ဇာတ္လိုက္နဲ႔ဗီလိန္အားေမြးစားပ်ိဳးေထာင္ျခင္း (Uni & Zaw) [✓]

49❇️ ဘယ်သူကပိုအရေးကြီးလဲဆိုတာကသိသာမနေဘူးလား?

ဘယ်သူက ပိုအရေးကြီးလဲဆိုတာက သိသာ‌မနေဘူးလား?

ဟုန်ချန်းမင်း က ဇောင်ယုဟွမ် နဲ့အတူ အချိန်ကုန်ချင်တယ်လို့ ပြောခဲ့ချိန်တွင် သူတကယ်ပဲ သူမနဲ့အတူ ညစာအချိန်အထိ ရှိနေခဲ့သည်။ အိမ်တော်က စားဖိုမှူးက ပုစွန်ထုပ်နဲ့ ဂဏန်းနဲ့ ပင်လယ်စာ ပွဲတော်ကို ပြုလုပ်ပေးခဲ့သည်။

ဟုန်ချန်းမင်း ကသူ့ဝတ်စုံကို ချွတ်လိုက်ပြီး အင်္ကျီလက်ကို ခေါက်တင်လိုက်ကာ သူ့လက်ကို ဆေးလိုက်ပြီး ထိုင်ချလိုက်ပြီး ပုစွန်အား အခွံနွှာလိုက်သည်။ ဇောင်ယုဟွမ် ကလည်း သူမလက်အား ဆေးလိုက်ပေမဲ့ သူမလက်က ရောက်သွားပြီး ပုစွန်ထုပ်ကို မထိရသေးခင်တွင် ဟုန်ချန်းမင်း ကသူမကိုတောင် မော့မကြည့်ပဲ ပြောလိုက်သည်။

“မလှုပ်နဲ့”

“ဟမ်?” ဇောင်ယုဟွမ် ကသူ့ကို သံသယဖြစ်စွာနဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။

“ပုစွန်ထုပ်က စူးများတယ်။ မင်းနာလိမ့်မယ်”

ဇောင်ယုဟွမ် ကသူ့ကို မယုံကြည်တာကြောင့် သူမလက်ချောင်းကို ထုတ်လိုက်ပြီး ပုစွန်ထုပ်ကို ထိလိုက်သည်။ တကယ်ပဲ အခွံတွေက မာပြီးထက်ရှသည်။

“ကိုကိုချန်းမင်း ကျတော့ဘာလို့ အဆင်ပြေတာလဲ?” ဇောင်ယုဟွမ် ကထပ်မေးလိုက်သည်။

သူလည်း နာမှာမဟုတ်ဘူးလား?

သူမ သူ့လက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ဟုန်ချန်းမင်း ကအခွံတွေကို အလင်းအမြန်နှုန်းနဲ့ ခွာနေခဲ့သည်။ သူ့အရှေ့က ပန်းကန်ပြားအသေးလေးတွင် အခွံနွာထားသည့် ပုစွန်ထုပ်တွေက ကောင်းမွန်စွာဖြင့် စီထားသည်။

ဇောင်ယုဟွမ် ကသူ့လက်ကောက်ဝတ်ကို ထိလိုက်သည်။ ပလက်စတစ် လက်အိတ်ရဲ့ သေးငယ်တဲ့ အလွှာလေး ရှိနေတာတောင် သူမလက်မှ အပူကို ဟုန်ချန်းမင်း ခံစားမိသည်။ သူလုပ်နေတာကို ချက်ချင်း ရပ်လိုက်သည်။

“...ဟမ်? နာလား?” ဇောင်ယုဟွမ် ကခနရပ်သွားပြီးနောက် တွေးမိသွားခဲ့သည်။

“ဒါက အသားမာတွေလား? ကိုကိုချန်းမင်း ရဲ့လက်မှာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အသားမာတွေက ရှိနေတာလဲ?”