The Captain's Heart (Will go under major editing)

Special Chapter #2.2

Maximo's POV

"My life after the tragedy is like a hell. Murphy and Terrence died and the rest of us are severely injured." Panimula ko. I kiss Paris to gain some strength. She let me to kiss her and I'm happy for that.

"Kung naalala mo noon na tumawag sa akin si Villavega, it's because I ask for assistance para sa gagawin naming mission. I know many of us will die from the mission dahil isa ito sa mga pinakamadugong misyon na kailangan namin gawin kaya nga tinatago siya sa publiko para walang panicking na mangyari."

"That day of our mission, Villavega called me and said na nakamasid lang sila sa mga mangyayari. That's what I ask to him na magmasid lang sila at hindi sila gaano mangealam sa mga gagawin namin sa mission."

"Hindi ka ba malalagot ka sa batas?"

"Base on your dad ay baka hindi naman daw. Hindi naman nangealam ang grupo nila Villavega. Ang buong misyon ay tinapos ng grupo namin." Tumango ito kaya pinagpatuloy ko na muli ang pagkwento sa mga nangyari.

"Noong naclear na namin ang mismong area, nag-inspect muna kami kung may mga natitira pa pero after a few minutes nagdeclare na kami na 'Mission Success'. We are very happy dahil natapos namin ang lahat at nabigyan namin ng hustisya ang mga kapwa namin sundalo na namatay noon."

"Noong bumalik kami sa sasakyan. Kasa-kasama na namin ang leader ng grupo ng mga rebelde at ilang tauhan nito. Kailangan namin sila dalhin para sa imbestigasyon na gagawin ng mga nakatataas sa amin."

"Our happiness fade after namin ipasok sa sasakyan ang mga nahuli namin. Nagvolunteer sila Murphy and Terrence na sila na ang magdadala at mauuna sa kampo." Kumaway sila at nakipagyakapan sa amin bago sumakay ng sasakyan. When Murphy turn on the engine everything was so fast. Malakas na sumabog ang buong sasakyan kung nasaan sila." Tinignan ako nito na maluha-luha. Hinawakan ko ang kamay nito na mahigpit na nakakapit sa braso ko.

"Hindi ko na alam kung ano ang nangyari pagkatapos non dahil unti-unti na nagdidilim ang buong paningin ko. Nagising nalang ako na nasa isang bahay na kami at may naggagamot sa amin, and I saw the group of Villavega that day na hindi mapakali dahil akala nila ay mamamatay na kami." Ngumiti ako ng pilit para ipakita kay Paris na okay lang ako kahit hindi pa naman gaano.

I was so unfair to her kaya desidido na talaga ako na sabihin sa kaniya ang totoo. Ayaw ko muna kasi i-open ang topic na ito noon dahil gusto ko muna magfocus muna kami sa isa't-isa at sa anak namin, pero hindi ko namamalayan na nagiging unfair na pala ako sa kaniya at nabibigyan ko na siya ng problema.

"Then, bakit ka nasa Paris?"

Ngumiti ako. "I heard na pupunta ka daw doon for fashion show. Tinulungan ako ni Calvin na marecover ang ilang documents and bank account ko na walang nakakaalam na iba dahil baka mamaya maalarma kayo. Napagdesisyonan ko na pumunta na sa Paris para doon na magpakita sainyo ni Axis. Actually, hindi iyon ang unang beses na pinuntahan ko kayo. Baby palang ang anak natin ay nakamasid na ako sa inyo. I was so excited to hold him and to be beside you but I can't. Magulo pa ang lahat lalo na't ang pagkakaalam niyo ay patay na ako." Kumunot ang noo nito.

"Kung hindi ikaw yung nandoon ay sino yon? At bakit nandoon yung tag na palantandaan mo?"

"Hindi ko din alam ang about doon noong una pero ginawa daw ng grupo nila Calvin iyon para mapagkamalan ng ilan na patay na kami. Hindi kasi sila pwede mangealam sa mga gagawin namin sa mission pero hindi naman daw nila kami mahayaan na mamatay nalang doon lalo na't humihinga pa ang ilan sa amin. There's also a traitor inside the camp at iyon ang iniisip ng iba sa amin kaya kailangan itago ang lahat."

"Pero sinabi mo kay dad ang tungkol doon?"

"No. Ang sinabi ko lang sa daddy mo at sa mga kapatid mo ay nakatakas kami at kami ang naglagay ng tag sa katawan ng mga naroon." Tumango muli ito. I kiss her forehead and smile.

"We attend a lot of therapies due to our trauma that time. Kung ano-anong session ang pinuntahan namin nila Damon para makarecover, and thankfully dahil nalalampasan na namin unti-unti iyon."

"Baby, I want to make things clear kaya sinasabi ko na sayo ang totoong nangyari. I want you to still accept me. Kaya ako bumalik at nagpagaling dahil alam kong may kailangan pa akong balikan at may responsibilidad pa ako na dapat gampanan......" I kiss her hands and cry. Hindi ako iyakin at hindi ako nagmamakaawa pero pagod na din kasi ako.........pero para sa pamilya ko ay gagawin ko ang lahat.

"I love you, Paris. Let us build our family again........" Lumuhod ako sa harapan nito saka desididong hinarap ang mata nito.

Napatigil ako nang makita ko ang ngiti nito na matagal ko na hindi nakita.

"I'm very sorry for not understanding your situation......but thanks dahil nagsabi ka pa din sa akin." Lumapit ito sa akin at nagulat ako na mismong ito ang humalik ngunit ito ay sandali lamang. "I love you Maximo.......and I'm very happy that you are back. We can now be a happy family."