🍁
"Haşmet Ağa'nın konağında kalmak ne demek! Bu çocuk beni delirtecek Ömer, biriniz sesinizi çıkarın artık da ağa olduğunun farkına varsın!" derken yine soğuk rüzgârlar estiriyordu konakta Dilruba Hanım.
"Yol çökmüş, çocuklar ne yapsın abla sen de. Hem yabancı yer değil gelinin evi." dedi Ömer Ağa çayından bir yudum almadan önce. Yağız'ın Hazan'a olan aşkının farkındaydı ve bundan oldukça memnundu.
"Biraz rahat kalsınlar. Gelin de oğlan da gerildi olanlardan," dedi Demir Ağa. "Kız yok yere korktu zaten amcası için. Yufka yürekli Yağız Ağa iyilik etti ona işte aklı kalmasın diye." Yengesine baktı onay almak isteyerek.
"Sen de böyle diyorsan... Ağa var evde değil. Düzen bozuldu o eksik gelin yüzünden. Gelsinler de ben o kızı hizaya çekerim." dedi yine kendi kendine Dilruba Hanım. Kimse cevap vermedi.
"Baba, annem aradı buraya geliyormuş." dedi Furkan.
"Başımın püsküllü belası işte! Püsküllü de geliyor mu?" dedi Ömer Ağa yan gözle bakıp.
"Gelmez mi hiç. Hayta yine okulu birbirine katmış. Ah bu çocuğun yaramazlığı... " derken gülümsedi Furkan.
"Deme öyle Püsküllü can!" dedi Ece neşeyle.
"Sen uyurken en sevdiğin elbiseni kesmişti hatırlatırım küçük hanım."
"Yani... Şimdi o ayrı bu ayrı diyeceğim ama... Odamın kapısını kilitlerim ki!" dediğinde, herkes küçük kahkaha attı.
O anda Berfin'in sohbet sırasında yok saymaya çalıştığı sancıları iyice sıklaşarak dayanılmaz hâle gelmişti. Genç kadının acılı sesiyle herkesin gözü ona döndü.
"Yenge iyi misin?" dedi Ece ürkekçe.
"Oğlum... A! Anam! Oğlum geliyor!" diye bağırdı genç kadın.
Herkesin şaşkınlığı arasında ilk konuşan Furkan oldu. "Kenan ağabey! Hastaneye hadi!" dedi genç adam ama bunun için geçti. Doğum çoktan başlamıştı.
"Nazgül'ü çağır hele! Ece sen de git kalfalara de bari gerekenleri hazırlasınlar." dedi Dilruba Hanım soğukkanlılıkla. "Evde doğum olacak belli!"
"Ne!" diye inledi Berfin. "Hastane!"
"Suyun gelmiş kızım sus! Ağalar ne duruyorsunuz çıkın! Alın şu oğlanı da bayılmasın şimdi." dedi alelacele Berfin'i sandalyeden kaldırıp olduğu yere uzatırken.
Ömer Ağa ve Demir Ağa Kenan'ı alıp çıktı. Furkan da peşi sıra çıkarken telefonla ambulans çağırdı. Her olasılık için hazırlıklı olmak şarttı.
Kalfalar ellerinde bezler, sıcak sular, kaplar sürekli salona girip çıkarken sabahın erken saatlerinde tez canlı küçük yürek vaktinden erken geliyordu dünyaya.
***
Yağız kollarının arasındaki genç kıza sarılmak için iki kolunu da sardı ama sarılamadı çünkü kız yoktu. Huzurlu kalbinin ve uykulu gözlerinin yerini çoktan huzursuz bir kalp ve uykusu kaçan gözler almıştı.
"Ya yine intihar etmek için... Yok, hayır!" derken iç sesi, kendisi "Hazan!" diye seslenerek doğruldu yatakta ama kız yoktu odada.
Peki neredeydi?
Hızla kalktı genç adam...
Odayı gezdi, yoktu!
Koridora çıktı, merdivenlerden bakına bakına, gözleri onu etrafta araya araya, seslenerek indi, her katta meraklı bakışların hedefi olduğunun farkında bile değildi.
YOU ARE READING
GÜZ ÇİÇEĞİ (TAMAMLANDI)
General Fiction"Gidiyor musun?" dedi Yağız acı çektiğini yansıtan sesiyle. "Nereye gidiyorsun?" Hazan ona bakmıyordu. Genç adam yüzünü avuçlarının içine aldı. "Birlikte gidelim, söyle lütfen... Nereye gidiyorsun?" dedi tekrar. Hazan çekti yüzünü, nefes nefese kalm...
