SIR

Sır 32 ''İade-i Ziyaret''

Herkese selamlar! 🤍

Gece gelen bölümlere bayılıyorsunuz diye düşünüyorum bu saatte size ufacık bir sürpriz yapayım dedim. Umarım size mutlu edebilmişimdir.

Sizi fazla tutmadan bölümle baş başa bırakıyorum ve aşağıda buluşuyoruz unutmayın:)

-Oy vermeden çıkmayınız🤍

-Satır aralarına yorumlara  boğalımm 🤍

**

SIR 32: İADE-İ ZİYARET

Balın'ın son günlerde ki sığınma noktası işi olmuştu. Mesai saatleri içerisinde kendisi tamamen işine veriyordu. Haftanın ortasında atölyeden çıkmış arabasına yürüyordu. Soğuk havayı derince soludu. Sert esen rüzgar saçlarını savurup yüzüne vururken bundan rahatsızlık duymuyordu. Arabanın kapısını açmıştı ki, kaşe kabanının cebinde titreyen telefonunu eline aldı. kayıtlı olmayan bir numara arıyordu ama bekletmeden cevapladı.

"Alo."

"İyi günler Balın Duman'la mı görüşüyorum?"

"Evet benim. Kiminle görüşüyorum."

"Sipariş ettiğiniz salıncak için aradık. Evde misiniz?"

"Salıncak mı?"

"Evet efendim. Bu sabah firmayı arayıp sipariş etmişsiniz. Evdeyseniz gelip getireceğiz."

"Ben salıncak falan sipariş etmedim. Kim etmiş öğrenebilir miyim?"

"Karan Barlas, vermiş siparişi. İletişim numarası olarak da sizin numaranız verilmiş." Kararını söylemesinin üzerinden iki gün geçmişti. İki gündür ufacık bir konuşmaları bile olmamıştı. En azından Karan'ın kararına saygı duyduğunu düşünmüştü. Lakin anladığı kadarı ile aramıyor olsa da farklı yollar deniyordu. Muhtemelen annesinin dergisinde işaretlediği salıncağı bulmuştu. Evin dekorasyonuna karışma taraftarı olmayan adam salıncağı bizzat kendisi almıştı.

''Tamam anladım. Siz neredesiniz?"

"Biz evin yakınındayız. Yirmi dakikaya orada oluruz."

"Ben oraya biraz uzağım ama yarım saate anca gelmiş olurum. İşinizi aksatır mıyım?"

"Hayır efendim bugün tek teslimatımız var. Sizi bekleriz."

"Tamam teşekkürler."

O gün Karan'ın son sözlerinden sonra bir şey demeyerek telefonu kapatmıştı. Karan'ın böyle bir çaba göstereceği aklının ucuna bile gelmemişti. İki gündür detaylarıyla olanı biteni düşünmeden yapamamıştı.

Karan'ın, inanmamış olmasını aklı almıyordu. Belki arkadaşlarının dediği gibi zor bir durumdu. Düşününce hak vermeden de yapamıyordu. Haklı yanları vardı. Yine de pervasız bir kadın gibi davrandığını hissettirmişti. İşte bu histi asıl onu yakıp kül eden.

Karan, aşkı yüzünden delirdiğini söylemeye çalışmıştı. Karan'ın hayatına yıllar sonra giren bir kadındı. Karan tarafından zaman zaman göklere çıkartılan bir kadınken, içinde bulunduğu durumu hazmedemiyordu.

Balın, aramamakta kararlıydı. Kendini tamamen işine vermiş durumdaydı. Ani gelen telefon olmasa şirkete geri dönecekti. Yeniden çalan telefonuyla babaannesinin aradığını gördü. Kulaklığını taktı. "Efendim babaanne?"