ŞEYTANIN ÇIRAĞI

62. Bölüm: "Alaska'nın yeni ortakları."

"Neden böyle bir şey yaptın?" diye sordum. Akın belki bilmiyordu ama otuz beş milyondan bahsediyorduk allah aşkına! Türk parası bazında da değildi hani bu...ama diyordum ki Ada kendine gel, şeytan o.

Senden benden daha iyi biliyor.

"O halde." dedi Sarman, göz ucuyla adamlarına işaret vererek. Adamlar, tıpkı diğerlerine yaptığı gibi bizim masamıza geldiğinde Akın, kağıdı imzaladı.

"Harika harika!" dedi Sarman gülerek. "Şimdi sürprizimizi açıklayalım." bir fotoğraf açtığında bunun bomboş bir yol olduğunu gördük.

Kaşlarımı çattım. Ortası beyaz şeritlerle kaplı yolun her iki tarafı ormana çıkıyordu. Hatta burası Alaska'ya giden yola benziyordu ama biraz daha değişikti.

"Yol." dedi Sarman. "Hayırlı olsun."

Salondan şaşkınlık sesleri yükseldi. Herkes bir yol için Akın'ın verdiği parayı tartışırken Kaan'ın gülen sesini duydum.

"Dostum sence de bu biraz fazla değil miydi?" kuruyan dudaklarımı ıslatıp Akın'a fısıldadım.

"Sanki biraz haklı gibi?" Akın bana ateş saçan gözleriyle baktığında dudaklarımı birbirine bastırdım.

"Alaska'daki topraklarımız bitmiştir." dedi Sarman. "Şimdi herkes okumayarak imzaladığı kağıdı okusun." sırıtıyordu.

Bunu demesiyle beraber herkes sözleşmelere yöneldiğinde salondan hışırtı sesleri duyuluyordu.

Bende masanın üzerindeki sözleşmeyi alacağım sırada Akın, bileğimi tuttu. "Bakmana gerek yok." dedi sakince ve masadaki son kalan içkisini kafasına dikti.

"Nasıl yok?" dedim.

"Bu adam bir şey yapmış gibi bak." dedim tekrardan. "O otuz beş milyon altmış milyon olursa ben görürüm seni." diye homurdandım.

"Altmış mı?" küçümsedi. "En az yüz." gözlerimi kocaman açtım.

"Bunu biliyor muydun?" diye çemkirdim. "Ben her şeyi bilirim." elimle alnıma vurdum. Batmıştım, bitmiştim ben. Mahvolmuştum hatta! "Bakma öyle." diye homurdandı Akın. "Ne yaptığımı biliyorum."

"Bana hiç öyle gelmedi." dedim imayla. "Aşk olsun." dedi sahte bir kızgınlıkla Akın.

"Siktir."

"Yok artık."

"Bu gerçek olamaz değil mi?"

"Almasaydık daha fazla kardaydık."

"Siktir siktir ne! Bizi kandırdın seni adi piç kurusu!" diyerek bir adamın bağırtısıyla yerimde sıçradım.

Salonun en köşesindeki adam ayağa fırlayarak küfürler savuruyor, onu tutmaya çalışan korumalara karşı gelmeye çalışıyordu.

"Neler oluyor?" dedim saf bir merakla. Masamızdaki Kaan elindeki sözleşmeyi masaya fırlattı.

"Biliyordun değil mi?" dedi öfkeyle Akın'a. "Biliyordun ve bizi kandırdın." Merve, Kaan'ın masadaki elini tuttu.

"Sadece oyunu kuralına göre oynadık." dedi Akın. "Biraz sende oynasaydın keşke." güldü irite edecek bir şekilde.

Muhtemelen Akın'ın düşmanlarından biri olsam onun yüzüne en okkalasından bir yumruk geçirmek isterdim.

Gerçi şimdi bile istiyordum.

"Çıkarın onu." dedi Sarman tükürürcesine. Kavga çıkaran adam, salondan atıldığında hala uğultu devam ediyordu.

"Ne var o sözleşmede?" diye sordum. Çevremde bir sürü şey oluyordu ve ben içeride olmama rağmen hiçbir şey anlamıyordum!

"Satın aldığımız bir şey yok." dedi Merve. "Bağlı olduğumuz bir şey var artık." deyip Akın'a doğru baktığında kaşlarımı kaldırdım. 

Sarman'ın "Sessiz olun." demesiyle salon yavaş yavaş eski haline büründü.

"Kaç yıldır benimle çalışıyorsunuz." dedi Sarman. "Ve hala o siktiğim sözleşmeyi okumadan imzalıyorsunuz." güldü.

"Kesinlikle iyi ki size toprak satmamışım." devam etti. "Yoksa Alaska mahvolabilirdi."

Akın'a döndü. "Alaska'nın yeni ortağı," gözleri bu sefer bana değdi. "Yeni ortakları." diye düzeltti.

"Sizi burada görmekten onur duyarım." şaşkınlıkla ona bakakaldığımda Akın ayağa kalktı ve elini bana uzattı. Zar zor kendime gelerek elimi, avcunun içine bıraktım.

Masadan kalkıp sahneye doğru yürümeye başladık.

"Bundan sonra," dedi Sarman. "Tüm vergilerimiz Aeron ve Aftiel'e aittir." diye devam etti.

"İmzalamış olduğunuz her bir sözleşmeye Alaska'da bir yemindir. Sözünden cayacak olursa sonu diğerleri gibi olur..." güldü. "Bu bir tehdit değildi yanlış anlaşılmasın."

Ve ardından gerçekten de Alaska'nın yeni ortakları olmuştuk!