လူသားသစ္စာ (Zawgyi version) (1 - 200)

chapter 169

အခန္း (၁၆၉) : ပုန္းလ်ိဳးကြယ္လ်ိဳး ပါရမီရွင္လား ဒါမွမဟုတ္ လူလိမ္လား

"ရိုးရိုးေလးခ်ီရဲ့ ဆိုင္" ဟူေသာ စာလုံးအနည္းငယ္သာ ေဖာ္ျပထားေလသည္။ အကယ္၍ ထိုစာလုံးမ်ားကို အာ႐ုံစိုက္မထားပါက ျမင္နိုင္မည္ မဟုတ္ေလာက္ေပ။

မုတ္ဆိတ္ေမြးႏွင့္ လူႀကီးက ဆိုင္ေထာင့္တြင္ တစ္ခုခုကို ထုရိုက္ေနေလသည္။ မိုဝူက်ီ ဝင္လာသည့္အခါ သူက ေခါင္းကို ေမာ့လိုက္ၿပီး မိုဝူက်ီကို သြားမည္းမ်ားျဖင့္ အားရပါးရ ျပဳံးၿဖီးျပလိုက္သည္။

မိုဝူက်ီက ေခါင္းကို ေမာ့ထားၿပီးေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အကဲခတ္လိုက္သည္။ သူက နံရံတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ ပစၥည္းမ်ားသည္ ဝိညာဥ္ပစၥည္းလား ဒါမွမဟုတ္ ေမွာ္ပစၥည္းလားဆိုတာ မေျပာနိုင္ေခ်။ မွိန္ပ်ပ် အလင္းေရာင္က ထိုအရာကို မကူညီေပးနိုင္ေပ။

ထိုအရာမ်ားမွ လြဲ၍ အေပါက္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနၿပီး ေႂကြပုလင္းမ်ားစြာ ထည့္ထားသည့္ ဗီရိုတစ္လုံးသာ ေတြ႕ရွိေလသည္။ ထိုပစၥည္းမ်ားကို ေဆးလုံး သို႔မဟုတ္ အျခားအရာမ်ား ထည့္သိမ္းဖို႔ရန္အတြက္ ျဖစ္နိုင္ေပသည္။

အဓိပၸါယ္မရွိဆုံးကိစၥရပ္မွာ ထိုဗီရိုေအာက္ဆုံးအဆင့္တြင္ ဖုန္မ်ားျဖင့္ ေပပြေနသည့္ ဝိညာဥ္ေဆးပင္ ဆယ္ပင္မက ရွိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ဝိညာဥ္ေဆးပင္မ်ားကို သိမ္းဆည္းသည့္ နည္းလမ္းမွာ ထိုအပင္မ်ားကို ပ်က္စီးေစမွန္း သိသာလွသည္။

မိုဝူက်ီက နဖူးကိုပြတ္လိုက္ၿပီး ထိုဆိုင္အကူသည္ သူ႔ေဆးလုံးမ်ားကို လက္ခံၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ေက်းဇူးမသိတတ္လိုက္တာဟု သံသယဝင္မိလာသည္။ မိုဝူက်ီက ဤေနရာသို႔ အေခၚခံလာရၿပီးေနာက္ ဆိုင္အကူေျပာသည့္အတိုင္း ရိုးရိုးေလးခ်ီ ဆိုင္မွ ပစၥည္းမွာ အစစ္အမွန္ဆုံး ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့သည္ကို ျပန္ေတြးမိလိုက္သည္။

လူႀကီးက ႐ုတ္တရက္ ေကာက္ကာငင္ကာ ေျပာေလသည္ "စိတ္ႀကိဳက္ၾကည့္ပါ၊ တစ္ခုခု စိတ္ဝင္စားတာ ေတြ႕ရင္ အဲအတြက္ ေဈးေလ်ာ့ေပးပါ့မယ္ .."

မိုဝူက်ီက ျပန္ေျပာစရာပင္ ရွာမေတြ႕ေတာ့ေခ်။ သူက ဆိုင္မွ ထြက္သြားရန္အတြက္  ေနာက္ျပန္ဆုတ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူက မ်က္စိေထာင့္မွ တစ္ခုခုကို သတိထားမိသြားသည္။ မိုဝူက်ီက ဗီရိုေအာက္ေျခမွ  ဝိညာဥ္ေဆးပင္အေျခာက္မ်ားကို ထပ္ၾကည့္လိုက္သည္။ အရိုးတံႏွင့္တူသည့္ ေဆးပင္သည္ သူ႔အာ႐ုံကို ဖမ္းစားသြားေလ၏။