Le jardin | Moje wiersze

W borze

Poczułam labilność głębi lasu

Czyżby skąpił krzyny czasu?

Jak pamiętam te kryształowe oczęta

A brzask ich mej duszy drętwej wciąż dosięga

Gdzie się podział? Czy zapomniał jak w cieniu świerków

Powietrze przeszywały dźwięki naszych rozmów i ptasich ćwierków

Jak ciekawość przemawiała mu przez zimne usta

A teraz droga leśna choć piękna, ku cierpieniu pozostała pusta