"Seni öpeceğim." dediğimde duraksadı. "Sadece beynim yerinde değilken bunu yapabilirim." diye devam ettiğimde güldü.
"Peki ben gecenin sonunda ne yapacağım biliyor musun?" dedi aramızdaki sessizliği bozarak.
İçkimden bir yudum aldım ve "Ne yapacaks...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Akın, derin bir nefesle ayağa kalktı. "Daha fazla saklanmanın anlamı yok değil mi?" dedi gülümseyerek. Önümdeki ellerimi yumruk yapıp gözlerimi sıkıca yumdum.
Akın. Adından başka bir şeyini bilmediğim, günlerce peşinden bir röportaj için koştuğum adam kimdi? Ve allah kahretsin ki beni nasıl bu kadar iyi tanıyabilirdi?!
"Israrcısın? Peki." ayakkabısının gürültülü sesleri boş odada yankılandı. Masanın tam önünde durduğunda artık üflesem fark edebileceği bir konumdaydı.
Elimi ağzıma kapatıp nefes bile almamaya çalıştığım anda geri çekildiğinde rahatlamıştım ama bu uzun sürmedi. Çünkü Akın, masanın önündeki sandalyeyi çekip oturdu. Şok içine gözlerimi açtım.
"Ahh." deyip iç çekti ve bir ayağının bileğini diğer bacağının üstüne doğru attı. "Demek küçük hanım burada değil." kağıt sesleri geliyordu. "Sanırım kokusu üstüme kadar sinmiş." ceketini çekiştirip yere doğru fırlattığını gördüm.
Birazcık daha koltukta yayılınca iyice beni görebilecek pozisyona gelmişti. Yüzümü buruşturarak masanın köşesine iyice sindim. "Yarın kimi öldürsem acaba?" diye mırıldandı.
Duyduğum kelimelerle aniden tepki verince başımı çarpmıştım. Çok ufak bir ses çıkınca Akın güldü ama başka bir şey yapmadı. Anlamadığını fark edince rahatlamıştım.
"Bugün ki kurbanım çok şanslıydı. Eğer o gazeteci vaktimi lavaboda harcatmasaydı çoktan ölürdü..." kendi kendine konuşuyor gibiydi. "Hm," dedi mırıldanarak. "Belkide o gazeteceyi öldürmeliyim."
Yutkundum. "Hem böylece bir ayak bağından kurtulmuş olurum."
Ayağını ileri doğru uzatınca ucu burnuma doğru çarpmıştı. Dudaklarımı büzüp burnumun ucunu ovuşturdum. Ayağa kalkıp odanın ortasına doğru yürüdü. Aynanın karşısına geçtiğinde gövdesini göremiyordum.
Ancak yere attığı gömleği görebildim. İlk önce ayakkabısını daha sonra pantolonunu sıyırdı. Görmemek için ellerimle gözlerimi kapattım ama parmaklarımın arasından bakıyordum. "Sikeyim." kravatını da yere doğru fırlattı.
İlerleyen bedeniyle beraber sıkı kalçaları görüş alanıma girince nefesimi tuttum. Akın, çarşafı açıp yatağına yattı. Yorganı üzerine doğru çekiştirdiğinde tekrar güldü.
"İsterse dünya, isterse evren değişsin ama senin kokun değişmez küçük hanım." dediğinde kaskatı kesildim. "Ve senin kokun yatağımda sen ise odamdayken.." derin bir nefes aldı. "İyi geceler." dedi. Cümlesinin devamını getirmedi.
"Odadan çıkmak gibi bir aptallık yapma." kaşlarımı çatarak geriye doğru sürtündüm ve masanın altından kalktım. "Yoksa gördüğün ilk asker muhtamelen son asker olur."
Uzun zamandır masanın altında olduğum için uyuşan bacaklarımı zorlayarak yürümeye çalıştım. "Ve bir daha gizli bir iş yapacaksan," gözleri kapalıydı ama yanında olduğumu biliyordu. "Arkanda iz bırakma."
Avcunun içindeki küçük küpemi gösterince elim otomatikman kulağıma gitti. "Sen..nasıl?" gözlerim bir Akın'da bir masada mekik okurken "Yoksa biliyor muydun?" diye çemkirdim.
"Lütfen küçük hanım." dedi. "Şu an çok uykum var. Sizin iğrenç düzeninize ayak uydurmaya çalışırken yoruluyorum."
"Benim adım Ada." dedim keskin bir dille. "İkinci olarak bildiğin halde niye ayağını burnuma sokuyorsun?" dediğimde "Kendi masam değil mi?" dedi. "İstediğim gibi hareket ederim."
"Hah!" deyip kahkaha attım. "Avukat falan mısım yoksa nasıl bir savunma bu?"
"Sayılır." dedi. Kapalı gözlerini açıp "Hatta savcı, hakim, belki gardiyanım." dedi ve devam etti. "Çünkü ben yargının ta kendisiyim."
"Ne diyorsun sen ya? Aklını mı kaçırdın?" dedim titreyen sesimle. Akın bir hışımla ayağa kalkarak "Burası benim mahzenim." dedi. "Arkasına saklanarak bizi izlediğin yerse cehennem."
