Creepypastas στα Ελληνικά

Robert η Κούκλα (Robert the Doll)

15/10/2018

"Robert the Doll" by Unknown

Published: April 23, 2014

*************

Στα τέλη του 1800, ο Thomas Otto και η οικογένειά του μετακόμισαν σε ένα αρχοντικό στη γωνία του Eaton και Simonton στο Key West της Florida που είναι σήμερα γνωστό ως Artist House. Οι Ottos ήταν γνωστοί για την αυστηρότητα με τους υπηρέτες τους, σε σημείο να τους κακομεταχειρίζονται κάποιες φορές. Ήταν η συμπεριφορά προς μια υπηρέτρια από την Αϊτή που ανατρέπει αυτή την ιστορία. 

Η γυναίκα αυτή είχε προσληφθεί για να φροντίζει το γιο τους, τον Robert. Μια μέρα, η κυρία Otto υποτίθεται την είδε να εξασκεί μαύρη μαγεία στην αυλή τους και την απέλυσε.

Πριν φύγει, η γυναίκα έδωσε στον Robert μια ανθρωπόμορφη κούκλα με ύψος ένα μέτρο, είχε κουμπιά για μάτια, ανθρώπινα μαλλιά (που θεωρούνται ότι ήταν του Robert), και ήταν γεμισμένη με ψάθα.

Οι κούκλες που έμοιαζαν με παιδιά δεν ήταν ανήκουστες εκείνο τον καιρό, αλλά αυτή αποδείχθηκε πως ήταν ξεχωριστή. Ο Robert έσωσε στην κούκλα το όνομά του και συχνά την έντυνε με τα δικά του ρούχα. Ο Robert, η κούκλα, έγινε ο πιστός του σύντροφος. Τον έπαιρνε μαζί σε βόλτες για ψώνια στην πόλη. Η κούκλα είχε κάθισμα στο τραπέζι όπου ο Robert του έδινε κρυφά μπουκιές από το φαγητό όταν οι γονείς του δεν κοιτούσαν. Ο Robert έμπαινε στο κρεβάτι με το αγόρι τη νύχτα. Σύντομα αυτή η αθώα σχέση πήρε μια παράξενη τροπή.

Λίγο αργότερα, ο Robert επέλεξε να τον αποκαλούν με το μεσαίο του όνομα, Gene, όταν τον κατσάδιαζε η μητέρα του. Της είπε ότι Robert ήταν το όνομα της κούκλας, όχι το δικό του. O Gene ακουγόταν συχνά στο δωμάτιό του να έχει συζητήσεις με τον Robert. O Gene έλεγε κάτι με τον παιδικό του τρόπο και απαντήσεις ακούγονταν με χαμηλότερη φωνή. Μερικές φορές ο Gene ταραζόταν, ανησυχώντας τους υπηρέτες και τη μητέρα του. Κατά περιστάσεις, έμπαινε μέσα και έβρισκε το γιο της μαζεμένο στη γωνία ενώ ο Robert καθόταν στην καρέκλα ή πάνω στο κρεβάτι και τον αγριοκοίταζε. Αυτό ήταν μόνο η αρχή.

Αντικείμενα του σπιτιού βρίσκονταν πεταμένα στην άλλη μεριά του δωματίου, τα παιχνίδια του Gene ακρωτηριάζονταν, και γέλιο ακουγόταν. Όποτε συνέβαιναν αυτά τα ασυνήθιστα πράγματα, ο Gene πάντα έλεγε, "ο Robert το έκανε!" Το αγόρι δεχόταν την τιμωρία αλλά πάντα επέμενε ότι ο Robert έφταιγε. Όσο οι σκανταλιές αυξάνονταν, όλο και πιο πολλοί υπηρέτες έφευγαν και καινούργιοι προσλαμβάνονταν. Οι συγγενείς των Otto ένιωσαν πως ήταν η ώρα να κάνουν κάτι. Με τη συμβουλή μιας θείας, οι γονείς του Gene αφαίρεσαν τον Robert από τη φροντίδα του και τον έβαλαν σε ένα κουτί μέσα στη σοφίτα. Εκεί έμεινε για πολλά χρόνια.

Μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Gene κληρονόμησε το πατρικό του. Αποφάσισε να ζήσει στο βικτοριανό αρχοντικό με τη νέα του σύζυγο. Ο Gene είχε γίνει καλλιτέχνης, και θεώρησε ότι το σπίτι ήταν αρκετά ευρύχωρο για να μπορεί να ζωγραφίζει. Πήγε στη σοφίτα και ξεσκόνισε το παιδικό του παιχνίδι. Δέθηκε με την κούκλα παρά τη δυσαρέσκεια της γυναίκας του. Ο Gene έπαιρνε την κούκλα μαζί τους παντού. Καθόταν στην αγαπημένη του καρεκλίτσα ενώ ο Gene και η γυναίκα του κοιμόντουσαν εκεί κοντά. Το δωμάτιο του Πύργου έγινε το βασίλειο του Robert αφού η κυρία Otto τον έβαλε πίσω στη σοφίτα. Ο γάμος τους μαράζωσε σιγά σιγά μέχρι που η κυρία Otto τρελάθηκε υποθετικά και πέθανε από άγνωστες αιτίες. Ο Gene ακολούθησε σύντομα.

Ο Robert επιτέθηκε υποθετικά σε ανθρώπους, μερικές φορές ακόμη τους κλείδωνε στη σοφίτα. Οι επισκέπτες ισχυρίζονταν πως άκουγαν ένα σατανικό γέλιο να έρχεται από το δωμάτιο του Πύργου. Για κάποιο διάστημα, ο Robert παρέμεινε στο άδειο σπίτι μόνος του ώσπου μια νέα οικογένεια αγόρασε το αρχοντικό και το ανακαίνισε. Η κούκλα μεταφέρθηκε για άλλη μια φορά στη σοφίτα. Όπως και την άλλη φορά, αυτό δεν τον ευχαρίστησε. Η κούκλα βρισκόταν συχνά σε διάφορα σημεία του σπιτιού. Μια συγκεκριμένη νύχτα, ο Robert βρέθηκε στην άκρη του κρεβατιού του ιδιοκτήτη γελώντας με ένα κουζινομάχαιρο στο χέρι. Αυτό ήταν αρκετό για να τους διώξει από το σπίτι.

Ο Robert μεταφέρθηκε αργότερα στο Μουσείο East Martello του Key West, όπου είναι καθισμένος σε ένα γυάλινο κουτί. Παρά την νέα της κατοικία, λέγεται πως η κούκλα δεν έχει παρατήσει τις απειλητικές της τάσεις. Επισκέπτες και υπάλληλοι ισχυρίζονται πως έχουν δει την κούκλα να κινείται. Το χαμόγελο του είναι γνωστό πως μετατρέπεται σε βλοσυρό ύφος. Ένας υπάλληλος καθάρισε τον Robert, έσβησε όλα τα φώτα και έφυγε για το βράδυ.

Την επόμενη μέρα, επέστρεψε για να βρει τα φώτα αναμμένα, τον Robert να κάθεται σε διαφορετική στάση από την προηγούμενη νύχτα και με ένα στρώμα σκόνης στα παπούτσια του. Κάποιοι λένε ότι μπορεί ακόμη και να σε καταραστεί. Αν θέλεις να τον βγάλεις φωτογραφία, πρέπει να το ζητήσεις ευγενικά. Θα γείρει το κεφάλι στο πλάι για να σου δώσει άδεια. Όμως, αν δεν το κάνει και εσύ βγάλεις φωτογραφία έτσι κι αλλιώς, μια κατάρα θα πέσει πάνω σου και σε όποιον ήρθε μαζί σου στο μουσείο. Το ίδιο θα συμβεί και αν τον κοροϊδέψεις. 

Μέχρι σήμερα, ο Robert παραμένει στο Μουσείο East Martello φορώντας τη στολή του ναύτη κρατώντας ένα λούτρινο λιοντάρι, συνεχίζοντας τα απειλητικά του σχέδια.

***

Η αρχική ιστορία εδώ: http://creepypasta.wikia.com/wiki/Robert_the_Doll

A/N: Το συγκεκριμένο είναι βασισμένο σε πραγματική ιστορία.