"SENİN DERDİN NE?" diyerek bağırdım karşımda beni sinir eden adama, ağlamamak için kendimle mücadele veriyordum. Ama nafile bir mücadele olmuştu. Çünkü, gözyaşlarım yine bana ihanet ederek, yanaklarımdan aşağıya süzülüyordu.
Arkası dönük olan Melih...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
62.BÖLÜM
Şebnem Ferah: Sil Baştan
Baba; herkesin "ilk aşkım" diyerek edebiyat parçaladığı zat-ı muhterem. Benim ise "ilk yaram" olan kişi.
Kocamın karşısına geçmiş, akıl almaz cümleler kuran adama pür dikkat bakıyordum. Gözlerim yüzünü talan ederken, onunla alakalı sorular zihnimi abluka altına almıştı.
Hiç mi içinde sevgi kırıntısı bile yoktu?
Hiç mi kalbi sızlamıyor, dili dolanmıyordu?
Fikret Yıldırım, Cevdet Demir kadarda mı insan olamıyordu?
"Sen az önce ne dedin? Bir daha tekrarlasana!" dedi Melih, sesindeki alay barındıran tınıyı ben fark etmiştim. Umarım Fikret Yıldırımda bunu fark ederdi.
"Diyorum ki..." diyerek söze başladı Fikret Yıldırım ve devam etti. "Sen bana kızımı ver. Ben de Ahu doğum yapınca senin kızını sana vereyim."
Melih usulca başını salladı. Gayet rahat bir şekilde ellerini deri ceketinin ceplerine soktu. Başını bana doğru çevirip göz kırptı. Tekrar bakışları Fikret Yıldırımı buldu.
"Sen kimsin ki?"
Fikret Yıldırımın yüzü beklemediği bu soruyla kaskatı kesildi.
"Kimsin sen kim?"
"Ben senin dayınım Melih."
Melih güçlü bir kahkaha attı. Kahkahası arttıkça, Fikret Yıldırımın yüzü gerildikçe gerildi.
"Sen..." derken Melih'in sesi sanki az önce kahkaha atan kendisi değilmiş gibi sertleşti. "Benim hiçbir sikim değilsin!"
"Melih—"
"Cık cık cık. Daha fazla konuşma! Şimdi siktir git evimde!"
Melih'in böyle bir tepki vereceğini tahmin etmek zor değildi. Hatta Fikret Yıldırımın söylediklerine karşı her zamankine nazaran daha az tepki vermişti.
Fikret Yıldırım Melih'e doğru iki adım attı ve gözlerini kısarak gözlerinin içine baktı. İşaret parmağını "Aslanım..." diyerek Melih'in yüzüne doğru salladı. "Karşı karşıya değil, yan yana olmamız lazım. Yüz yüze değil, sırt sırta olmamız lazım. Ben seninle savaşmam Melih. Ama..."
Bakışlarını bana çevirip, gözlerimin içine meydan okur gibi baktı.
