"SENİN DERDİN NE?" diyerek bağırdım karşımda beni sinir eden adama, ağlamamak için kendimle mücadele veriyordum. Ama nafile bir mücadele olmuştu. Çünkü, gözyaşlarım yine bana ihanet ederek, yanaklarımdan aşağıya süzülüyordu.
Arkası dönük olan Melih...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
8. BÖLÜM
SILA: En Doğru Zaman
Kulağımın dibinde adımı haykıran bir ses vardı. Adımı haykıran sesi duymazdan gelerek yastığıma biraz daha sarıldım. Şuan etrafımda olan şeylere kafa yormak istemiyordum. Tek istediğim biraz daha uyumaktı. Kollarımla sardığım yastık bir anda başımın altından çekilince yerimden sıçrayarak yastığı çeken kişiye baktım.
"Ne yapıyorsun be?" diyerek çıkıştım. Az önce başımın altında olan ama şimdi Melih'in elinde olan yastığı almaya çalışarak. "Ne uyudun kızım ya kalk artık!" dedi ve elindeki yastığı suratıma attı.
Sinirlerimi bozan ukala herifin tekiydi. Yastığı elime alarak bir saniye bile düşünmeden Melih'in suratına attım. "İnsan gibi uyandırmayı bilmiyor musun?"
"İnsan gibi uyandırmaya çalıştım ama sen insan gibi uyanmadın Ahu." Diyerek suratına attığım yastığı yerden alarak yatağa koydu. "Hadi seninle uğraşamam işim var kalk." Dedi. "Öküz!" diyerek ağzımın içinde mırıldandım. Melih, gür kaşlarını çattı. "Senin dilin fazla uzamış... Keserim o dilini." Diyerek arkasını döndü ve kahverengi çamaşır dolabının yanına giderek kapağını açtı. İçinden çıkardığı siyah gömleği çıplak bedeninden geçirdi. Önünü bana dönerek gömleğinin düğmelerini aheste aheste, ilikledi. Bakışlarımı çıplak göğsünden çekerek gözlerine baktım.
"Ben böylemi kalacağım." Diyerek üzerimi gösterdim. Melih, üsten iki düğmesini iliklemeden bırakarak yakasını düzeltti. "Bunun için yapabileceğim bir şey yok." Dedi iki adım atarak bana yaklaştı. "Benim üzerimi değiştirme sebebimi biliyorsun değil mi?" diye sordu tek kaşını imayla havaya kaldırarak. Ağzımı açıp konuşacakken beynimin içinde çarpışan şimşekler yüzünden kelimeleri yutmak zorunda kaldım.
Dün yaşananlar bir film şeridi gibi gözlerimin önünden akıp gitti. Amaçsız bir doğum günü, Rüya'nın Melih'i öpmesi, Bursa'dan Levent'in gelmesi ve en can alıcı nokta Melih'in üzerine kusmam. Aman Allah'ım Melih'in üstüne kusmuştum ve hala sapasağlam durmam bir mucizeydi. Melih'e batırmak için yerlerinden çıkardığım tırnaklarımı gerisin geriye yerine tekrardan koydum. Melih yüzümün aldığı şekilden olan biteni hatırladığımı anlayınca "Güzel... Hala bir şeyleri idrak edecek bir beynin var." Diyerek kapıya doğru adımladı kapının kulpunu sert bir şekilde tutarak açtı ve bedenini odada bırakacak şekilde durdu.
"Hadi gidiyoruz." Dedi dolgun dudaklarını oynatarak. Melih'ten aldığım emirle yataktan hızlı bir şekilde indim. Üzerimi düzelterek açık olan kapının yanında bekleyen Melih'in yanına ilerledim. Melih'le çok kısa süren bakışmamız Melih'in kaşlarıyla açık olan kapıyı göstererek "Çık Ahu." Demesiyle son buldu. İtiraz etmeden usulca odadan çıktım. Ben önde, Melih arkada merdivenleri indik.
Biten merdivenlerin sonunda evi süzmek için can atan gözlerim Melih'in kolumdan tutarak beni sağ tarafta çapraz bir şekilde duran kapının önüne sürüklemesiyle son buldu. Melih kapıyı açarak içeriye girmem için geriye çekildi. "Gir elini yüzünü yıka." Dedi. Burasının dün kustuğum banyo olduğunu fark etmem uzun sürmedi. Banyoya girdim, kapıyı kapatacakken Melih, eliyle kapıyı tutarak bana engel oldu. "Sadece iki dakikan var." Diyerek kapıyı kendisi kapattı.
