စာစဉ် 76 Chapter 1135 ဒါ အကုန်ပဲလား
နတ်ဆိုးဧကရာဇ် ဒေါသထွက်လာလေပြီ။
“ငါတို့ အားလုံး သေရမယ် ဟုတ်လား၊ မင်းသဘောအတိုင်း ဖြစ်မယ် ထင်နေလား၊ ဟားဟားဟား …”
ထုန်ရှန်ကျွီရမ်က ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်မောလေသည်။ ထို့နောက် အရိုးဆူးချွန်ကိုကိုင်၍ ယဲ့ဖန်ထံ တစ်လှမ်းချင်း လှမ်းလာသည်။
“ယဲ့ဖန် မင်းက တခြားသူတွေအပေါ် မှီခိုတဲ့ အမှိုက်သာသာပဲ ရှိတယ်၊ သူတို့ ကာကွယ်မှုမရှိတော့ရင် ငါ မင်းကို ဘယ်လို ရှစ်ပိုင်း ပိုင်းပြမလဲ စောင့်ကြည့်နေလိုက်”
“လူကြီးမင်းယဲ့ကို ကာကွယ်ကြ”
ဤအဖြစ်ကြောင့် ထန်မင်လီ အော်ဟစ်၍ သတိပေးလိုက်သည်။ သို့သော် ထိုအခိုက်တွင် ယဲ့ဖန်က လက်ကာပြ လိုက်ပြီး ထုန်ရှန်ကျွီရမ်အား မော့ကြည့်၍ အော်ထုတ်လိုက်လေသည်။
“ထွက်သွား”
ထိုအသံက နတ်ဆိုးတစ်ကောင်၏ အော်သံလိုပင်။ နားကွဲမတတ် ကျယ်လောင်၍ လူတိုင်း ထိတ်လန့်သွားကြသည်။
“အား…”
အားလုံး အော်ဟစ်၍ နားနှစ်ဖက်ကို အလျင်အမြန် အုပ်လိုက်ကြသော်လည်း အသုံးမဝင်ချေ။
“ဖောက် ဖောက် ဖောက်”
ထူးဆန်းသော အသံတစ်သံနှင့်အတူ ဟွိုင်အန်းမြို့မှ အင်အားကြီး ပုဂ္ဂိုလ်များအားလုံး ပေါက်ကွဲကာ သွေးအိုင် အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားကြသည်။
ထိုနတ်ဆိုးအော်သံက မိုးမြေကိုပင် ဖျက်စီးနိုင်ပုံရသည်။ ထန်မင်လီနှင့် အခြားသူများ အလွန်အမင်း မှင်တက် သွားလေသည်။
*ယဲ့ဖန် ဒေါသတကြီး အော်လိုက်တဲ့အသံက တစ်ဖက်က သိုင်းပညာရှင်တွေကို သတ်နိုင်တာလား၊ ဒါ ဘယ်လို ဖြစ်သွားတာလဲ*
*အိပ်မက်မက်နေသလိုပဲ*
ယဲ့ဖန် ဒေါသတကြီး အော်လိုက်သည့်အသံက လူများစွာကို သတ်နိုင်လိမ့်မည်ဟု သူတို့ တစ်ခါမှ ထင်မထားမိပါ။ သူ၏မျက်လုံးထဲတွင် ထိုသိုင်းပညာရှင်များသည် သူ တစ်ချက်တိုက်ခိုက်သည်ကိုပင် တောင့်မခံနိုင်သည့် ပုရွက်ဆိတ်ကဲ့သို့ လူများသာ ဖြစ်လေသည်။
