idol あ vmin ✓

'12'

Ortalık karışmıştı.

Ortalık bu sefer ciddi manâda karışmıştı. Şuan Jungkook salonda oturup elindeki telefona transa girmiş gibi bakıyordu. Hoseok hyung evde ses namına bir şeyler olsun diye bilgisayardan dizi izliyordu fakat kendisini verdiğini söyleyemezdim. Az önce olan olayı düşünüyordu. Yoongi hyung ve Taehyung odalarına kapanmıştı. Namjoon hyung ve Jin hyung ise mutfakta oturuyorlardı. Ben ise öylece salonda otururken Jungkook ve Hoseok hyungu izliyordum.

"Bunu beklemiyordum." Diye konuşmuştum en sonunda dayanamayarak. Yoongi hyung Jungkook'a vurduğu için Jungkook'un yanağı biraz kızarıktı. Gözleri ise hala dolu doluydu. Tamam Yoongi hyungun vurması hiç iyi olmamıştı ama Jungkook'un da Taehyung'la o şekilde konuşmasını onaylamıyordum. "Bu şekilde konuşacağını cidden beklemiyordum Jungkook-ah."

Hoseok hyung diziyi durduğunda salon yine sessiz bir hale bürünmüştü. Elindeki bilgisayarı ise hemen yanında duran boşluğa koyan Hoseok hyung bir Jungkook'a bir de bana bakmıştı. Söylemek istediği şeyler var gibiydi. Fakat Jungkook konuşmaya başladığında o susmayı tercih etmişti.

"Biliyorum hyung, haksızım." Jungkook başını telefonundan kaldırdığında gözlerinden birer damla yaş akmıştı. Sonunda kendini tutamamış olmalıydı. Onun için üzülüyordum şuan. "Sadece onun gruptan gitmesini istemiyordum. Ve ben ona yeterince destek verdiğimizi düşünüyordum. Ne kadar düşünürsem düşüneyim neden gruptan çıkmak istediğini bir türlü anlayamamıştım. Hepimiz zorluklar çekmiştik çünkü."

Yutkundu ve konuşmaya devam etmeye çalıştı. Ama boğazından kaçan hıçkırık buna engel olmuştu. "Ama ben onun-"

"Biz onu yalnız bıraktık." Hoseok hyung konuşmuştu birden. Jungkook'un söylemek istediklerini tamamlamıştı aslında. "Hepimizin derdi vardı. Hepimiz zorluk çekmiştik ama hepimiz birbirimize tam zamanında destek olmuştuk."

Aslında tamamen biz suçluyduk. Olması gereken zamanda ona ne olduğunu sorgulamamıştık. Sadece beklemiştik. Kendime bu yüzden yeterince sinirliydim. Ve garip bir şekilde boğazım acıyordu. Ağlayamamam canımı yakıyordu.

"O sessizleştiğinde büyükannesinin ölümüne baģlamıştık. Daha sonra bu sessizliğine alışıp yoğun programlarımızla uğraşmıştık. Biz konuşurken bizi algılayamamasını dalgın olmasına verip keyfini yerine getirmek için dalga geçmiştik. Onun bize olan bakışları şimdi gözümün önüne geliyor da-" Hoseok hyung derin bir nefes alıp kollarını göğüsünde birleştirmişti. Düşünüyor gibi bir hali vardı. Oldukça da hüzünlüydü. "Aslında bize kırılmıştı. Ama fark etmedik. Biz bugüne kadar birbirimize destek olarak aştık çoğu şeyi. Fakat biz ona zamanında destek olmadık. Anlatmadığı bir şeyler varsa bile ona kızamıyorum. Biz zamanında sormadık. Bu bir tek senin hatan değil Jungkook, bu hepimizin hatası. Senin tek hatan saygısızca konuşman. Ama dert etme, Taehyung bunun kinini asla tutmaz, seni affeder. Fakat diğer konuda bize olan kırgınlığı geçer mi bilmiyorum."

Biz onu yalnız bıraktığımız için hepimize kırgındı evet. Fakat o bunu bize hiç söylememişti. Hala daha bizi üzmemek için elinden geleni yapıyordu ama Jungkook'un söylediklerine karşılık dile getirmişti. Belki dile getirmeseydi hatamıza devam edecektik. Ama yine de onun söylemesine gerek kalmadan anlamamız gerekirdi. Hatta onu kırmaya bile gerek duymadan onunla ilgilenmeliydik. Onu yalnız bıraktığımız ve programlarımıza yoğunlaştığımız o zamanlar ne hissettiğini gerçekten merak ediyordum.

"Ona ilk zamanlarda derdini sormadık. Aradan bir kaç ay geçince sorma veya ilgilenme gereği hissettik. Daha doğrusu soran Jimin'di. Biz sadece ilgilenmiştik Taehyung'la." Hoseok hyung sertçe yutkunduğunda bakışlarını Jungkook'a çevirdi. "Şirket toplantısında neden desteğimizi istemediğini şimdi daha net algılıyorum. Jungkook biz işler ciddiye bindiğinde ona destek olmaya çalıştık. Kendimi onun yerine koydum ve ben de kırıldım. Doğru bir karar verdiğini anladım. Ben olsam ben de gruptan çıkardım. Bir süreden sonra insan cidden yorulur. Kimse bana destek vermese ve onun üzerine her şey üst üste gelse.."