လူသားသစ္စာ (Zawgyi version) (1 - 200)

chapter 144

အခန္း (၁၄၄) : ၾကက္ေပါက္ေလးႏွင့္ ခ်ဴရွင္က်ီ

ပတ္ဝန္းက်င္မွ ေအးစက္မႈက ပို၍ အားေကာင္းလာေလသည္။ မိုဝူက်ီ ခန႔္မွန္းခ်က္ေပၚ မူတည္၍ သူ႔၏ ေအးခဲမႈ အရင ္အေျခအေနသို႔ ျပန္ေရာက္ရန္ မလိုေတာ့ေၾကာင္း သိလိုက္၏။ သူ႔ေဝဟင္လၽွပ္စီး ဟန္ပန္ ခုႏွစ္မ်ိဳး ပညာရပ္၏ ပထမပုံစံကို ေလ့က်င့္ေနစဥ္သာ မီးေတာက္ ေလာင္ကၽြမ္းနိုင္ျခင္း ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ယခုတြင္ သူက ဤပညာရပ္ကို ဆည္းပူးၿပီးၿပီ ျဖစ္၍ ဆက္က်င့္ႀကံေနလၽွင္ပင္ ေလာင္ကၽြမ္းမႈ ျပင္းအားက တိုးျမင့္လာမည္ မဟုတ္ေပ။

ေတာက္ေလာင္ေနသည့္ ခံစားခ်က္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားသည္ႏွင့္ သူက သူႏွင့္အတူ ဝင္လာေသာ အမ်ိဳးသားႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးတို႔၏ သနားစရာေကာင္းလွသည့္ အေျခအေနကဲ့သို႔ ျပန္ေရာက္သြားလိမ့္မည္။

မိုဝူက်ီက ထပ္၍ ေတြေဝမေနေတာ့ဘဲ ေရခဲပန္းမ်ားကို သူတို႔၏ ၁၅ စင္တီမီတာရွိေနေသာ အျမစ္ႏွင့္အတူ ဆူးဆြတ္ကာ ေရခဲေလွကားမွ အေျပးအလြား ျပန္တက္သြားေတာ့သည္။

အေမြးတိုင္ တဝက္အၾကာတြင္ မိုဝူက်ီက သူလာခဲ့သည့္ အခန္းအတြင္းသို႔ ျပန္ေရာက္သြားကာ အသက္မနည္း ရႈေနရ၏။ ေအာက္သို႔ ဦးတည္ေနေသာ ေလွကားကို ၾကည့္ေနရင္း အေၾကာက္တရားက သူ႔ႏွလုံးသားထဲ ကိန္းေအာင္းလာေလ၏။ သူ႔ကား ေအာက္တြင္ ေသလုေတာ့မတတ္ ျဖစ္ခဲ့သည္။

ေအာက္တြင္ ရွိေနေသာ ရတနာမ်ားမွာ အဆုံးမဲ့ ဝိညာဥ္ေႏွာင္ဖြဲ႕ေက်ာက္ ႏွစ္ခုတည္း မဟုတ္ေၾကာင္း သိ၏။ အထဲတြင္ အဖိုးတန္ရတနာမ်ားစြာ ရွိေနလၽွင္ပင္ သူက ေရခဲငရဲကို ေနာက္ထပ္ မခံစားရဲေတာ့ေခ်။

ေရခဲပန္းႏွစ္ခုက သူ႔လက္ကို ေအးစက္စက္ အေငြ႕အသက္မ်ား ထုတ္လြင့္ေနေသာေၾကာင့္ ေခါင္းရွင္းသြားေလ၏။ မိုဝူက်ီက ထိုအရာမ်ားသည္ အဆုံးမဲ့ဝိညာဥ္ေႏွာင္ဖြဲ႕ေက်ာက္ မဟုတ္လၽွင္ပင္ သူတို႔သည္ အေတာ္တန္ဖိုးရွိမည္မွန္းေတာ့ ေသခ်ာ၏။

သူ႔လက္ထဲတြင္ ေက်ာက္စိမ္းေသတၱာႏွစ္လုံး ေပၚလာၿပီး မိုဝူက်ီက အဆုံးမဲ့ ဝိညာဥ္ေႏွာင္ဖြဲ႕ေက်ာက္ကို ထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔သိုေလွာင္အိတ္ထဲ ထည့္လိုက္သည္။