Zawgi
ေအးစိမ့္ေနေသာ အဲကြန္းခန္းထဲမွာ ယူရီရယ္ ေခြၽးေစးတို႔ ပ်ံေန၏။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ထိုင္ေနသူက တည္ၿငိမ္ေအးေဆးေနသေလာက္ သူ႕ ရင္ထဲမွာကေတာ့ ပူေလာင္စိုးထိတ္ေနရသည္။
“ယူရီရယ္ အေအးေသာက္လိုက္ပါဦး ရာသီဥတုက မိုးတြင္းဆိုေပမယ့္ ပူတယ္ေလကြယ္ ”
“ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ အန္တီဆရာမ ”
အန္တီဆရာမကိုယ္တိုင္ေဖ်ာ္ေပးထားသည့္ ပ်ားသံပုရာေဖ်ာ္ရည္မွာ ခ်ဥ္ခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ႕ ေသာက္လို႔ေကာင္းသည္။
“ဘယ္လိုလဲ အေအးက အရသာေရာ ရွိလား ”
“ဟုတ္ကဲ့ ရွိပါတယ္”
မနက္ခင္းအေစာႀကီး သူ႕ဆီဖုန္းဆက္ကာ စကားေျပာရေအာင္လို႔ ေျပာလာတဲ့ အစ္ကို႔ အေမေၾကာင့္ သူ စိတ္ပူေနခဲ့တာ။ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္က စိတ္တိုေဒါသထြက္လြန္းလို႔ သူ႕ကို ေအာ္ဟစ္ ဆူပူမည္ဟု။ ဒါမွမဟုတ္ တခုခု ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားလုပ္မည္ဟုပင္။ သို႔ေသာ္ အေျခအေနေတြက အရင္လိုပဲတည္ၿငိမ္ေနသည္။ မနက္ခင္းေရာက္ခါစကပင္ မနက္စာ မစားရေသးရင္ အတူစားဖို႔ ေခၚေနခဲ့သည့္ အန္တီဆရာမကို သူ အံ့ၾသမိသည္။ အစ္ကိုက အေမ့ကို ဖြင့္ေျပာေတာ့မယ္လို႔ေျပာတုန္းက တုံ႕ျပန္မႈ႕ေတြအတြက္ သူ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ခဲ့ၿပီးသား။ ဒါေပမယ့္ ထင္သလို ဆိုး႐ြားတဲ့ တုန႔္ျပန္မႈေတြဟုတ္မေနခဲ့။ ယူရီရယ္ မဝံ့မရဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အန္တီဆရာမက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က မွန္နံရံေတြက တဆင့္ ၿခံထဲက စကားပင္ကို ေငးစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
အစဥ္အၿမဲေအးခ်မ္းခဲ့ေသာ မ်က္ႏွာသည္ ထူးျခားစြာ ပ်က္ယြင္းမေန။ အၿမဲလို သနပ္ခါးပါးပါးလူးၿပီး ပန္းပန္ရတာ ႏွစ္သက္တဲ့ အန္တီဆရာမႀကီးရဲ႕ တည္ၿငိမ္ေအးေဆးမႈ႕မ်ိဳးကို အစ္ကို႔ဆီမွာ ေတြ႕ရတတ္သည္။ သူ႕ဖက္ကို ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လာတဲ့ အၾကည့္ေတြဟာေလးနက္လြန္းတာမို႔ ယူရီရယ္ မ်က္လႊာခ်မိလိုက္သည္။
“ယူရီရယ္ … သားႀကီး ေဆာင္းညဦးကို ခ်စ္သလား ”
“ဗ်ာ ”
ေမးခြန္းဟာ ရိုးရွင္းၿပီး ေမးခြန္းေမးသူရဲ႕ ခံစားခ်က္ဟာ နက္ရွိုင္းလြန္းသည္။
YOU ARE READING
ကန္တာရချယ်ရီ(BL)
Teen Fictionနှလုံးသားမြေအလွှာမှာပျိုးတဲ့ပန်းမို့ မွှေးရနံ့ကြွယ်ကာသင်းရင် မေတ္တာတရားလို့သာခေါင်းစဥ်တပ်ချင်ပါရဲ့ ႏွလုံးသားေျမအလႊာမွာပ်ိဳးတဲ့ပန္းမို႔ ေမႊးရနံ႕ႂကြယ္ကာသင္းရင္ ေမတၱာတရားလို႔သာေခါင္းစဥ္တပ္ခ်င္ပါရဲ႕
