လူသားသစ္စာ (Zawgyi version) (1 - 200)

chapter 59

အခန္း (၅၉) : တစ္ကိုယ္ေတာ္

တင္းဘူအာပင္ သူတို႔ အသုံးခ်ခံလိုက္ရေၾကာင္း နားလည္ သေဘာေပါက္လိုက္သည္။

"ဝူက်ီ....." တင္းဘူအာသည္ မ်က္ႏွာပ်က္ကာ မိုဝူက်ီကို ၾကည့္လိုက္ေလ၏။

မိုဝူက်ီသည္ ဂ်ီကြမ္းတို႔က သူတို႔ကို အဖြဲ႕ထဲသို႔ စတင္ဖိတ္ေခၚကတည္းက သံသယရွိခဲ့၏။ ယခုအခါ ကိစၥမ်ားသည္ သိသာလာကာ သူက ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာ ျဖစ္မသြားေသာ္ျငား စိတ္ကို ေအးေအးထားကာ ေမးလိုက္သည္ "ငါတို႔မွာ တန္ဖိုးရွိတယ္လို႔ ဆိုလိုတာပဲ....တကယ္လို႔ ငါတို႔မွာသာ တန္ဖိုးမရွိဘူးဆိုရင္ အစ္ကိုဂ်ီက ငါတို႔ကို ဖိတ္မွာမဟုတ္ဘူး.... ဟုတ္တယ္မလား....."

ေနာက္ဆုံးစကား‌ ေျပာၿပီးခ်ိန္တြင္ မိုဝူက်ီသည္ ဂ်ီကြမ္းဘက္သို႔ လွည့္ကာ မ်က္ႏွာမူလိုက္သည္။ အမွန္ဆိုလၽွင္ သူသည္ စိတ္ထဲမထားေပ။ ဂ်ီကြမ္းက သူ႔အား အသုံးခ်လၽွင္ တခ်ိန္တည္းတြင္ ဂ်ီကြမ္းအား ျပန္၍ အသုံးခ်မည္။ အကယ္၍ ဂ်ီကြမ္းက ဦးမေဆာင္လၽွင္ ဒီကိုေရာက္ဖို႔ပင္ အလြန္တရာ ခက္ခဲေပေလာက္၏။ ထို႔အျပင္ သူ႔အတြက္ အပိုကူညီသူ သုံးေယာက္ရသကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္၏။

ဂ်ီကြမ္းသည္ မိုဝူက်ီအား အသုံးခ်ရန္ ႀကံစည္ထားေသာ္လည္း သူသည္ မိုဝူက်ီက အမွန္တကယ္ လၽွပ္စီးဒဏ္ခံနိုင္လားဆိုတာ မသိေခ်။ လၽွပ္စီးကား ဂ်ီကြမ္းလို လူမ်ိဳးအတြက္ အိမ္မက္ဆိုးပင္ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုအရာသည္ မိုဝူက်ီအတြက္ အေကာင္းဆုံးေသာ အခြင့္အေရး တစ္ခု ျဖစ္ေနေပ၏။ အကယ္၍ သူ႔တြင္ ဘာမွေပးကမ္းစရာ မရွိပါက မည္သူကမွ သူႏွင့္ တင္းဘူအာအား အဖြဲ႕ထဲသို႔ လက္ခံလိုမည္ မဟုတ္ေပ။

"ေကာင္းတယ္... ညီေလးမိုက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းသမားပဲ..... လာ သြားၾကစို႔...." ထိုစကားဆုံးသည္ႏွင့္ ဂ်ီကြမ္းသည္ ေရာ္ဘာေလွအေပၚ ခုန္တက္လိုက္သည္။

မိုဝူက်ီသေဘာတူသည္ကို ျမင္၍ တင္းဘူအာက ဘာမွထပ္၍ မေျပာေတာ့ေခ်။ ေလွာ္တက္ကို ယူကာ မိုဝူက်ီႏွင့္အတူ ေရာ္ဘာေလွသို႔ တက္လိုက္ၾကသည္။

မိုဝူက်ီသည္ အစက လူေလးေယာက္ ေရာ္ဘာေလွေလွာ္ျခင္းက အရမ္းမျမန္ေလာက္ဟု ေတြးထင္မိခဲ့၏။ သို႔ေသာ္လည္း ေရာ္ဘာေလွေပၚသို႔ ေရာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ သူ႔အေတြးမ်ားသည္ မွားေနေၾကာင္း သိလိုက္ရ၏။