Creepypastas στα Ελληνικά

Jeff o Δολοφόνος 2015 (Jeff the Killer 2015) - 6ο Μέρος

23/09/2018

"Jeff the Killer 2015" by K. Banning Kellum

Published in: December 6th, 2015

*Όπως πάντα, διαβάστε τα προηγούμενα μέρη, αν δεν το έχετε κάνει, πριν προχωρήσετε παρακάτω. Καλή ανάγνωση!

~~~~~~~~~~~~~

Μέρος 6ο

Κακές Προθέσεις

"Πού πας Jeffrey;" ξεστόμισε το χοντρό παιδί, ο Troy, ενώ εκείνος και ο Keith μπήκαν μέσα στο γκαράζ.

"Αργήσατε να έρθετε εδώ μαλάκες, έπρεπε να μείνω με αυτό τον πούστη όλη μέρα," φώναξε ο Randy, με μια χαιρεκακία στα λόγια του.

"Συγνώμη Randy, αλλά ο Keith από' δω έπρεπε να καθαρίσει την αυλή του πριν τον αφήσουν οι γονείς του να βγει έξω," είπε ο Troy χαμηλόφωνα.

"Όλα εντάξει, είμαστε εδώ τώρα," είπε ο Keith.

"Τι στο διάολο συμβαίνει;" ρώτησε ο Jeff κοιτώντας τον Randy. Πρόσεξε ότι ο Randy είχε ακόμα το πιστόλι στα χέρια του.

"Θα σου πω τι συμβαίνει Jeff· χρωστάς στον Keith και στον Troy μια συγνώμη γι αυτό που έκανες. Τους χτύπησες και μετά έφυγες. Δεν είχες καν τ' αρχίδια να παλέψεις δίκαια, οπότε τώρα, θα τους πληρώσεις ο,τι τους χρωστάς!"

"Δεν θα παλέψω μαζί σου, εντάξει, τελείωσα με αυτές τις βλακείες," απάντησε ο Jeff ενώ κοιτούσε γύρω στο δωμάτιο για κάποια έξοδο.

"Έχεις δίκιο σε αυτό, δεν θα παλέψεις. Θα σταθείς απλά εκεί και θα αφήσεις τα παιδιά να πάρουν αυτό που θέλουν. Μετά είναι σειρά μου, και μόλις τελειώσει, θα τσακιστείς και θα φύγεις από το σπίτι μου. Θα πω στη μάνα μου ότι αρρώστησες και περπάτησες σπίτι, και μετά από αυτό, αν μας ξαναδείς, καλύτερα να αλλάξεις δρόμο."

"Δεν θα κάτσω εδώ να τις φάω από εσένα ή τους φίλους σου, οπότε άσε με να πάω σπίτι, τι λες γι αυτό; Θα πω στη μάνα μου ότι τα βρήκαμε και όλοι κερδίζουν, εντάξει;" ρώτησε ο Jeff.

O Randy σήκωσε το πιστόλι προς τον Jeff. "Όχι, θα μείνεις καριόλη· θα μείνεις και θα δεχτείς τα αντίποινα."

Ο Jeff ένιωσε ξανά εκείνη την αίσθηση, εκείνη την αρρωστημένη, πλούσια σκοτεινή ύλη που στριφογύριζε μέσα του. Μπορούσε να τη γευτεί τώρα, ήταν παραδεισένια. Μέσα στο μυαλό του, φανταζόταν τον εαυτό του να βουτάει εκεί μέσα, να κολυμπάει, αφήνοντας τη να τον καταπιεί ολόκληρο. Κοίταξε τριγύρω και η αίσθηση μεγάλωσε. Είδε τον Randy, να στέκεται κρατώντας το πιστόλι. Ήταν χαλαρό στα χέρια του όμως, και η σκανδάλη δεν ήταν τραβηγμένη προς τα πίσω. Ο Jeff ήξερε ότι ο Randy δεν είχε σκοπό να το χρησιμοποιήσει. Κοίταξε προς τον Keith, κοκαλιάρης και αξιολύπητος, ένα παιδί γεννημένο για να υπακούει. Ο Troy, χοντρός και ιδρωμένος, βαριανάσαινε από το περπάτημα, και φυσικά, στη μέση όλων, ο ίδιος ο Jeff. Ένιωσε αυτή την ευχαρίστηση να αρχίζει να ανακατεύεται με την οργή, σχηματίζοντας το τέλειο προϊόν. Προσπάθησε να μη το γευτεί· ήξερε ότι θα το μετάνιωνε αν το έκανε. Όμως, όταν βρισκόταν τόσο κοντά, όταν το άρωμα και η υπόσχεση της γλυκιάς και αλμυρής γεύσης ήταν μόνο εκατοστά μακριά, ο Jeff κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να το αποφύγει, όπως ένα καράβι στον ωκεανό τον τυφώνα.