SIR

SIR-6 ''Aşk Yemini''

NOT: Heyyo herkese merhabaaa! Gittikçe büyüyen Sır ailesi memnuniyetimi söylemeden yapamayacağım. Arkadaşlar lütfen buradaki emekleri de göz ardı etmeyelim ve yıldıza dokunmaktan çekinmeyelim. her türlü fikire ve düşünceye açık olduğumu diğer hikayelerde anladığınızı umuyorum.

Bakın bakalım, Balın Karan'ı kazanacak mı?

Kararlı bir kadının karşısında kim durabilir ki?

•Satır aralarına yorum yapmayı unutmayın

•Hemen yıldıza dokunun🧡

Instagram ''quen.oflove''

İyi Okumalar

Q.

SIR-6 ''Aşk Yemini''

Uykusuz geceler artık, alıştığı bir durum haline gelmişti. En ufak kötü sözleri dahi, takan bir yapıya sahipti. Karşısındakine alındığını ya da üzüldüğünü belli etmemeyi öğrenmişti. Lakin sonrası onun için felaket oluyordu.

Bu umursamazlığı yüzüne yansıtmayı başarmak yıllarına mal olmuştu. Yüzüne yansıyan, üzüntülü duygulardan arınmıştı.

Çevresinde her statüden kalabalıklar vardı. Ancak içinde ki kırgın kız çocuğunu kalbinin gizli köşelerinde yaşatıyordu. Gece olunca o kırgın kız ortaya çıkıyordu.

Sanki insanlara kırgınlığını gösterirse, daha çok kırılacaktı. On dört yaşından sonra duygularını insanlardan saklama gereksinimi duymuştu. Annesini kaybettikten sonra yanında olmasa da, arkasından konuşulan birçok acınası söz kulaklarına çalınmıştı.

Bazı insanlar zalimdi. Vicdan nedir bilmiyorlardı. Bu yüzden Balın, gizlenmeyi öğrenmişti. Dışarıdan bakan gözler, onun hassaslığının farkına varamazdı. Başarılı bir iş kadınıydı. Hayran gözleri üzerine çeken, güzelliği vardı. Saygı duyulan bir kadındı. Yine de eksikleri kalbindeydi.

Gecenin kör saatiydi. Saat üçü gösterirken, Karan henüz eve teşrif etmemişti. Bursa'yı iyi bilmediğine emindi. Ancak kapıda ki ordusunu da göz ardı edemezdi. Her şey bir yana hala ölü bilinirken, dışarı çıkması doğru değildi.

Son sözlerinden sonra ardına bakmadan çekip gitmişti. Sözleri çoğunlukla can alıcı oluyordu. Halbuki insanı cezbeden bir ses tonu vardı. Akılda kalması şöyle dursun, tonlaması bile kalbine kazınmıştı. İki dudağı arasından daha farklı sözler duymak isterdi ama bu imkansızdı. Zira Karan Barlas bir an olsun kırıcı olmaktan çekinmiyordu.

Nasıl oldu da onun gibi adama tutuldu anlamıyordu. Sanki fanusun içinden bir top çekmişti. Olmayan şansına Karan denk gelmişti. Oysa ki zaten babası gibi seven birini bulamayacağına emindi.

Karan, kaçıyordu. Uzak durmak için çabalıyordu. Bataklığın ortasındaydı. Hangi yana giderse gitsin, karşısına Balın çıkıyordu. Bu esaretten kurtulmaya çalışıyordu.

Bataklığa düşmesinin sebebi, aklını kurcalayan Balın'dı. Balın'ı öperek, düşüncesizce davranmıştı. Uzun zaman sonra, içinden geldiği gibi hareket etmişti. En olmayacak adamın kızını öpmesi yüzünden suçluluk hissediyordu. Suçluluk duygusuna galip gelmesinin en kolay yolu da aynısını bir daha tekrarlamamaktan geçiyordu.