"SENİN DERDİN NE?" diyerek bağırdım karşımda beni sinir eden adama, ağlamamak için kendimle mücadele veriyordum. Ama nafile bir mücadele olmuştu. Çünkü, gözyaşlarım yine bana ihanet ederek, yanaklarımdan aşağıya süzülüyordu.
Arkası dönük olan Melih...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
53.BÖLÜM
Bu bölümü geçen hafta doğum günü olan Bircan2121 okuruma ithaf ediyorum. İyi ki doğdun canım.
Model: Gölgede Büyüyen Bir Çiçek
Üç hafta sonra...
Hissettiğim heyecandan dolayı kalbimin atışı hızlanmış avuç içlerim terlemişti. Terleyen elimin biri yukarıya doğru toparladığım gömleğimi avuçlamışken, diğeri Melih'in iri ellerinin arasındaydı. Ne kadar belli etmese de Melih'in de benden kalır yanı yoktu. Heyecanlandığını sürekli elimi sıkmasından anlıyordum.
Doktorum Özlem Hanım karnımın üstünde gezdirdiği ultrason başlığını karnımın bir noktasında durdurdu. "Evet, bebeğimiz gayet sağlıklı ve keyfi yerinde görünüyor." Dudağının kenarını kıvırdı. "Büyümüş ve bakın artık ultrasonda daha net görünüyor."
Melih ile birlikte aynı anda ultrason ekranına baktık ve yeni yeni oluşumunu tamamlayan bebeğimizi gördük. Hala küçücüktü ama Özlem Hanımında dediği gibi artık daha net görünüyordu. Fazla yaşadığım duygu yoğunluğundan engelleyemediğim birkaç damla gözyaşı yanaklarıma süzüldü.
"Hamileliğinizde iki bucuk ayı tamamladınız Ahu Hanım." Sırasıyla ilk benim daha sonrada Melih'in gözleriyle göz teması kurdu. "Artık bebeğinizin kalp atışlarını duyabilirsiniz. Bu muhteşem sesi duymaya hazır mısınız?"
Melih sanki dilini yutmuş gibi başını olumlu anlamda aşağı yukarı salladı. Ben ise çatallaşmış sesimle "Hazırız" diye mırıldandım. Özlem Hanım anlamadığım bir şeyler yaptıktan sonra "İşte bebeğinizin kalp atışları..." der demez bulunduğumuz yere o güçlü ve muhteşem ses yayıldı.
Kulaklarıma ulaşan bu ilahi ses bu zamana kadar duyduğum en güzel sesti. Sanki yutkunmayı unutmuş gibi yutkunamadığımı ve nefes alma eylemini yitirdiğimi hissettim. Gözlerimden ardı ardına akan yaşlar mutluluktandı.
"Bu çok güzel..." dedi Melih. Sesinin her bir zerresinde hayranlık vardı. "Bu kelimelerle anlatılamayacak kadar çok güzel."
Melih'i onaylayarak başımı salladım ve yaşlı gözlerimi Özlem Hanımın yüzüne çevirdim. "Acaba bu sesi kaydedebilir miyiz? Anneme dinletmek istiyorum."
"Tabii ki..." dedi Özlem Hanım.
Bakışlarım Melih'i bulduğunda ne demek istediğimi anlayarak cebinden telefonunu çıkarttı ve bizi büyüleyen bebeğimizin kalp atışlarını telefonuna kaydetti.
Melih sesi kaydettikten sonra Özlem Hanım ultrason başlığını karnımdan çekti ve bana bir parça kâğıt havlu uzattı. Kâğıt havlu ile karnımın üstündeki jeli silerken, Özlem Hanım ayağa kalkıp kendi masasına doğru ilerledi. Melih'in yardımıyla üzerimi düzelttim. Uzandığım yerden kalkıp, Melih ile birlikte Özlem Hanımın karşısındaki koltuklara oturduk. Özlem Hanım önündeki dosyada gözlerini bir süre gezdirdikten sonra direkt benimle göz teması kurdu.
