Zdaje się, że to oczywistość, gdy dusza spotyka dusza, machinalnie rozstrzyga wewnętrzny spór w kwestii wyglądu jej ideału. To czy w świetle społeczeństwa staje na podium ówczesnych standardów ma blakłe znaczenie, wręcz żadne. W zestawieniu z resztą, zawsze będzie idealna dla drugiej, bowiem należą do siebie, są perfekcyjnie zestrojone. Krztyny niedoskonałości przekształcają się w nieosiągalne dla innych doskonałości. Nie ma dla duszy drugiej istoty o oczach bardziej perlistych, ustach bardziej soczystych, ciała bardziej aromatycznego i onirycznego. Na podstawie piękna, jakie spięło dwie dusze, ta maestria, ten czar przesiąka przez pole materii i przenika do podświadomości, zatem dusza mimowolnie wyczuwa tą drugą poprzez powab jej całokształtu.
"Kochanie, nie pytaj mnie, czy masz piękniejsze oczy, twarz, figurę, biust, tors, spojrzenie, mimikę od konkretnej osoby. Nie możesz mnie prosić mnie o tę ocenę, ponieważ to ty jesteś ideałem".
CZYTASZ
Le jardin | Moje wiersze
PoetryWitaj w ogrodzie kwiatów melancholii, cierni miłości i rosy duchowości. Teksty, sentencje, wiersze.
