လူသားသစ္စာ (Zawgyi version) (1 - 200)

chapter 168 (End of Book 12)

အခန္း (၁၆၈) : ေပ်ာက္ဆုံးေကာင္းကင္ၿမိဳ႕ပ်က္၏  ေျမေအာက္ ေရာင္းဝယ္ေရး

မိုဝူက်ီက လက္မွတ္အေရာင္းဌာနမွ ထြက္ထြက္ခ်င္း  ဝမ္ေလာင္ေဟာင္ သေဘၤာပ်ံကို အလြယ္တကူ ရွာေတြ႕ခဲ့ေလသည္။

"ဝမ္ေလာင္ေဟာင္" ဟု ဧရာမစာလုံးႀကီးမ်ားက အရမ္းကို ထင္းထြက္ေနျခင္းႏွင့္အတူ ဤေနရာရွိ သေဘၤာပ်ံမ်ားထဲတြင္ အႀကီးဆုံးျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏။

မိုဝူက်ီက သေဘၤာပ်ံသို႔ တက္ၿပီးေနာက္တြင္ သူ႔ေနထိုင္ရာ ေနရာရရွိရန္ လက္မွတ္ျပရေၾကာင္း သတိျပဳမိလိုက္သည္။ အေၾကာင္းရင္းမွာ သူေတြ႕ၾကဳံဖူးသည့္ ႏွစ္ႀကိမ္လုံးတြင္ ထိုသို႔ အခန္းမ်ိဳး မရရွိေပ။ ပထမအႀကိမ္ က်န္းေရွာက္ခယ္ႏွင့္ အတူတူ လာျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒုတိယအႀကိမ္ကား ေကာင္းကင္ေဖြရွာနန္းေတာ္သို႔ ေရာက္လာသည့္အခ်ိန္က ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ ထိုသေဘၤာမ်ားသည္ လူနည္းနည္းႏွင့္ က်ယ္ဝန္းသည့္အတြက္ ကိုယ္ပိုင္အခန္းအေၾကာင္း စိတ္ထဲသိပ္မထားၾကေခ်။

သူ႔အခန္းနံပါတ္က ၁၂၁ ျဖစ္ကာ ေအာက္ထပ္တြင္ တည္ရွိေလသည္၊ အခန္း ၁၂၁ သည္ အဆိုးဆုံး မဟုတ္သကဲ့သို႔ အေကာင္းဆုံးလည္း မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္ ပုံမွန္ထက္ အနည္းငယ္ ေအာက္က်သည္ဟု ဆိုလို႔ရေပသည္။ မိုဝူက်ီက သူ တစ္ေယာက္တည္း ေနရမည္ကို သိၿပီး အေတာ္ေလး စိတ္ေအးမိသြားသည္။ က်င့္ႀကံသူက ေဈးအျမင့္ ယူထားသည့္အတြက္  မိုဝူက်ီသည္ အမွန္ပင္ ဤအခန္းတြင္ ေနလိမ့္မည္ဟု ထင္မထားခဲ့ေပ။

မိုဝူက်ီက သူ႔အခန္းသို႔ ဝင္လိုက္ၿပီး တံခါးကို ပိတ္လိုက္ကာ "မေႏွာင့္ယွက္ရ" စာသား ခ်ိတ္ဆြဲထားလိုက္ေတာ့သည္။ အခ်ိန္မည္မၽွ ၾကာၾကာ ကိစၥမရွိေခ်။ သူက ေကာင္းကင္ေဖြရွာနန္းေတာ္အေၾကာင္းႏွင့္ မ်က္ႏွာသိ လူမ်ားကို ေဝးေဝးမွ ေရွာင္ရွားရမည္။

ဝမ္ေလာင္ေဟာင္ သေဘၤာပ်ံသည္ တစ္နာရီအၾကာတြင္ တိမ္ေတြၾကားထဲ ပ်ံသန္းေနေလၿပီ။

မိုဝူက်ီက သေဘၤာပ်ံသည္ ေကာင္းကင္ေဖြရွာၿမိဳ႕မွ ထြက္လာသည့္အတြက္ စိတ္သက္သာရာ ရသြားေလသည္။ အနည္းဆုံးေတာ့ အရင္တစ္ခါကဲ့သို႔ စြန္ဖ်ားၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အႀကီးအကဲရႈ၏ လိုက္ဖမ္းစီး ခံလိုက္ရသည္ႏွင့္ မတူညီေတာ့ေပ။