Le jardin | Moje wiersze

Remedium

A Pan?
Pan również żyje w zapomnieniu?
Lubi Pan plątać spojrzenia, gubić wątek.
Oczy tak czarne, nieczynne,
jak zbyt skondensowana dusza.
Głos Pana niedotarty,
bo rozmawia Pan tylko w milczeniu.
A serce, w zasłyszeniu ma
żwawe tempo.

W zapomnieniu jest mi akuratnie,
tu ból, udręka, martwota nie znikają,
one przyjmują inną gęstość.
One wypełniają nas tak, żebyśmy nigdy
nie pamiętali jak to jest

czuć się dobrze.

Zostanie Pan tu ze mną?