စာစဉ် 73 Chapter 1092 သေဖို့အချိန်ကျပြီ
စာတန်းများနှင့် ပြည့်နေသော ကိုယ်ပိုင် အာကာသယာဉ်တစ်စီးက တစ်ခဏအတွင်း ကောင်းကင်ယံမှနေ၍ လင်းမိသားစု အိမ်တော်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း သက်ဆင်းလာသည်။
မြေပြင်ပေါ်မှ လူများစွာတို့သည် ဒူးထောက်နေပြီးသာ ဖြစ်နေ၏။ လူတိုင်း အလွန် ကျိုးကျိုးနွံနွံ ရှိနေကြပြီး ရှေ့မှ ဦးဆောင်နေသော လင်းမြောင်မြောင်နှင့် ယဲ့ရှောင်ထျန်းဆိုလျင် ခန္ဓာကိုယ်များပင် တုန်ယင်နေသည်။
လူအိုကြီး ကျန်းမိန်သည် သူတို့၏ ဘဝ၌ မြင်ဖူးသော အသန်မာဆုံး လူများထဲမှ တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ထိုသို့သော လူစားမျိုး၏ တပည့် ဖြစ်လာတော့မည်ကို တွေးမိရုံနှင့်တင် သူတို့ စိတ်လှုပ်ရှားလာရသည်။
ထိုအခိုက်တွင် အားလုံး မျှော်လင့်စောင့်စားနေချိန်၌ ကိုယ်ပိုင် အာကာသယာဉ်များက မြေကြီးပေါ် ဆိုက်ကပ် လာ၏။
လေယာဉ်တံခါး ပွင့်လာပြီးနောက် သွားကြိုဆိုသည့် ဖျင်အန်းမြို့မှ ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးများအားလုံး တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ထွက်လာကြသည်။
ထိုလူများကို ဦးဆောင်လာသူမှာ ယဲ့မိသားစုခေါင်းဆောင် ယဲ့ကျန့်ရှုံး၊ လင်းမိသားစု ခေါင်းဆောင် လင်းထျန်းဟောင်နှင့် ယန်မိသားစုခေါင်းဆောင် ယန်ရီရှန်။
သူတို့၏ အနောက်မှ အခြားမိသားစုကြီးများ၏ မိသားစု ခေါင်းဆောင်များ လိုက်ပါလာသည်။ တစ်ယောက်ချင်းစီသည် ဖျင်အန်းမြို့၌ ဩဇာညောင်းသူများ ဖြစ်ကြသည်။
သို့သော် ယခုအခါ၌ ထိုလူများသည် တံခါးဝမှ ထွက်လာပြီးသည်နှင့် တံခါး တစ်ဖက်တစ်ချက်၌ ရိုသေစွာ ရပ်နေကြပြီး ပြိုင်တူ ဦးညွှတ်၍ ဂါဝရပြုလေသည်။
“ဆရာသခင်ကို ကြိုဆိုပါတယ်”
ယဲ့ကျန့်ရှုံးနှင့် အခြားသူများ၏ နှုတ်ဆက်သံအဆုံး ခြေသံများ ထွက်ပေါ်လာပြီး လေယာဉ်ထဲမှ လူနှစ်ယောက် ထွက်လာသည်။
ထိုသူနှစ်ယောက်မှာ အဘိုးအိုတစ်ယောက်နှင့် လူလတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသားတစ်ယောက်တို့ ဖြစ်သည်။ ရှေ့မှ လျှောက်လာသော အဘိုးအိုမှာ မုတ်ဆိတ်မွေးနှင့် ဆံပင်တို့ပါ ဖြူဖွေးနေပြီး ဘဝလောကဓံအား ကြံ့ကြံ့ခိုင်စွာ ရင်ဆိုင်ခဲ့ဖူးပုံ ပေါ်သည်။ အထူးသဖြင့် သူ၏ ရှည်လျားသော မျက်ခုံးမွေးက ပါးအထိ ကျလုနီးပါး ဖြစ်နေသည်။
