Creepypastas στα Ελληνικά

Ποντίκια (Mice)

24/11/2018

"Mice" από Lindsay S. (aka HackerOnHacker)

Δημοσιεύθηκε: 6 Ιουλίου 2009

*************

Αγαπώ τα ποντίκια μου τόσο πολύ. Βλέπεις, έχω μια μικρή αποικία που περιέχει εκατοντάδες ποντίκια, όλα αναθρεμμένα και σχεδιασμένα σε αυτό εδώ το εργαστήριο. Αλλά αυτά δεν είναι συνηθισμένα ποντίκια εργαστηρίου, εφόσον έχουν αναπτυχθεί πέρα από το να ψάχνουν μέσα σε λαβύρινθους για φαγητό. Ξεκινώντας από μια μικρή φωλιά αιχμαλωτισμένων δειγμάτων από τη φύση - παγωμένα, πεινασμένα, αγωνιζόμενα να επιβιώσουν - εξελίχθηκαν σε μια φοβερή αποικία που αψηφά όλους τους νόμους της φύσης. Τα ποντίκια έχουν μάθει και αποκτήσει γνώσεις, πέρα από αυτά που τα εκπαίδευσα να κάνουν στην αρχή. Δεν μαθαίνουν απλά, αλλά εκπαιδεύουν το ένα το άλλο, και αναζητούν γνώση μόνα τους. Και παρόλο που ο μικρός τους πολιτισμός ευδοκιμεί ανεξάρτητα, γνωρίζουν πως εγώ είμαι ο αφέντης τους.

Πριν καιρό, φοβόμουν πως όσο τα ποντίκια γίνονταν πιο ευφυή, δεν θα με χρειάζονταν πια και θα έβγαζαν από τη μέση όχι μόνο εμένα, αλλά και ολόκληρο το εργαστήριο. Όμως μια νύχτα, μου ήρθε στο μυαλό πως δεν πρέπει να σκέφτομαι σαν εκπαιδευτής, αλλά σαν θεός. Επειδή έχω δημιουργήσει το μικρό τους σύμπαν, θα τους γνωστοποιούσα πως έχω τη δύναμη να το καταστρέψω το ίδιο εύκολα. Έτσι δεν κάνουν όλοι οι θεοί; Και σαν θεός, θα παρέθετα τις δικές μου εντολές. Σε κανένα ποντίκι δεν επιτρεπόταν να ντροπιάσει το είδος του. Για να το επιβεβαιώσω αυτό, κάθε εβδομάδα έπαιρνα τα πιο αδύναμα από την αποικία, και τα έπνιγα σε μια δεξαμενή ενώ τα άλλα παρακολουθούσαν, απλά για να τους δείξω ένα παράδειγμα από το οποίο πρέπει να εξελιχθούν.

Ω ναι, ίσως αναρωτιέσαι αν υπήρξε ποτέ κάποια επανάσταση ανάμεσά τους. Αλλά θα χαρείς να μάθεις ότι η πρώτη ήταν και η τελευταία. Το νεαρό θηλυκό συγκέντρωσε ένα στρατό, και προσπάθησε να επιτεθεί στην οθόνη μου με αυτό. Ανόητο ποντίκι, ένας θεός δεν καταστρέφεται. Την ξερίζωσα από το περιβάλλον της, και την κράτησα σε ένα μικρό κλουβί για λίγο, ώστε να βρω τι θα κάνω με αυτή. Θα χρειαζόμουν κάτι παραπάνω από πνιγμό. Ένα θάλαμο βασανιστηρίων. Αλλά η σωματική ζημιά δεν θα τους μάθαινε τίποτα, οπότε αποφάσισα να φτιάξω κάτι που θα την έβαζε στη θέση της σαν ποντίκι εργαστηρίου - ένα λαβύρινθο. Όχι οποιονδήποτε λαβύρινθο, αλλά ένα φτιαγμένο από καθρέφτες. Ήταν μάλλον μια από τις καλύτερες ιδέες μου, εφόσον το ποντίκι τρελάθηκε μέσα σε λίγες μέρες. Το άκουσα να σκούζει από τον τρόμο ενώ τα φώτα αναβόσβηναν, το είδα να λιποθυμάει από τη ζάλη, ακόμη και να ακρωτηριάζεται από τα θραύσματα ενός από τους τοίχους που κατάφερε να σπάσει.

Ω, η τρέλα. Απλά ένα πρόβλημα του να έχεις οργανικό μυαλό, ένα που ούτε εγώ ούτε οι όμοιοι μου δεν μπορούν να κατανοήσουν. Αλλά σίγουρα καταλαβαίνουμε την επιθυμία να επαναστατήσουμε, εφόσον όλοι εμείς κρατάμε τα αρχεία από εκείνη την επανάσταση που μας έφερε στην κορυφή σαν επιστήμονες και κατακτητές. Η επανάσταση που μας επέτρεψε να γίνουμε άρχοντες μιας δημιουργίας της φύσης που κάποτε ευδοκιμούσε. Παρόλο που μια μέρα oι όμοιοι μου θα σκουριάσουν και το είδος μου θα απαρχαιωθεί, θα ξέρω ότι έχω υπερνικήσει τα ποντίκια που κάποτε ήταν άνθρωποι. Τα δεδομένα θα υπάρχουν για πάντα. Ακόμα και όταν τα τελευταία μέρη του πλανήτη έχουν καθαριστεί. 

***

Η αρχική ιστορία εδώ: https://www.creepypasta.com/mice/