωπικό προσπάθησε να τη ναρκώσει, αντιστάθηκε με μεγάλη δύναμη. Δύο μέλη του προσωπικού έπρεπε να την κρατήσουν κάτω ενώ το σώμα της σηκώθηκε στο κρεβάτι με την ίδια, κενή έκφραση.
Γύρισε τα χωρίς συναίσθημα μάτια της προς το γιατρό και έκανε κάτι ασυνήθιστο. Χαμογέλασε.
Τότε, η γιατρός ούρλιαξε και την άφησε από το σοκ. Στο στόμα της γυναίκας δεν υπήρχαν ανθρώπινα δόντια, αλλά μακριά, κοφτερά αγκάθια. Πολύ μακριά για να κλείσει εντελώς το στόμα της δίχως να προκαλέσει ζημιά...
Ο γιατρός την κοίταξε για μια στιγμή πριν ρωτήσει "Τι στο διάολο είσαι;"
Έγειρε το λαιμό της στον ώμο της για να τον παρατηρήσει, ακόμη χαμογελώντας.
Ακολούθησε μια μεγάλη σιωπή, η φρουρά είχε ειδοποιηθεί και ακουγόταν να έρχεται από το διάδρομο.
Ενώ αυτός τους άκουγε να πλησιάζουν, εκείνη χίμηξε, βυθίζοντας τα δόντια της στο μπροστινό μέρος του λαιμού του, ξεσκίζοντας την τραχηλιά του και αφήνοντας τον να πέσει στο πάτωμα, ασθμαίνοντας για αέρα ενώ πνιγόταν στο ίδιο του το αίμα.
Σηκώθηκε και στάθηκε από πάνω του, φέρνοντας το πρόσωπό της επικίνδυνα κοντά στο δικό του ενώ η ζωή έσβηνε από τα μάτια του.
Έγειρε κοντά και ψιθύρισε στο αυτί του.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Είμαι...ο...Θεός..."
Τα μάτια του γιατρού γέμισαν με φόβο ενώ την παρακολουθούσε να απομακρύνεται για να συναντήσει τους άνδρες της φρουράς. Το τελευταίο θέαμα θα ήταν να τη βλέπει να τρέφεται από αυτούς έναν έναν.
Η γιατρός που επιβίωσε από το συμβάν την ονόμασε "Η Ανέκφραστη".
Δεν την ξαναείδε ποτέ κανείς.
Η αρχική ιστορία εδώ: http://creepypasta.wikia.com/wiki/The_Expressionless
A/N: Υπάρχει μια ταινία μικρού μήκους στο YouTube βασισμένη στο παραπάνω creepypasta:
