"SENİN DERDİN NE?" diyerek bağırdım karşımda beni sinir eden adama, ağlamamak için kendimle mücadele veriyordum. Ama nafile bir mücadele olmuştu. Çünkü, gözyaşlarım yine bana ihanet ederek, yanaklarımdan aşağıya süzülüyordu.
Arkası dönük olan Melih...
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
26.BÖLÜM
Evir: Nar Çiçeğim
Her zaman olduğu gibi, her güzel şeyin bir sonu vardı.
Beni çılgınlar gibi eğlendiren, yüzümden gülümsemeyi eksik etmeyen, mutluluktan havalara uçuran muhteşem düğünümün sona erdiği gibi...
Saat gece yarısını çoktan geçmiş, sabaha karşı neredeyse üçü gösteriyordu. Ayağımdaki topuklu ayakkabı, ayağıma ölümcül bir işkence yapıyordu. Boşalan masalarda Berna ve Ezgi ile az ileride ayakta Mehmet abi ile konuşan Melih'i bekliyordum. Yorgunluktan ve uykusuzluktan dolayı gözlerimi zar zor açık tutuyordum.
Bir buçuk- iki saat önce davetlilerin dağılmasıyla Birsen teyzeler ve babamlar bizimle vedalaşıp eve gittiler. Osman annemi eve götürürken Tunç'ta Aslı'yı alarak gitmişti. Boşalan mekânda sadece Mehmet abi, Ufuk, Çağlar, Berna, Ezgi, Melih ve ben kalmıştık.
Çağlar ile Ufuk'ta tıpkı Melih ve Mehmet abi gibi kendi aralarında sessizce konuşuyorlardı. Berna'nın kızgın bakışları arada Çağlar'ı bulsa da hemen kendini toplayıp önünü dönüyordu. Uykusuzluktan esneme gelen ağzımı elimle kapattığımda Melih'le göz göze geldik. Melih, Mehmet abinin omzunu sıktı ve bana doğru adımladı. Önümde durduğunda, başını yüzüme eğdi. Elinin iki parmağının sırtını yanağıma sürterek okşadı. Dinç duran ela gözleri, uyku akan kahve gözlerime şefkatle bakıyordu.
"Çok mu uykun geldi?" diye sorduğunda, başımı evet der gibi hızla aşağı, yukarı salladım. Melih, gülümseyerek dudaklarını saçlarıma bastırdı. Geri çekildiğinde, iri ellerinin arasına elimi alarak beni oturduğum yerden kaldırdı. "Hadi gidelim o zaman." Derken bakışları Mehmet abinin yüzünü buldu. Mehmet abi, Melih'in ne söylemek istediğini anlayarak mekândan dışarıya çıktı. Melih bu kez gözlerini Çağlar ve Ufuk'un üzerinde kısaca gezdirdi. "Ben gelene kadar buralar size emanet!" dedi.
Çağlar ile Ufuk "Aklın kalmasın abi." Dediklerinde Melih bana baksın diye elinin içinde olan elimle elini sıktım. Melih göz ucuyla bana bakınca beklemeden direkt sordum. "Biz nereye gidiyoruz ki?"
Tabi ki de Melih her zaman olduğu gibi kendisinden beklenilen öküzlük performansını sergileyerek bana cevap verme tenezzülünde bulunmadı. Elini elimden çekerek bel oyuntuma koydu ve beni kendine yapıştırdı. Belime uyguladığı sert baskısıyla beni çıkışa doğru yürüttü. Mekândan çıkmadan önce yaptığım son şey yarım yamalak arkamı dönüp kızlara el sallamak oldu.
Mekânın çıkışında arabanın şoför koltuğuna oturmuş bekleyen Mehmet abinin yanına ilerledik. Melih arabanın arka kapısını açtı. Önce beni bindirdi, sonra da kendisi yanıma geçip oturdu. Dikiz aynasından göz teması kurduğu Mehmet abiye "Gidelim." Dedi.
