The Little straight guy is so cute that I can't help but bent him. [OwnCreation]

အပိုင္း - ၄၅ : နားလည္ရခက္တဲ့ ခံစားခ်က္။ (Z+U)

Zawgyi

ရိုးဂုဏ္ဝင္သြားသည့္ ဆုိင္ေလးထဲသုိ႔ ဟန္မင္းပိုင္လိုက္ဝင္လာေလ၏။ ေဟာေျပာပြဲကို မီွပံုမရသည္မို႔ သူတုိ႔ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲပါတီသို႔သာ လာခဲ့ၾကရသည္္။

"အကုန္လံုးက ငါ့လိုလူေတြခ်ည္းပဲ... မင္းနည္းနည္းေတာ့ ေနရခက္မလားပဲ..."

ရိုးဂုဏ္သည္ ခပ္ေအးေအးဆုိ၏။ ေဟာေျပာပြဲမမီွလိုက္ျခင္းက သူ ရွည္ၿပီးေတာ့ Lab ခန္းဝင္သည့္ အမႈေၾကာင့္မို႔ ဟန္မင္းပိုင္ ပါးစပ္ေလးသာ ပိတ္ေနလုိက္၏။ ရိုးဂုဏ္သည္ ေတာင့္ေတာင့္ေလးျဖစ္ေနသည့္ ဟန္မင္းပိုင္ၾကည့္ကာ ေျပေလ်ာ့သည့္အျပံဳးတစ္ခုျဖင့္...

"မင္းကို ဘယ္သူမွ မကိုက္စားဘူး... ငါ့နားမွာပဲေန..."

စကားဆုံးသည္ႏွင့္ သူ႔အနားကပ္လာသည့္ ဟန္မင္းပိုင္ေၾကာင့္ ရိုးဂုဏ္မွာ ရယ္ရမလုိ ငိုရမလို။ ေၾကာက္လွ်င္လည္း ဘာလုိ႔လိုက္လာေသးလဲ။

"တကယ္ေတာ့ ေဟာေျပာပြဲကို ေခၚသြားခ်င္တာပဲ... မင္းလည္း ဒီအေၾကာင္းေတြ သိေအာင္လုိ႔... ဒါေပမဲ့ Lab ခန္းဝင္တာရယ္ ကားပိတ္တာရယ္ေပါင္းတာက အဆင္မေျပျဖစ္သြားေတာ့..."

"ရတယ္... ငါ Lab ခန္းမဝင္ရင္ အဲ့လိုျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး..."

"ဒါနဲ႔ မင္းက ဘာလို႔ ေဟာေျပာပြဲကို လုိက္ခ်င္ရတာလဲ... ငါတစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္မွာစိုးလို႔?"

ရိုးဂုဏ္အေမးကို ဟန္မင္းပိုင္ ေခါင္းေလးတဆတ္ဆတ္ညိတ္ကာ အသံတိတ္ေျဖ၏။ ရိုးဂုဏ္ ခပ္တိုးတုိးရယ္ကာ...

"ငါ တစ္ေယာက္တည္း သြားေနက်ပါ... မင္း စိတ္ပူစရာမလုိပါဘူး..."

"ငါဆုိ တစ္ေယာက္တည္း သြားရလာရတာ မႀကိဳက္ဘူး... အျမဲတမ္း င့ါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ျဖစ္ မိသားစုျဖစ္ျဖစ္ပါတယ္..."

"အဲ့ဒါေၾကာင့္ပဲ မင္း အခုလုိျဖစ္ေနတာ... မင္းက ကေလးလား.. ဟမ္... ဘာမွကို မသိဘူး..."

"ဘာဆိုင္လို႔လဲ... တစ္ေယာက္တည္း သြားရတာ ပ်င္းစရာႀကီးပါကြာ..."

ရိုးဂုဏ္တစ္ေယာက္ ကယ္မရေတာ့သည့္ ဟန္မင္းပိုင္ကို ေခါင္းသာယမ္းလုိက္ေတာ့သည္။ ဒီေကာင္ေလးဟာ တစ္သက္လံုး အသက္ႀကီးမ့ဲပံုကို မေပၚဘူး။ သူ႔အိမ္က သူ႔ကို ထာဝရကေလးတစ္ေကာင္လိုမ်ား ေမြးဖုိ႔ စိတ္ကူးထားသလား မွတ္ရ။