idol あ vmin ✓

'20'

Felaketti.

Bugün sergilediğimiz performans tam bir felaketti. Normalde aramızda yaşadığımız problemleri hayranlara çaktırmamamız gerekirken biz bu kuralı alasıyla çiğnemiştik.

Performans esnasında yaşanan ufak bir problem sayesinde fanlar durumumuzun az çok farkına varmıştı. Ama saklamayı beceremiyorduk işte. O kadar çok kırgındık ki birbirimize sahnede yalancıktan bile olsa yakınlık gösteremiyorduk. Birbirimizin gözünün içine bile bakamıyorduk. Üstelik hepimiz dokunsalar ağlayacak moddaydık.

Taehyung inatla gruptan çıkacağını söylediği  ve sözleşme tarihi gittikçe yaklaştığı için bu sahne performansı bize çok dokunmuştu. Belki de son kez sahnede toplu bir şekilde şarkı söyleyişlerimiz olacaktı diye düşünmekten dansa ve şarkıya da odaklanamamıştım.

Bir kaç kez detone olmuş, bir kez de dans hareketlerini karıştırmıştım. Ve performans sonunda gözyaşlarıma engel olamamıştım. Bahanem ise detone olmamdı.

Jungkook'da dalgın olmalıydı. O da bir kez partını kaçırmıştı. Yoongi hyung ise kendi söyleyeceği yerleri unutmuştu. Diğerleri ise bizim açıklarımızı kapatmakla uğraşmışlardı.

Fakat henüz ikinci şarkımızda sahnenin ıslak olmasından dolayı Taehyung kötü bir şekilde yere düştüğünde dansı yarıda bırakıp bir kaç kişi ona doğru koşmuştuk. Dansı yarıda bırakanlardan birisinin de Jungkook olduğunu anlamam pek uzun sürmemişti ama aldırmadan yerden daha kalkamayan Taehyung'un yanına eğilmiştim. Fakat Taehyung ona yardım eli uzatan bizleri tınlamayıp kendisi ayağa kalkarak dans etmeye devam etmişti.

Bu o kadar kırıcıydı ki, tarif bile edemiyordum.

İşte işin bu kısmından sonra aramızda sorunların baş gösterdiği kanıtlanmıştı. Yine de bunu düşünemeyecek kadar Taehyung'a takılı kalmıştım. Sağ ayağında sorun olduğunu ise o zaman anlamıştım. Dansa tam ayak uyduramıyordu ve yüzü fanlara dönükken ne kadar normal dursa bile arkasını döndüğü an yüzü acıyla kıvranıyordu. Fakat ben ona bir 'iyi misin?' sorusunu bile soramıyordum.

Bu bana gerçekten çok zor gelmişti. Yakın olduğum insan bir an da bana en uzak olduğum insan olmuştu. Tüm her şeyimi anlattığım insan bana hiçbir şey anlatmamışçasına yabancı olmuştu. Her derdime koşan insan bana dertlerimi dinleyemeyecek kadar soğuk olmuştu.

Ve ben onun derdine koşamayacak kadar korkak olmuştum. Söyledikleri cümleleri kaldıramamış, onun bana daha fazla böyle şeyler söyleyecek olmasından korkmuştum. Fakat ben yanındayken beni görmezlikten gelmesini bile kaldıramıyordum. Korkularımı görmezlikten gelip, her şeyi göze alıp onunla konuşmam gerekiyordu.

Ama ben yine de korkuyordum.

Bu yüzden performans boyunca bakışlarım hep Taehyung'un üzerindeydi. Kötü düştüğünü kendi gözlerimle görmüştüm çünkü. Ve Taehyung o sıralar ciddi manada dansa sağ ayağını zorlamadan devam etmeye çalışıyordu. Bu benim canımı yakmıştı. İşte bu yüzden ona bakmaktan dans hareketini karıştırmıştım. Ona söylemediğim kelimeler boğazıma dizildiğinden detone olmuştum. Ağlamamak için kendimi zor tuttuğum için uyum sağlayamamıştım. Sonrasında da ağlamıştım işte. Kendimi daha fazla tutamamıştım.

Şimdi de sahne arkasındaydık. Herkes bir yere dağılmıştı. Namjoon hyung, Jin hyung ve Yoongi hyung Taehyung'la ilgileniyorlardı. Ayağında bir problem olduğunu bütün herkes anlamıştı. Hoseok hyung ve Jungkook ise endişeyle Taehyung'a bakıyorlardı.

Ben onlardan birazcık uzak bir yerde oturuyordum. Ama kulağım onlardaydı. Görevli biri geldiģinde ve Taehyung'un ayağına baktığında bile gözlerim kapalı bir şekilde onları dinlemiştim.