“ဟူး လေးလိုက်တာကွာ”
“အင်း နံလည်းနံတယ် ”
ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကောင်လေးနှစ်ယောက်ပါ။ ကြိုးဆိုင်းထားသော ပလတ်စတစ်ပုံးကြီးတပုံးကို သစ်သားဆိုင်းထမ်းနှင့် နှစ်ယောက်သား ညှပ်ထမ်းလာခြင်းဖြစ်သည်။ ပုံးထဲမှာ ခပ်ညစ်ညစ် အရည်တချို့က အပြည့်ပါလာသည့်အပြင် ဆိုးရွားသော အနံ့စူစူးအချို့ပါ သယ်ဆောင်လာသည်။ သယ်လာရင်းမှ တခုသော သစ်ပင်ရိပ်အောက်တွင် ထိုင်နားလိုက်ကြသည်။ နှစ်ယောက်လုံး၏ အမူအယာမှာကား မသက်သာလှ ချွေးစီးချွေးပေါက်များဖြင့် ပင်ပန်းနေဟန်။
“ငါတို့ ဘယ်နှခေါက်လောက် ကျန်သေးလဲ ”
“မသိဘူးလေ ထင်တာတော့ ဆယ်ခေါက်လောက်ပြီးသွားပြီဆိုတော့ ငါးခေါက်လောက်ပဲ ကျန်တော့မယ်ထင်တယ် ”
“အင်း မင်း ဒီရောက်လာတာကောင်းတယ် မဟုတ်ရင် ဟိုကောင် ထော့ကျိုးနဲ့ ငါ အလုပ်လုပ်ရတာ အဆင်မပြေဘူး”
“ထော့ကျိုး အော် ငါ့ရှေ့က တစ်ယောက်လား သူက ဘာဖြစ်တာလဲ ခြေထောက်က ဒဏ်ရာရထားတာလား ”
“အင်း သူဒီရောက်လာကတည်းကပဲ ဆိုပါတော့ ဆရာကြီးတို့ ကုပေးလို့ ဒီလောက်ကောင်းလာတာ ရောက်စကဆို ခြေထောက်တောင် မထောက်နိုင်ဘူး”
“သူက ဘယ်ကလဲ ဘာဖြစ်လာတာလဲ”
“သူ့အဖေနဲ့အမေက သူရောပါတယ် တောထဲမှာ မျှစ်ချိုးနေတုန်း မိုင်းနင်းမိတာလေ သူ့မိဘတွေ ကတော့ ပွဲချင်းပြီးပဲ သူပဲကျန်ခဲ့တာ ထုံးစံအတိုင်း ငါတို့လို တကောင်ကြွက်ဖြစ်ပြီး ဒီရောက်လာတာပဲ”
“အော် သနားပါတယ် ”
“ဟမ့် ဇွတ်သနားမနေနဲ့ ကိုယ့်အခြေအနေလည်းသိဦး ဒီမှာ ငါတို့အားလုံးက ဘဝတူတွေပဲ ပြောပါဦး မင်းကရော ဘာလို့ ဒီရောက်လာတာလဲ”
“အင်း ငါလဲ အတူတူပါပဲ ငါ့မိဘတွေသေသွားကြတယ် ငါတို့မောင်နှမတွေ ဒီလိုပဲဖြစ်သလို ကြိုးစားပြီးနေခဲ့ပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ ငါတစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တာပဲ မို့လို့ ....ဒီကို လိုက်ပို့ကြတာ ”
“ဟင် မင်းမိဘတွေက ဘယ်လိုသေသွားကြတာလဲ မင်းမောင်နှမတွေကရော ဘာဖြစ်သွားတာလဲ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပြောလေကွာ ”
YOU ARE READING
ကန္တာရချယ်ရီ(BL)
Teen Fictionနှလုံးသားမြေအလွှာမှာပျိုးတဲ့ပန်းမို့ မွှေးရနံ့ကြွယ်ကာသင်းရင် မေတ္တာတရားလို့သာခေါင်းစဥ်တပ်ချင်ပါရဲ့ ႏွလုံးသားေျမအလႊာမွာပ်ိဳးတဲ့ပန္းမို႔ ေမႊးရနံ႕ႂကြယ္ကာသင္းရင္ ေမတၱာတရားလို႔သာေခါင္းစဥ္တပ္ခ်င္ပါရဲ႕
