အခန်း (၇၄၉) : စကြဝဠာနံရံကြီး ပွင့်လာခြင်း
“ ကျုပ်က ဆိုင်ကို ရောင်းမှာပါ ….” လူလတ်အရွယ် အမျိုးသားကြီးက လိုချင်ဆန္ဒများကို ချိုးနှိမ်ကာ ခြောက်ကပ်ကပ် ပြောလိုက်၏။
ကောင်းကင်ဘုံ အလွန် မြို့ငယ်လေး၌ ဆိုင်ပိုင်ရှင်များက ဈေးဝယ်သူအား လုယက်လျှင် သူတို့ဆိုင်ပိုင်ဆိုင်ခွင့်အား ဖယ်ရှားခံရသည်။
“ အဲဆို ဆိုင်ရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှာ စာချုပ်ကို ထုတ်ပြီးတော့ စိတ်ဝိညာဉ် အမှတ်အသားကို ပြောင်းလိုက် ” မိုဝူကျိက အေးအေးဆေးဆေး ပြောလိုက်သည်။
ကျင့်ကြံခြင်းလောက၌ ဆိုင်များ၏ စာချုပ်မှာ နာမည်နှင့် အမှတ်အသားပေါ် မူတည်ထားခြင်း ဖြစ်၏။ သို့သော်လည်း အင်မော်တယ်လောက၌ ဆိုင်၏ စာချုပ်မှာ စိတ်ဝိညာဉ် အမှတ်အသားပေါ် မူတည်နေပြန်သည်။ အမှတ်အသား ပြောင်းလဲခြင်းမှာ နှစ်ဖက်လုံးမှ သဘောတူညီချက် လိုအပ်ပေ၏။ မဟုတ်လျှင် ဝယ်ယူသူ၏ စိတ်ဝိညာဉ်အမှတ်အသားမှာ ပိုင်ဆိုင်ခွင့် ရှိကြောင်း စာချုပ်ပေါ်၌ တွယ်ကပ်နေမည် မဟုတ်ပေ။
“ ဟုတ်ပြီ ” လူလတ်အရွယ် အမျိုးသားကြီးက ဆိုင်၏ ပိုင်ဆိုင်မှု စာချုပ်ကို ထုတ်ကာ မိုဝူကျိဆီ ပေးလိုက်၏ “ မင်းရဲ့ စိတ်ဝိညာဉ် အမှတ်အသားကို ဒီကျောက်စိမ်းပေလွှာဆီ ပို့လိုက် …. ပြီးသွားရင် ငါ့ကို ပေး။ ငါလည်း သဘောတူဖို့ လိုတယ် ”
မိုဝူကျိက ထူးခြားလှသည်ဟု မထင်မိပေ။ ထိုအရာမှာ ပိုင်ဆိုင်မှု စာချုပ် လွဲပြောင်းစဉ် လုပ်လေ့လုပ်ထ ရှိသည့်အရာများသာ ဖြစ်၏။ သူက ကျောက်စိမ်းပေလွှာကို လက်ခံကာ စိတ်ဝိညာဉ်အမှတ်အသားကို မှတ်သားပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူက ကျောက်စိမ်းပေလွှာကို တစ်ဖက်လူဆီ ပြန်ပေးလိုက်၏။ လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် တစ်လျောက်လုံး မိုဝူကျိက စိတ်စွမ်းအားကို ကျောက်စိမ်းပေလွှာ၌ ဆက်တိုက် အာရုံစိုက်ထားပေသည်။
သူ့အနေနှင့် တစ်ဖက်လူက သူ့စိတ်ဝိညာဉ် အမှတ်အသားကို ပိုင်ရှင်အသစ်အဖြစ် လက်ခံလိုက်လား သိရအောင် ဖြစ်၏။
လူလတ်အရွယ် အမျိုးသားကြီးက မိုဝူကျိ၏ အပြုအမူနောက်ကွယ်မှ အဓိပ္ပါယ်ကို ကောင်းကောင်း သိပေသည်။ သူက ဘာကိုမှ လိမ်ညာမနေဘဲ ပိုင်ဆိုင်မှု စာချုပ်ကို ချက်ချင်း သဘောတူပေးလိုက်ပြီး မိုဝူကျိ၏ စိတ်ဝိညာဉ် အမှတ်အသားကို ဆိုင်ပိုင်ရှင် ဖြစ်လာစေရန် ခွင့်ပြုပေးလိုက်သည်။
