Sugar Daddyနှင့်ကျွန်တော် [မြန်မာဘာသာပြန်] [Completed]

၃၀ ။

မနက်စာစားပြီးတဲ့နောက် မုန့်ယန်နဲ့တခြားသူတွေက ရာသီတိုင်း စျေးခန့်မှန်းတဲ့ လေလံပွဲတွေကိုကျင်းပတဲ့ မြို့ရဲ့ အကြီးမားဆုံး အမွှေးနံ့ဥယျာဥ်ဆီ တန်းပြီး သွားကြတယ်။

လင်းစုန့်ထိုက်နဲ့ ရွှီဝမ်ယာ့ရော တခြားပညာရှင်တွေပါရောက်နေကြပြီဖြစ်ပြီး လက်ဖက်ရည် သောက်ကာ စကားစမြည်ပြောနေကြတယ်။ ယွီကျွင်းချန်နဲ့ တခြားသူတွေလည်းရောက်လာကြပေမဲ့ ရွှီဝမ်ယာ့အမူအရာကသိပ်ကောင်းမနေဘူး။ ကျောင်းသားတွေရဲ့ ခေါင်းတွေကလည်းညတိတ်တဆိတ်ငုံ့ထားကြတယ်။

မုန့်ယန်နဲ့အပေါင်းအပါကျောင်းသားတွေက ပညာရှင်တွေကို နှုတ်ဆက်လိုက်ကြတယ်။

"ထိုင်ကြလေ" လင်းစုန့်ထိုက်က အပြုံးတစ်ခုနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။
"မနေ့က အမွှေးအကြိုင်လေလံပွဲကို မုန့်ယန်က လုံးဝလွှမ်းမိုးသွားတယ်ဆို"

"အကုန်လုံးတော့မဟုတ်ပါဘူး" မုန့်ယန်က ဖြေလိုက်တယ်။
"ကျွန်တော် လိုအပ်တယ်လို့ မထင်တဲ့ တစ်ချို့ပါဝင်ပစ္စည်းတွေရှိသေးတယ်၊ ဒါကြောင့် မလောင်းခဲ့ဘူး၊ နောက်တော့ ကျွန်တော်အခုမလိုအပ်ရင်တောင် နောက်ပိုင်းအတွက်သိမ်းထားတာ အသုံးဝင်မယ်ထင်လို့ နောက်ပိုင်းတစ်ဝက်တစ်ခုလုံးကို ဝယ်လိုက်တာပါ"

လင်းစုန့်ထိုက်နဲ့ ပတ်လည်က ပညာရှင်တစ်ချို့ကပြုံးလိုက်ကြပေမဲ့ ရွှီဝမ်ယာ့နဲ့သူ့ဘေးက ပညာရှင်တွေကတော့ သိပ်ပြီးမျက်နှာထားမကောင်းဘူးဖြစ်နေတယ်။

"ဆရာ၊ ကျွန်တော် ဒီလိုလုပ်မိလို့ ပြဿနာရှာမိသလိုဖြစ်သွားလား"
မုန့်ယန်က သူ့ခွန်အားကို ဖုံးကွယ်ဖို့မလိုအပ်ဘူးလို့ ခံစားရပေမဲ့ မေးတာပိုကောင်းသေးတယ်။

"မင်းက ကျောင်းသားပဲရှိသေးတာလေ၊ အဲတော့ မင်းအရည်အချင်းတွေကို ပြနိုင်သမျှ ချပြဖို့လိုတယ်၊ မင်းပိုပြီးနာမည်ကြီးလာချိန် တခြားသူတွေအတွက် တစ်ကိုက်စာတော့ချန်ပေးဖို့ သတိရနော်"

"ဟုတ်ကဲ့၊ ကျွန်တော်မှတ်ထားပါ့မယ်"
မုန့်ယန်လည်း ဒါကိုယုံတယ်။ အခုလက်ရှိကအနာဂတ်မှာ ပိုပြီးသီးသန့်ဆန်တဲ့ လေလံပွဲတွေဝက်ပြိုင်နိုင်ဖို့အတွက် နာမည်တစ်ခုတည်ဆောက်ဖို့လိုတယ်။