#ព្រឹកទ្បើង
Taehyung គេមិនបានទៅគេងនៅឯណាឆ្ងាយនោះទេ ហាងកាហ្វេគេមួយនេះដូចជាផ្ទះអញ្ចឹង។ កន្លែងលក់ នៅខាងក្រោមឯកន្លែងគេងក៏នៅជាន់លើបែបនេះតែ ហាងមួយនេះពិតជាធំណាស់មើលក៏ដឹងថាមិនមែន ថោក។
«អ្នកប្រុសទៅណាមែនទេ ?» Mew ដែលជាបុគ្គលិក នៅទីនោះក៏ស្រែកទៅសួរ។
«គឺខ្ញុំត្រូវទៅកូរ៉េវិញខ្ញុំភ្ញៀវឲ្យឯងមើលហាងជំនួសខ្ញុំផង» Taehyung ញញឹមទៅកាន់នាងព្រោះអីគេពិតជាទ្រាំ មិនបានពិតមែនគេចង់ជួបមុខកូនតាមត្រូវវាសល់ ៣ ថ្ងៃទៀតឯណោះ។
«អាវ៎ អ្នកប្រុសទៅយូរដែលទេ ?» Mew បញ្ចេញទឹក មុខយ៉ាងសោកសៅ។
«២-៣ ខែឯណោះព្រោះប៉ាខ្ញុំឈឺ ! ខ្ញុំទុកចិត្តលើឯង ហើយណា៎» Mew ដូចជាមិត្តភក្តិរបស់អញ្ចឹងគេស្គាល់ នាងតាំងពីមកប៉ារីសដំបូងម្លេះ។
«ខ្ញុំច្បាស់ជានឹកអ្នកប្រុសស្លាប់ហើយ» Mew
«ចាំខ្ញុំខលមកលេងណាឥទ្បូវដល់ម៉ោងហើយខ្ញុំក៏ត្រូវទៅដែរ បាយៗ» Taehyung លើកដៃលានាងមុននិង ទៅបុគ្គលិកមិនទាន់គ្រប់គ្នាអស់ទេមកបានតែពីរបីនាក់។ Taehyung គេទុកចិត្ត Mew គេជឿថានាងប្រាកដ មើលថែហាងនេះជំនួសគេបាន។
#ប្រលានយន្តហោះ
Taehyung ជិះតាក់សុីមកដោយហុចលុយទៅឲ្យគេវា ដល់ម៉ោងត្រឹមតែម្តងគ្រាន់តែមកគេក៏ដើរទៅឆេកអ៊ុីនហើយទ្បើងទៅអង្គុយចាំនៅលើយន្តហោះតែម្តងស្មើនេះ កូរ៉េនឹកយប់ទេព្រោះប៉ារីសភ្លឺហើយ។
«Appa ជិតបានជួបកូនហើយ» គេយកដៃមកអង្អែល រូបកូនប្រុសមុននិងឱបជាប់ទ្រូង។
យន្តហោះក៏ចាប់ផ្តើមចេញដំណើរទៅហោះឈ្មួសទៅ កាន់ប្រទេសកូរ៉េតែម្តង។ នាតាមផ្លូវអ្នកធ្វើការនៅទីនោះ ក៏បម្រើការបានយ៉ាងល្អ។
#Jungkook's Scene
ព្រះច័ន្ទលិចផុតទៅដោយឲ្យព្រះអាទិត្យរះទ្បើងជំនួស ។ ព្រះអាទិត្យចូលមករំខានដំណេកគេនាយចាប់ផ្តើម បើកភ្នែកមកតិចៗតាមរបៀបខ្ជិលច្រអូសនេះឯង។
គ្រាន់តែភ្នែកបើកទ្បើងរូបភាពវាយដំច្រំធាក់ឃើញ ពេញខួរក្បាលរបស់គេជាពិសេសសម្លេងយំរបស់អតីតប្រពន្ធតូចរបស់គេតែម្តង។
