Hacker

Önemli

Gözlerim yavaş yavaş açılırken derin bir nefes aldım. Bu yatak niye bu kadar rahatsız?

Gözlerim tamamen açıldığında gördüğüm şeyle hızlıca yerimde dikeldim. Benim yerde ne işim vardı!?

Gözüm etrafa kaydı. Her yer ağaç, her yer çalı idi. Olduğum yerden kalkarken üstümde beyaz bir gecelik olduğunu fark ettim.

"Rüya görüyorum."

Etrafa bakarak yürümeye başladım. Hiç ses yoktu. Bir ormana göre anormal fakat bir rüyaya göre normaldi.

"Kimse var mı!?"

Bağırışım ormanda yankılanırken hiçbir şey olmadı. Oflayarak ilerlemeye devam ederken küçük bir ışık gördüm.

Kaşlarımı çatarak adımlarımı hızlandırdım. Işığa doğru attığım her adımda o küçük ışık büyük bir ışığa dönüşüyordu. En sonunda ışığın önüne geldiğimde bunun bir ışık olmadığını fark ettim. Portala benziyordu. Elimi soksam mı acaba?

"Nasılsa rüyadasın. İstediğin zaman uyanırsın."

Bu düşünce ile tam elimi portala doğru uzatmışken bir ses geldi.

"Havin!"

  Gözlerim yavaş yavaş açılırken yutkundum. Fakat boğazımın acısıyla yüzüm buruşmuştu. Ortamda bir gürültü vardı fakat uyku sersemliği olsa gerek ki çözemiyordum.

"Havin!"

  Bakışlarım kapıyı bulurken kapının yumruklanma sesi geliyordu.

"Ne var!?"

  Sesler kısa bir süre kesilirken ağlamaya benzer bir tonda ses geldi.

"Ay benim Havin aşkom ölmemiş!"

  Kaşlarım çatıldı. Aşkom mu?

"Havin açar mısın şu kapıyı!?"

  Tuna'nın sesi gelirken ayağa kalkıp kapıya ilerledim. Kapının anahtarını çevirip kapıyı açmamla gördüğüm şeyle kaşlarım kalkmıştı. Tuna, Kaan, Barlas ve Berfin kapımın önünde bana değişik değişik bakıyorlardı.

  Barlas sinirli, Tuna ifadesiz, Berfin korkmuş ve Kaan... ağlamış mı o?

  Ben daha ağzımı açmadan Kaan'ın üstüme atlamasıyla ne yapacağımı şaşırdım.

"Kız sen niye kapıyı açmıyorsun!? Öldün sandık! Beni de ağlattın burada!"

  Benim şuan sarılıp sırtını sıvazlamam mı gerekiyor acaba?

"Kaan bırak kızı!"

  Tuna'nın dediği şeyle Kaan benden ayrılıp hiddetle ona döndü.

"Sana ne lan!? Bırak da bir acımı yaşayayım dimi!? Niye her yaptığım harekete karışıyorsun!?"

"Lan geri zekalı, ne acısından bahsediyorsun!?"

"Ben onu öldü sandım! İşte bunun acısı!"

  Tuna alnına vururken bana döndü.

"Niye kapıyı açmıyorsun Havin?"

"Uyuyakalmışım."

"Kapı niye kilitli?"

  Bu sefer Barlas'a döndüm.

"Niye kilitli olmasın? Rahatsız edilmek istemediğim için kilitledim. Bir mahsuru mu var?"