SIR

SIR-23 "İyi ki Doğdun Balın"

Aşağıyı okumadan geçmeyin ve
Lütfen oy vermeden çıkmayın💛
**

SIR 23: İyi ki Doğdun Balın

Balın havasını değiştiren telefon görüşmesinden sonra, ailesiyle keyifli zaman geçirmişti. Uzun zamandır beklediği konuşma gerçekleşmişti. Aslında içinde bir yerlerde bütün yetilerini kaybetmesine sebep olacak kadar kuvvetli bir özlem hissediyordu.

Sanki vücudunda virüs varmış ve hasta olacakmış kadar halsiz ve keyifsiz hissediyordu. İçinde bir yerlerde daima bazı şeyleri sorgular haldeydi. Karan'ın gittikten sonra, duygu durumunu dışarıya aks ettirmemişti. Keyifsiz hislerini ekseriyetle yalnızca Hande ile paylaşmıştı. Lakin bu endişeleri yenmeyi başarmıştı. Paranoyalara teslim olmayacaktı. Bunlara kapılıp, gerçekleri göremez halde olmayacaktı.

Kalbinin kuytularında biriken özlem giderek büyüyordu. Karan'ın annesine olan sevgisini gördükçe ona karşı duyduğu saygı artıyordu. Karan'ın kadınlara karşı duyduğu hassasiyetin annesinden geldiğine inanıyordu. Uzun zamandır burada olduğu için işlerinin başına efsanevi bir şekilde dönmüştü. Bu dönüş; piyasayı alabora ederken, Karan'ın varım deme tarzıydı.

Dönüşü ise Balın için sancılı bir süreçten ibaret olmuştu. Olur olmaz anlarda arayıp, onu daraltmak istemiyordu. Kaldı ki içi içine yese de bunu yapmazdı. Kendince bu gidişten sonra, Karan'ın ondan vazgeçeceğini düşünüyordu. Bu düşünceden o kadar yaralanıyordu ki, adeta nefesi kesiliyordu.

Karan ile yaptığı son görüşme, bu kuruntuların uçup gitmesini sağlamıştı. Karan, gerçekten sonu sürprizlerle dolu bir adamdı.

Merdivenlerden bir kat çıkmıştı ki, gözleri Karan'ın odasına takıldı. Aniden ellerini kapının kulpunu tutarken buldu. Aldığı soluktan sonra kapıyı araladı. Burnuna ilk gelen benimsediği erkeksi koku olmuştu. Her şey bıraktığı gibiydi. Pertev bu odaya bir kez bile uğramamıştı. Kapattığı kapıya sırtını yasladı.

Bal gözleri yatağın üzerinde kaldı. En son burada birlikte uyumuşlardı. Telefonunu yatağın üzerine bıraktı. Kendisi de yatağa uzandı. Karan'ın kullandığı yastığa sarıldı. Kendini bunu yapmaktan çekememişti. İki haftadır bu odaya girmemişti.

Saat gece yarısını bulmuşken; Karan'ın burada olmayacağını anlamıştı. Bu yüzden yeni yaşının ilk saatlerini, bu odada geçirmek istemişti. Gözlerini yumarken, burnuna dolan kokuyu içine çekti. "Çok özledim sevgilim." Demişti.

Yeni yaşının ilk gününe gözlerini açtığında gülümsedi. Kolları arasında tuttuğu yastık sayesinde bütün gece hayran olduğu kokuyu solumuştu. Bu durum biraz olsun yüreğine iyi gelmişti. Enerjik halde yataktan kalkıp, perdeleri araladı. Yoğun olmasa da kar yağmaya devam ediyordu. Çok sevdiği kış ayının bütün güzelliği gözleri önündeydi.

Diline dolanan şarkıyı söylerken, odadan çıktı. Kendi odasına girer girmez yüzünü yıkadı. Bugünde işe gidecekti. Akşamdan duş aldığı için hafif nemli olan saçlarını kuruttu. Giyinme odasına gittiğinde, ne giyeceğini bilmiyordu. Hande'ye, ne yapacaklarını sormamıştı. Ama giyinmeye zamanının olacağını düşünüyordu. İlk etapta evinin önünün ve şirketin girişindeki karların temizlendiğini hesaba katarak uzun topuklu çizmelere takıldı gözü. Topuklu ayakkabılar, en büyük tutkusuydu. Vazgeçmek gibi bir olasılığı olmuyordu.

Yüzüne makyaj yapmadan geçirdiği pek çok günü olmuştu. Ancak ayakkabı takıntısını bir türlü yenebilmiş değildi.

Bugün, büyük bir zevkle hazırlanmıştı. Aynanın karşısına geçtiğinde halinden memnundu.