ក្រោយពីញុាំអាហាររួចហើយ Jungkook ជាត្រូវឲ្យ Taehyung បញ្ជាឲ្យយកចានទៅលាងបើថាចានមិន ចេះលាងទៀតចប់ហើយ។
ប្រាវ….
«ហ៉ើយ ស្អីហើយនេះ ?» Taehyung អើតក្បាលពី កន្លែងអង្គុយលេងមើលទៅផ្ទះបាយភ្លាមនេះកុំប្រាប់ឲ្យសោះណាថាបែកចាន ??
មាឌតូចស្ទុះចុះពីលើសាទ្បុងដើរទៅផ្ទះបាយយ៉ាង លឿបការគិតគឺមិនខុសពិតមែនពេលនេះ Jungkook កំពុងតែឱនរើសចាន។
«ហិហិ Tae» Jungkook សើចទាំងមិនសមដាក់ មាឌតូចដែលឈរសម្លក់គេពីមុខទ្វា។
«លោកនេះចំជា !!!» Taehyung អស់ពាក្យហ្នឹងជេរ ហើយលោកអើយមនុស្សស្អីក៏ល្ងង់ៗម្លឹងៗ ??
«វារអិល !» Jungkook ពេបមាត់ដាក់គេមកបន្ទោស គេមិនបានទេអ្នកណាប្រើឲ្យវារអិលរបូតពីដៃគេធ្វើអី ?
«ដៃភ្លើងជើងមាន់ឆាប់ងើបចេញទៅកុំជាអ្នកចាត់ការ !» Taehyung ឱនមករើសអំបែងចានហើយរុញគេ
ចេញ។
«ប្រយ័ត្នមុតដៃ Tae !» Jungkook
«ខ្ញុំដឹងហើយ» Taehyung សម្លក់គេដោយរើសអំបែង អាធំៗយកទៅបោះចោលមុននិងទាញអំបោសមក
បោសជាបន្ទាប់ព្រោះខ្លាចនៅសក់អំបែងតូចៗធ្វើឲ្យមុតជើង។
Jungkook ដើរចេញពីផ្ទះបាយមកវិញព្រោះមិនចង់ រំខានមាឌតូចដៃទាំងសងខាងពេលនេះមកចេញឈាមមកមិនស្ទើរទេព្រោះតែមុតអំបែងចាននោះទេ។
«សឺត ប្រហាយគ្រាន់បើ» Jungkook ផ្ទៀងមើល កន្លែងដែលមុតនោះជ្រៅមិនធម្មតាទេកុំមើលងាយ។
«មុតដៃមែនទេ ?» Taehyung
«មិនអីទេតែថាអូនលាងចានហើយៗឬ ?» Jungkook
«ឲ្យយូរយ៉ាងម៉េចចានតែពីរសោះ ! លោកមិនបាច់ធ្វើ បុរសក្លាហានទេណាខ្ញុំមិនសរសើរទេចាំខ្ញុំលាងរបួសឲ្យ» Taehyung ដើរទៅរកប្រដាប់លាងរបួសព្រោះមុត នេះឃើញពីខាងក្រោយទូរទស្សន៍។
«អូនបារម្ភពីបងមែនទេ ?» Jungkook រំភើបចិត្ត តិចៗ។
«មិនមែនបារម្ភធ្វើព្រោះខ្លាច Jungwon យំទៀតត្រឹម តែលោកត្រូវរបួសលើកមុនគេយំសឹងស្លាប់ទៅហើយ» Taehyung និយាយចេញមកដូចជាមែនទែនអ៊ីចឹង ទឹកមុខឲ្យស្មើចេស៎តែម្តងហើយ។
