ŞEYTANIN ÇIRAĞI

21. Bölüm: "Terfi."

sarki onerin:(
bu de bu kitap niye tutumuyor ya 😔 cok uzuluyom gittim ben.
instagram: siladhikayeleri
tiktok: silassen

Akın uğurladıktan sonra derin bir nefes alarak yüzüme bir gülümseme kondurdum ve içeriye girdim. Toplantı odasındaki herkezin dışarıda beni beklediğini gördüğümde saçlarımı savurdum ve kırıta kırıta yanlarına yürümeye başladım. Açıkçası havalanmıştım, zaten bunu reddedecek de değildim.

Müdür bey bana hayranlıkla bakarken tam önünde durdum ve göz kırpıp "Bu iş bende demiştim." dedim. "Az önce gördüklerim gerçek miydi?" kafasına vura vura ona gerçekleri gösterecektim ama zamanı değildi. "Evet." dedim. "Gerçekti."

Ardından yalancı gözyaşlarımı siliyormuş gibi yaptım ve "Ama siz onu kaçırdınız." dedim. Burnumu içime çekip yalancı bir ses tonuyla "Ya kabul etmeseydi?" diye sordum. "Onca emeğim, onca çabam bu içerdekiler için miydi?"

"Ah." deyip elimi yumruk yaparak alnıma vurdum ve "Ah ah ah ah." diyerek yalandan vurmaya devam ettim. "Aman kızım dur." dedi Muhsin bey. "Daha hiçbir şey bitmedi."

Kapanan gözlerimden bir tanesini açıp "Öyle mi diyorsunuz?" dediğimde başını salladı ve beni omuzumdan kavrayıp kendine çekti. Babacan bir tavırla sarılırken "Aferin kız sana." dedi.

"Eşyalarını bir an önce toparla seni terfi ettiriyorum." dediğimde elimi kaldırıp "Lütfen." dedim. "Ben bunu para için yapmıyorum, ben bunu geleceğimiz için yapıyorum." gözlerini devirdi.

"Abartma abartma." dedi. "Ama gerçekten istemiyorsan...İyi sen bilirsin.." deyince hızlıca atıldım ve "Aslında alsam iyi olur." dedim.

"Tamam tamam." dedi. "Bu kadar gevezelik yeter. Herkes işinin başına dönsün." bağırınca bir irkilsekte alışkın olduğumuz için "Tabi efendim." dedik hep bir ağızdan.

Ata'nın yanından geçerken ona bakıp omuzlarımı silktim. "Tiyatron bitti mi?" diye sorunca "Ne tiyatrosu?" dedim. "Kabullen Ata, sen kaybettin." Asker selamı verip "Onu daha önceden kabul ettiğimi sanıyordum." diye ekledi ve "Ben Ata Kara isem bu oyunu bulurum." devam etti sözlerine.

Gözlerimi devirdim. Tamam, hafiften tutuşmaya başlamıştım. Çünkü Ata'nın en son bu kadar hırslı ne zaman gördüğümü hatırlamıyorum. Ama endişelenmene gerek yoktu değil mi? Çünkü Ata, bunları öğrense bile bir başkasına dediğinde kimsenin ona inanmayacağını biliyordum.

Allah aşkına! Kim Akın'ın cehennemin kralı olduğunuve cehennemden kaçan bir suçluyu yakalamak için dünyayı indiğini, ardından cehennemden kaçan suçluyu yakalamak isterken dünyadaki tüm gözlerin üstüne çevrilmesine sebep olduğunu, onu yakalamaya çalışanlardan birisi ben iken bir anda kendimi cehennemde bulduğumu ve mecburen suçsuz yere cehennemde işkence görmek yerine, Şeytan'ın Çırağ'ı olmayı seçtiğimi kim inanırdı değil mi?

Hah! Saçmalık.

Şimdi böyle anlattığında bir garip gelmişti. Zaten garipti de..Neyse.

"Sen ne yaptın kızım?" Mira kendisiyle beraber hoplayıp zıplayan kıvırcık saçlarını eliyle topladı. "Ne yapmışım?" dedim umursamaz bir ifadeyle.

"Sana inanacağımı biliyordum." hafifçe çığlık atarak ellerine omzuma koydu ve olduğu yerde zıpladı. Tepindi desek daha doğru olur. "Hıı tabii." omzumdaki ellerine vurdum.

"Lütfen iptal olsun, lütfen müdürün başına bir şey gelsin diye yalvarıp yakaran bendim değil mi?"

Dudaklarını büzdü. Sevimli bir ifadeyle sol omzunu silkip "Ne yapayım kızım?" dedi ve sandalyeye oturdu. Ben de onun karşısındaki sandalyeye oturarak "Hem neden söylemedin ki?" dedi.

"Bende biraz hazırlık yapardım." gözlerimi kıstım. "Ne hazırlığı?" saçlarını gösterdi. "Beni bu çirkin halimle gördüğüne inanamıyorum..." hayıflanıyordu. "Ama fark etmiştim biliyor musun?"

"Neyi?" dedim.

"Tam böyle kapıdan girmeden önce, içimde bir yerlerde bir parıltı sezdim. Allah Allah ya dedim, bu ufkumu açan, kalbimi bir anda sera bahçesine dönüştüren şey de ne?  Resmen ayaklı meleğin geleceğin hissetmiş gibiydim."

Mira kendi kendine dalga geçmeye devam ederken ayağına vurdum ve "Aptalsın." dedim.

"Ne ya!" elini çenesinin altına yerleştirdi. "Hem sen şu iş anlatsana."

Ofladım.

"Nasıl ikna edebildin onu?"

Tamam. Şimdi bir yalan uydurmam gerekiyordu.