SIR

SIR-12 ''Sürpriz Ortak''

Not: Herkese merhabalar. Bu bölüm biraz geciktiği için üzgünüm. Sonra ki bölüm bu şekilde olmayacak.
Sizleri Bal Denizi ve Dünya'ya da bekliyorum ❤️
Önce yıldıza basıp sonra satır aralarını yoruma boğmayı unutmayın
Önden bütün alıntılar için "quen.oflove"
İyi okumalar
Quenoflove

SIR-12: Sürpriz Ortak

Karan Barlas ismi, beyninde yankılanıyordu. Kulaklarında dinmek bilmeyen bir uğultu vardı. Baskı yüzünden kulakları kızarmıştı. Erkeksi sesini duyduğunda beyninin ona oyun oynadığını düşünmüş, adını duyduğunda bunun ihtimal dahilinde olmadığını anlamıştı.

Yaşadığı ağır özlem yüzünden tırnaklarını avuç içlerine bastırdı. İsimi aklından çıkmıyordu. Fırtına yeniden başlıyordu.

Hande, tarafından dürtülmüştü. Kendi zorlayıp kafasını kaldırdığında, masanın diğer başında onu görmüştü. Babasıyla, yan yana duruyordu. Karan'ın ciddi ifadesinin altına saklanan duyguları çözemiyordu.

Aralarında kulaklarının duymadığı bir sohbet vardı. Bal gözleri, mavileriyle birleştiğinde bakışlarını çekmeden bakmıştı. Siyah takım elbisesinin içinde beyaz bir gömlek ve siyah bir yelek giymişti. Yine bütün yakışıklılığı gözler önündeydi. Takım elbise içinde ayrı bir karizması vardı. Sert görüntüsüyle takımı birleşince gözlerini ondan alamaz hale gelecekti.

Nefesini kesecek kadar yakışıklıydı. Onu, daha önce hiç böyle görmemişti. Burada ortak vasfıyla bulunmasına inanamıyordu. Bal gözleri kararlılıkla yüzüne bakıyordu. Gözlerinde bu kez kırgınlıklarını saklıyordu.

Bakışmaları, devam ederken artık Hande'nin anlamsızca ikisine baktığını görünce çekti gözlerini. Önündeki dosyaya baktı. "Karan, seni ekibimle tanıştırayım, Duman tekstilin tasarımcıları. Hande, Burak, Arda, Balın'ı zaten tanıyorsun." Karan, kısa bir baş selamı vermişti hepsine. "Ben, hepsini tanıyorum. Böyle başarılı tasarımcıları tanımıyor olmam mümkün değil."

"Hoş geldiniz Karan Bey, sizi burada görmek gerçekten büyük mutluluk." Arda, tanıdığı adamın yüzüne baktı. Aylardır onu görmüyordu. Samimi bir tanışıklıklarının var olduğu söylenemezdi. Aynı gizli partilere katılım sağlıyorlardı. Karan'ı bilmemek imkansızdı. Hele de tekstilde çalışan bir tasarımcı için..

Arda'nın zihninde son zamanda duydukları vardı. Duymamak mümkün değildi çünkü piyasa çalkanıyordu. Bazı ortak dostları olduğu içinde kulağına gelen laflar vardı.

Balın için Arda'nın onu tanıdığını düşünmesi çok zor değildi. Arda ve Karan'ın ortak noktaları olduğunu düşünüyordu. En büyük benzerlikleri ise şaşmadan kadınlardı. İlla ki yerlerde karşılaşmış olma ihtimallerinin olduğunu düşünüyordu. Keza Arda, İstanbul'dan buraya gelmişti. İstanbul'da bir firmada çalışırken Duman Tekstilden aldığı teklif ile Bursa'ya taşınmıştı.

Selim Duman'ın radarına, başarılı ve çalışkan insanlar hemen yakalanırdı.

Balın, Karan tarafından ötekileştirilirken kısa bir tebessüm etti. Babası, masanın başındaki yerine geçerken diğer başta Karan vardı. Yanında o gün gördüğü adam vardı. Kim, olduğu umrunda bile değildi. Kapı açılıp içeriye içecek bir şeyler getirilmişti. Toplantı çoktan başlamış, babası kreasyon hakkında konuşup duruyordu, duymuyordu zira kulaklarında ki uğultu geçmiş değildi. Babası, ona bu ortaklıktan hiç bahsetmemişti. Bu babasının suçu olmayabilirdi. Dosyalara bakmayan kendisiydi.