Missing Piece

THIRTY FIVE

Dala ang bagpack kong maliit, binaybay ko ang daan sa hallway papunta sa room ko. May ilan parin namang tinitingnan ako. Pero lahat ng yon, kakaiba ang pinupukol na tingin. Ang weird lang nila talaga sa totoo lang. Marahil, laman nanaman yata ako ng chismis ng mga tao dito.

'I saw them kissing at the locker, Ms. President and Wayne! Did they broke up naba?'

What the fuck? I clenched my fist because of what I heard. They already kissing? Tangina. Ang bilis! Agad-agad! Parang gusto ko nalang magwala ngayon. My heart is now throbbing in so much pain right now. I don't think I can handle this for longer time. Kaya nagpatuloy na ako sa paglalakad. Binibilisan ko na nga para makalagpas na ako sa chismisang nagaganap sa mga nadadaanan ko. Habang naglalakad, pinapakalma ko ang aking sarili. Last day ko na dito sa school. Ayokong mag-iwan ng gulo sa school nato dahil lang sa mga walang kwentang chismis.

'Aww. Pity of her. Lalaki parin ang hanap talaga ni Pres.'

Ang huling sinabi ng isang babaeng nadaanan ko ang nagpahinto sa akin. I gave her a dagger look. Lumapit ako sa kanya saka sya hinawakan ng mahigpit sa kwelyo ng kanyang uniform. Sobrang higpit to the point na nalulukot na ito. Ang aking isip ay natatabunan na ng galit at poot. Nawawalan na ako ng pagpipigil sa puntong ito.

"What the fuck did you say?" My stern voice echoed in the whole hallway. Natigil ang mga bulungan sa paligid. Nakita ko din na natatakot na ang estudyante sa harap ko.

"All of you, get out of my sight! Except to this girl," I shouted at them and in just an snap of time, they already gone. I looked again at this girl. She's shaking and can't look straight in my eyes.

"Do you want to die?" I asked her in a cold voice. I tightened my grip on her clothes. Alam kong nasasakal ko na sya pero wala akong pakialam. Nagdidilim na ang paningin ko.

"Stop,"

My hand started to loosen at her clothes because of her voice. Her damn cold voice.. I closed my eyes. Naramdaman ko nalang na umalis na ang babae sa harap ko. Huminga ako ng malalim saka ko dinilat ang mga mata ko at blangkong tumingin kay Mysty..

"After the exam, go straight to the detention room." I smirked at her. Then nilagpasan lang sya. "Are you deaf? Ms. Obesco,"

Patuloy lang akong naglalakad. Hindi na sya pinapansin pa. Nilalamon parin ako ngayon ng galit at poot kaya hanggat kaya ko pang pigilan ang sarili kong pagsalitaan sya, lalayo na ako sa kanya.

"Javier Louise," isang tawag nya ulit pero hindi ko iyon pinansin nanaman. Kung noon na masaya kami at tinawag nya ako, baka kanina pa ako maamong kuting na lumapit sa kanya. Pero ngayon, iba na. Wala ng saya akong nararamdaman. At kahit ang pagbigkas nya ng aking pangalan na noon, may lambing at pagmamahal.. ngayon isang malamig na boses nalang ang nararamdaman ko.

"What the fuck, Louise?!" Huminto ako sa paglalakad. Bigla ay nakaramdam ako ng takot dahil ramdam ko na ang galit nya sa mga salitang iyon. Shit this.

Ginagamitan nya ako ng ganyang salita at boses nya ngayon. Alam na alam nya kung paano ako mapahinto at matakot eh? Lagi namang ganito noon. Sa tuwing nag-aaway kami, isang dagundong na galit na boses lang, humihinto na ako sa ginagawa o sa pagsasalita ko dahil lang doon. Ngayon, nagsisisi na ako na nasanay ako sa ganon nya. Hindi ko tuloy iyon maalis ng ginagamitan nya ako ng ganon ngayon, ngayong hiwalay na kami.

"Stop being stubborn, will you?"

Ang mga estudyante sa loob ng room kung saan kami nakahinto ay mga nakatingin na sa bintana. Ang iba ay nasa pinto nadin. Mga chismoso't chismosa eh?