SIR

SIR-3 ''Uyanış''

Herkese selammm
Yazara motive amaçlı herkesten yorum bekliyorum 🧡
İşler nereye gidiyor sizce? Bu yaralı adam ne zaman uyanacak? Satır aralarında buluşalım. Bolca yorum bekliyorum sizden canlarım.

Instagram ''quen.oflove''

Sizi Seviyorum

İyi Okumalar

Q.

SIR-3: ''Uyanış''

"Durumu iyiye gidiyor. Henüz uyanmadı. Ama uyanması gerekiyor. Çünkü ancak uyandığı o zaman bir hasar olup olmadığını anlayabileceğiz. Şu an bütün değerleri normal. Fakat dediğim gibi uyandığı zaman anlayacağız."

Doktor'un ağzından çıkacak olan her kelimeye dikkat kesiliyordu. Duyulacak kötü haberlere tahammülü yoktu. Özellikle aciz vaziyette evinde yatan misafiri için.

''Uyanması çok zaman alır mı?'' Sesinde bir belirsizlik vardı. Ela gözleri, yatakta hareketsizce yatan adamın üstündeydi. ''Zamanı belirsiz.''

''Haftalardır burada hareketsiz yattığının farkında mısın?'' Tahammülünü ve kontrolünü kaybetmişti. Tahammülünü haftalardır beklerken, kontrolünü ise bu adam yere yığıldığı an kaybetmişti. Bursa'ya gelirken yolda çıldırmış bir vaziyetteydi. Bu adam, sanki yaralı olan kendisiymiş gibi kendisini sakinleştirecek şeyler söylemişti.

Zorlukla konuşuyor olmasına rağmen bunu yapmıştı. Eşini kaybettiği günde yeniden bir kayıp daha vermek istememişti.

Bu adamı sahip olmadığı oğlu gibi görüyordu. Elinden bir şey gelmemesi bütün kontrolünü yitirmesine sebep oluyordu. Her gün İstanbul'la sayısını bilmediği kadar telefon konuşması yapıyordu. Herkesin tez zamanda iyi bir habere ihtiyacı vardı.

Beklemek bu kez hiç olmadığı kadar zordu. Lakin sadece onlar için. Zira ölüm haberi herkese gitmişti. Haberi alması gereken herkese ölüm haberi gitmişti. Şirketin de çalışanlar dahi sessizliğe bürünmüştü.

Sert sesiyle herkesin nabzının hızlanmasına sebep olan patronları haftalardır ortada yoktu. Nitekim bu yok oluş haberi Selim'in işine gelen bir detaydı. Çünkü bu adam uyanınca, hiç olmadığı kadar güçlü ayağa kalkacaktı.

Şehrin insanları hiç yaşamadıkları, bir kasırgaya mahkum edilecekti. Bu yeniden diriliş olacaktı.

İntikamın en katı en zehir rengi olacaktı.

Bu gençle karısının dokuzuncu ölüm yıl dönümünde tanışmıştı. Aradan tam bir sene geçmişti. Bir sene sonra, kolları arasında cansız bir bedenden farksız olarak yatmıştı. Yurt dışında tekstile alakalı gittiği bir toplantıda tanışmışlardı.

Nitekim yurt içinde ve yurt dışında adından övgü dolu sözlerle bahsedilen bir şirketin kurucusuydu. Bir başarının mimarıydı. Kimse işin perde arkasını bilmiyordu.

Sürdüğü yaşam mayın tarlasından farklı değildi.

Ancak öylesi bir güç vardı ki varlığında, korkuya ya da endişeye yer yoktu. Yaşamı boyunca acının her tonuyla tanışmış olan bu adamın, acıları gözlerine hapis olmuştu. Varlığında ki kaldırılmaz acıları, gözleri sayesinde ört pas ediyordu.

Acılar.. Hayatının seyrini başından sonuna değiştirmişti. Kaderi doğduğu an değil, yıllar önce yazılmış bir adamdı.

Bütün olaylara hakimdi ve bildikleri ona yetiyordu. Her şeye rağmen çok güçlü bir adamdı. Yaşadığı bütün olaylarda yalnızlığını görmezden gelip güçlenmişti. Kendi kendini var etmiş bir adam vardı karşısında. Bu çabasına büyük saygı duyuyordu. Eğer, ona değer vermeseydi kızıyla yaşadığı eve asla getirmezdi. Ki evinin bütün güvenlik önlemlerini arttırmıştı. Sebep kim olursa olsun canından çok kızının yaşadığı bu evde kötü bir olay olmasını istemiyordu. Hele de kızının yaşadığı evde aklına bile getirmek istemiyordu.