အခန်း (၈၀၈) : ထိပ်တန်းအဆင့် အာကာပြင်နက်အသီး
မိုဝူကျိက သိုလှောင်လက်စွပ်များကို တုံ့ဆိုင်းခြင်းမရှိ သိမ်းဆည်းလိုက်ပြီးနောက် လက်နှစ်ဖက် ယှက်ကာ
“ ပြီးခဲ့တာတွေကို ထားလိုက်ပါတော့ …. အခု အဓိက တရားခံကိုလည်း သုတ်သင်ပြီးပြီဆိုတော့ ကျုပ်တို့တွေ အာကာပြင်နက်အသီးကို တစ်ချက်သွားကြည့်ရအောင်လေ ”
မိုဝူကျိ စကားကို ကြားပြီး အရှင်မဟာဧကရာဇ် ငါးယောက်လုံးက အပျော်ကြီး ပျော်သွားကြသည်။ မိုဝူကျိ၏ စကားမှာ သူ့အနေနှင့် ဤကိစ္စအား စိတ်ထဲ မထားတော့ကြောင်း ပြောနေခြင်း ဖြစ်ပြီး အာကာပြင်နက်အသီးကို မိုဝူကျိအား နည်းနည်း ပေးနိုင်ပေ၏။ သူတို့က မိုဝူကျိ အများကြီး မတောင်းဆိုရန် မျှော်လင့်မိနေသေး၏။
“ ညီလေးမို ကျုပ်တော့ မလိုက်တော့ဘူး ” ယွမ်မိုက မြန်မြန် ပြောလိုက်သည်။
သွေစောင်းအာကာပြင် ပင်လယ်ကျွန်းပေါ်ရှိ အာကာပြင်နက်အသီးများကို အရှင်မဟာဧကရာဇ် ရှစ်ပါးက ထိန်းချုပ်ထားသည် ဖြစ်ရာ ယွမ်မိုက အဆင့် ၁၀ သားရဲ ဖြစ်လာသော်လည်း အရှင်တစ်ပါးထဲ မပါဝင်သေးပေ။ သူက ဤနေရာကို ရောက်လာသည်မှာ အဆင့် ၁၀ ထဲ ရောက်သွားသည့် အောင်မြင်မှု ဆုလာဘ်အနေနှင့် အာကာသပြင်နက် အသီး ရမလားဟု မျှော်လင့်မိ၍ ဖြစ်သည်။
“ ညီလေးယွမ်လည်း လိုက်လာလို့ ရပါတယ်။ နောင်ကျ မင်းနဲ့ ညီလေးမို အပါအဝင် အရှင်မဟာဧကရာဇ် ခုနှစ်ပါး ဖြစ်လာမှာပဲလေ ”
မျက်ဆံနီလိပ်ကြီး စကားမဆုံးခင် မိုဝူကျိက ဝင်ဖြတ်ပြောလိုက်၏
“ တာအိုရောင်းရင်း မျက်ဆံနီ …. ကျုပ် ဒီတစ်ကြိမ် ကျွန်းကနေ ထွက်သွားတဲ့အခါကျ ပြန်မလာတော့ဘူး။ ခင်ဗျားတို့ ငါးယောက်နဲ့ အစ်ကိုယွမ်တို့ပဲ အရှင်မဟာဧကရာဇ် ခြောက်ပါး လုပ်ကြပါ။ ကျုပ်ကို ထည့်တွက်စရာ မလိုပါဘူး ”
ယွမ်မိုက မြန်မြန် ပြောလိုက်သည် “ ညီလေးမို …. ကျုပ်လည်း ဒီနေရာမှာ နှစ်သန်းချီနေနေတာဆိုတော့ အတော်လေး ငြီးငွေ့နေပြီ။ တကယ်လို့ ညီလေးမို စိတ်ထဲ မထားရင် ညီလေးမိုနဲ့ အတူတူ လိုက်လို့ ရမလား ”
