Creepypastas στα Ελληνικά

Αδιάβροχο (Raincoat)

09/09/2018

"Raincoat" by Zach

Published in: November 10, 2012

~~~~~~~~~~~~~

Είναι μια μικρή ανάμνηση. Ένα κομμάτι σχεδόν εντελώς κρυμμένο στις ομιχλώδεις σου μνήμες από τα περασμένα χρόνια, από παράξενες ονειρικές μέρες όπου η φαντασία ήταν ατίθαση και ελεύθερη, θαμπώνοντας τα όρια της "πραγματικότητας" που έχεις τώρα σαν ενήλικας, και η αθωότητά σου και τα ξέγνοιαστα νιάτα σε κρατούσαν πολύ χαρούμενο. Ήσουν νέος, στην πρώτη τάξη. Αργά τη νύχτα βγήκες παραπατώντας από την τουαλέτα, και με θολά μάτια διέσχισες το γνώριμο σκοτάδι του δωματίου σου που ακόμη σε τρόμαζε μερικές φορές. Ήσουν πολύ κουρασμένος για να φοβηθείς, οπότε δεν βιάστηκες να μπεις κάτω από τα σεντόνια όπως συνήθως. Προσπέρασες το ελαφρώς βρώμικο παράθυρο με θέα το δρόμο που φωτιζόταν από το θαμπό φως, και νόμιζες ότι είδες κάποιον να φορά ένα  μάλλον κίτρινο αδιάβροχο να περπατάει στο δρόμο.

Αυτό άρχισε να συμβαίνει συχνά. Ξυπνούσες με την επιθυμία να κοιτάξεις έξω από το παράθυρο, και μερικές φορές τον έβλεπες.

Φορούσε πράγματι ένα κίτρινο μπουφάν, ακόμη και τις πιο ξηρές νύχτες. Έβλεπες τον άγνωστο να περπατάει στο δρόμο την πιο σκοτεινή ώρα της νύχτας, και παρά το νεαρό της ηλικίας σου ήξερες ότι ήταν περίεργο. Τον έβλεπες για μερικά δευτερόλεπτα, και κάθε φορά σταματούσε και κοιτούσε τριγύρω, μετά γυρνούσε προς το σπίτι σου, και εσύ χωνώσουν κάτω από τα σκεπάσματα και δεν έβγαινες μέχρι το πρωί. Τελικά, όμως, η μαμά έβαλε γρίλιες και σταμάτησες να κοιτάζεις τον παράξενο άντρα.

Μέρες, εβδομάδες, μήνες πέρασαν. Χρόνια πέρασαν, κυλώντας σαν μια ατελείωτη και ασταμάτητη παλίρροια. Σχολείο, φίλοι, χόμπι, κορίτσια, όλα αυτά έσπρωξαν μακριά από τη συνείδησή σου τις παράξενες εκείνες  αναμνήσεις .

Μια νύχτα, στην τελευταία σου χρονιά στο πανεπιστήμιο, μελετούσες μέχρι αργά στη βιβλιοθήκη. Όταν επιτέλους τα μάζεψες για να φύγεις, κατευθύνθηκες προς τα έξω και ξεκίνησες να περπατάς προς το διαμέρισμά σου μερικά τετράγωνα παρακάτω, εφόσον η βενζίνη είναι ακριβή.

Σε ένα ελαφρά φωτισμένο δρόμο, ένιωσες το ανατριχιαστικό συναίσθημα ότι κάποιος σε παρακολουθεί. Μερικές φορές γύρισες να κοιτάξεις πίσω αλλά κανείς δεν ήταν εκεί. Τότε ένιωσες σαν να έρχεται από κάπου ψηλά, και κοίταξες προς ένα ελαφρώς βρώμικο παράθυρο σε ένα παράξενα γνώριμο σπίτι. Αλλά δεν ήταν κανείς.

Το αγνόησες και, ενώ μια δυνατή βροντή ξέσπασε από πάνω, φόρεσες το κίτρινο αδιάβροχό σου και συνέχισες να βαδίζεις στον ήσυχο δρόμο.

~~~

Η αρχική ιστορία εδώ: https://www.creepypasta.com/raincoat/